گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو- حنانه فقیه منزه: قریب به یک سال از حمله رژیم صهیونیستی به غزه می‌گذرد. در این مدت کشورهای زیادی به شکل‌های مختلف جنایات این رژیم را محکوم کرده‌اند، اما داده‌های اقتصادی نشان می‌دهد که این اعتراضات به خصوص از سوی کشورهای مسلمان تنها نمایشی است برای فریب افکار عمومی و در واقعیت روابط سیاسی و اقتصادی به گونه‌ای دیگر تنظیم شده است.
رژیم صهیونیستی به عنوان یک گروهک تروریستی برای تامین نیاز‌های داخلی خود وابستگی زیادی به تجارت انرژی با دیگر کشور‌ها دارد. باتوجه به اینکه منابع نفتی محدودی در منطقه غصب شده توسط اسرائیل وجود دارد، این رژیم ۹۰ درصد نفت مورد نیاز خود را از طریق واردات تامین می‌کند.
کشور مسلمان آذربایجان با تامین نیمی از نفت مورد نیاز رژیم صهیونیستی، رتبه نخست صادرکنندگان نفت به این رژیم را به خود اختصاص داده است. آذربایجان به طور متوسط سالانه ۳۰ میلیون بشکه نفت به ارزش ۱.۵ میلیارد دلار را به تل آویو صادر می‌کند.
روسیه با صادرات سالانه ۱۰ تا ۱۵ میلیون بشکه نفت دومین صادرکننده بزرگ نفت رژیم صهیونیستی به شمار می‌رود. آمریکا نیز بخشی از نفت اسرائیل را با صادرات سالانه ۵ میلیون بشکه به ارزش ۲۵۰ میلیون دلار، تامین می‌کند.
کشور دیگری که به طور غیرقانونی نفت خود را به اسرائیل صادر می‌کند، عراق است. براساس برخی گزارش‌ها این کشور از طریق اقلیم کردستان سالانه یک تا دو میلیون بشکه به رژیم صهیونیستی نفت می‌فروشد. همچنین، گزارش‌هایی وجود دارد که بیان می‌کند عربستان نیز محموله‌های نفتی را در بحبوهه نسل‌کشی اسرائیل به تل آویو صادر کرده است.
در مجموع، واردات نفت رژیم صهیونیستی بین ۵۰ تا ۶۰ میلیون بشکه در سال متغیر است و هزینه آن بسته به قیمت جهانی نفت، حدود ۳ میلیارد دلار است. تولید نفت داخلی این رژیم نیز نسبتاً اندک است و به ۳۰ تا ۴۰ هزار بشکه در روزمی‌رسد.
گاز سرزمین‌های اشغالی در مصر و اردن
اسرائیل برای انجام فعالیت‌ها وابستگی ۸۰ درصدی به گاز دارد که از طریق کشف میادین گازی بزرگ مانند لویاتان و تامار در فلسطین اشغالی آن رابرطرف می‌سازد. بر اساس داده‌ها، مصرف گاز طبیعی رژیم صهیونیستی حدود ۱۲ تا ۱۴ میلیارد مترمکعب در سال است که با توجه به عوامل مختلف می‌تواند متغیر باشد. میدان تامار ظرفیت تولید حدود ۱۰ میلیارد مترمکعب در سال دارد، در حالی که میدان لویاتان می‌تواند سالانه حدود ۲۱ میلیارد مترمکعب گاز تولید کند. مجموع این میادین، رژیم صهیونیستی را قادر ساخته است تا بیشتر تقاضای گاز داخلی خود را تامین کند. همچنین، امکان صادرات به کشورهای همسایه مانند اردن و مصر را نیز فراهم کرده است.
پس از کشف میادین بزرگ گاز (تامار در سال ۲۰۰۹ و لویاتان در سال ۲۰۱۰)، اسرائیل از سال ۲۰۱۶ صادرات گاز طبیعی را عمدتاً به مصر و اردن آغاز کرد. مصر بزرگترین واردکننده گاز از رژیم صهیونیستی است و سالانه به طور متوسط ۳ تا ۵ میلیارد مترمکعب با ارزش ۳۰۰ تا ۶۰۰ میلیون دلار گاز وارد می‌کند. دیگر کشوری که گاز این رژیم را خریداری می‌کند پادشاهی اردن است که حجم آن بسته به شرایط عرضه و تقاضا بین ۲ تا ۳ میلیارد مترمکعب به ارزش ۲۰۰ تا ۴۰۰ میلیون دلار در سال است. بنابراین، مجموع صادرات گاز طبیعی رژیم صهیونیستی حدود ۵ تا ۸ میلیارد مترمکعب در سال است که ارزش آن به عددی معادل ۵۰۰ تا یک میلیارد دلار در سال می‌رسد.
صنعت پتروشیمی نقش حیاتی در اقتصاد رژیم صهیونیستی دارد و صادرات عمده محصولات آن به ایالات متحده آمریکا، اروپا و آسیا انجام می‌شود. این رژیم هر ساله سود قابل توجهی از این طریق کسب می‌کند به طوری که در دو سال اخیر صادرات پتروشیمی اسرائیل سالانه حدود ۶ تا ۸ میلیارد دلار درآمد داشته است.
کشورهای اروپایی مانند آلمان، ایتالیا و هلند واردکنندگان عمده محصولات پتروشیمی اسرائیل هستند. در آسیا نیز کشورهای چین، کره جنوبی و هند محصولات پتروشیمی این رژیم را خریداری می‌کنند. اما نکته قابل توجه خریداری این محصولات توسط کشورهای منطقه مانند مصر، اردن و امارات متحده عربی است. حجم و قیمت محصولات پتروشیمی که اسرائیل به این کشور‌ها می‌فروشد متفاوت است و اغلب به طور علنی با جزئیات بیان نمی‌شود. با این وجود رژیم صهیونیستی طیف وسیعی از محصولات را به این کشور‌ها صادر می‌کند که قیمت آن با توجه به شرایط بازار متفاوت است.