تراموا یا مترو؛ کدام اولویت است؟

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو، مهسا روحی؛ احتمالاً در روز‌های اخیر کلمه «تراموا» را بسیار شنیده‌اید، تراموا؛ واگن برقی است که بر روی ریل‌های ایجاد شده در شهر حرکت می‌کند و معمولا کوتاه‌تر، سبک‌تر و سریع‌تر از مترو و اتوبوس‌هاست.

مزایا تراموا در مقایسه با اتوبوس

اگر بخواهیم مزایای تراموا را نسبت به اتوبوس‌ها بررسی کنیم، می‌بینیم که تراموا‌ها حرکت چرخ‌های فولادی روی ریل‌های فولادی  اصطحکاک کمتری از چرخ‌های لاستیکی روی آسفالت دارند و برخلاف اتوبوس، تراموا در نقطه استفاده دودی ایجاد نمی‌کند و در مقایسه با اتوبوس‌های موتوری صدای تراموا کمتر است. از دیگر خصوصیات تراموا‌ها می‌توان به قدرت جابه‌جایی زیاد مسافر و نزدیکی ایستگاه‌های آن به یکدیگر نیز اشاره کرد.

مزایای تراموا در مقایسه با مترو

علاوه بر این تراموا‌ها در مقایسه با مترو نیز مزایای قابل توجهی دارند؛ چرا که مشاهده منظره بیرون از تراموا دلپذیرتر از مترو است؛ بنابراین نیازی به تهویه اضافی مورد نیاز در تونل‌های مترو هم ندارد که باعث صرفه‌جویی در مصرف سوخت می‌شود. همچنین نیازی به پله‌های برقی در ایستگاه‌های مترو هم نیست. ایمنی تراموا در موقع بروز آتش‌سوزی نسبت به مترو بسیار بالاتر و دسترسی نیرو‌های امدادی به مصدومین بسیار آسان‌تر است. با وجود تمام این مزایای گفته شده برای راه‌اندازی تراموا در سطح شهر سرمایه بیشتری نسبت به اتوبوس نیاز داریم و ممکن است با راه‌اندازی آن سرعت عبور و مرور خودرو‌های شخصی کاهش یابد.

در همین رابطه علیرضا زاکانی شهردار تهران سوم آبان در حاشیه پویش «قرار خدمت» در منطقه ۹ اظهار کرد: دو یا سه خط تهران امکان بارگذاری تراموا را دارد که مطالعات و بازدید از خارج از کشور در این راستا انجام و دو جلسه برگزار شده است. اگر امکان اجرای طرح مهیا شود، اقدامی در دسترس‌تر و آسان‌تر خواهد بود.

ترافیک؛ بزرگ‌ترین مشکل شهرداری

همچنین زاکانی در ۲۲ آبان ۱۴۰۱ در حاشیه یکصد و پنجمین جلسه شورای اسلامی شهر تهران در جمع خبرنگاران با بیان اینکه هدف شهرداری توسعه حمل و نقل عمومی است، از راه‌اندازی خط ریلی تراموا در سطح شهر خبر داده بود و گفت: بزرگترین مشکل ما ترافیک است و مردم از آن رنج می‌برند. آلودگی هوا و بد مسکنی دیگر مشکل ماست و برای حل آن ابرپروژه نوسازی شهر بر مدار حمل و نقل عمومی را در نظر داریم تا بتوانیم آسایش، ایمنی و رفاه را به ارمغان بیاوریم.

براساس مشاهدات میدانی و گفته‌ شهروندان تهرانی در برخی از ساعات روز به ویژه با اتمام ساعت کاری ادارات، عده‌ای از شهروندان حتی حدود 30 دقیقه در ایستگاه‌های مترو معطل می‌مانند تا بخت با آنها یار شود و بتوانند سوار یکی از واگن‌های قطار شوند. جمعیت در تعدادی از ایستگاه‌های متروی تهران آنقدر زیاد است که موجب اعتراض و نارضایتی مسافران شده و طبیعتاً صبوری کردن در ایستگاه مترو آن هم درفصول گرم سال کاری طاقت‌فرسا و حوصله‌سربر است! یکی دیگر از مشکلات متروی تهران که مزید بر علت شده و موجبات گلایه‌مندی تهرانی‌ها را به همراه داشته، نبود سیستم تهویه مناسب در اغلب قطارهای مترو وایستگاه‌هاست، طوری که فقدان سیستم تهویه مناسب، بوی نامطبوع و مشکلات تنفسی را به دنبال دارد.

این روز‌ها همه از حق و حقوق و فرهنگ و فرهنگسازی صحبت می‌کنند، اما متأسفانه می‌بینیم که برخی آقایان به دلیل شلوغی واگن‌های میانی مترو مجبور هستند وارد واگن مخصوص بانوان شوند که این حرکت برای خانم‌ها مشکل ایجاد می‌کند و اگر خانمی هم اعتراض کند، منجر به بحث و مشاجره می‌شود؛ این در حالی است که درصدی از این مشکلات با افزایش تعداد واگن‌ها، کاهش زمان حضور قطار در ایستگاه و حتی رفع مشکلات فنی و تهویه قطار‌های مترو قابل حل است.

اگر برای جابجایی از مترو، اتوبوس و وسایل حمل و نقل عمومی استفاده می‌کنید قطعاً در جریان فرسوده بودن آن‌ها هستنید. اکثر اتوبوس‌هایی که در شهر تردد می‌کنند،  قدیمی و فرسوده و آلایندگی‌‎هایشان برای محیط زیست مضر است.

اما ذکر این نکته ضروری است که با توجه به افزایش جمعیت شهر تهران و شلوغی تمام خطوط مترو که جابه جایی را با مشکل مواجه می‌کند، بهتر است ابتدا چاره‌ای برای افزایش واگن‌های مترو و تهویه آن اندیشید تا با ورود قطار به ایستگاه‌های مترو، تعداد بیشتری از مردم وارد آن شوند و از آن استفاده کنند.

استفاده از تراموا‌ها بسیبار خوب و کاربردی است و مزایای بسیاری نسبت به دیگر وسایل حمل و نقل عمومی دارد، اما قبل از راه‌اندازی آن بهتر است به فکر نوسازی اتوبوس‌ها، افزایش واگن‌های مترو و حل مشکلات موجود در ایستگاه‌های مترو باشیم و کاملاً مشخص و بدون ابهام است که برای راه‌اندازی هریک از ایستگاه‌های مترو و نوسازی قطار‌های شهری بایستی میلیارد‌ها تومان پول هزینه شود، لذا در گذشته تجربه هزینه‌کرد چنین مبلغی را داریم، پس بهتر است فکری به حال نوسازی ناوگان حمل و نقل شهری شود تا اینکه پروژه هزینه‌بر دیگری را راه‌اندازی کنیم بدون اینکه پروژه‌های قبلی کاملاً به سرانجام رسیده باشند.

از آنجایی که مردم روزانه ساعت‌ها به دلیل ترافیک سنگین در معابر اصلی و گاهی فرعی شهر معطل می‌شوند، آیا نباید فکری به حال ترافیک خیابان‌ها کرد؟ تقریباً حدود ۲۰ درصد آلودگی هوا به خودرو‌ها و وسایل نقلیه مربوط می‌شود. آیا بهتر نیست ابتدا فکری به حال خودرو‌های فرسوده کرد و به‌جای آن فرهنگ استفاده از دوچرخه و موتور‌های برقی را ترویج داد؟!