به گزارش خبرنگار گروه استانهای خبرگزاری دانشجو، علیرضا محمدی؛ پدیدهای به نام ترافیک که تحت تأثیر سه عامل انسان، محیط و وسیله نقلیه به معضلی بزرگ در حوزه حملونقل کلانشهرها، از جمله تبریز، تبدیل شده است، روزبهروز پیچیدهتر میشود. این موضوع نهتنها از بُعد روانی بر روح و روان شهروندان، رانندگان و مسافران تأثیر میگذارد، بلکه آثار مخربی بر محیط زیست، کیفیت هوا و سلامت جسمی مردم نیز دارد.
روند رو به رشد جمعیت، افزایش تعداد خودروها و محدودیت پارکینگها، محیط و معابر شهری، باعث بروز ترافیکهای طولانی و طاقتفرسا، بهویژه در ساعات خاصی از روز در تبریز میشود. این وضعیت، خواهناخواه، زمینهساز افزایش تصادفات رانندگی و بروز خشونتها و درگیریهای خیابانی است.
بنابراین، با توجه به چندوجهی بودن معضل ترافیک، همکاری همهجانبه جامعه، از رانندگان گرفته تا کسبه و اصناف، شهروندان و مسئولان ادارات و دستگاههای اجرایی و خدماتی، برای کاهش این مشکل، ضرورتی اجتنابناپذیر است. در غیر این صورت، دود این معضل به چشم همه خواهد رفت.
ساختوسازهای شهری، از پاساژها و مجتمعهای پزشکی گرفته تا مجتمعهای تجاری و مسکونی، بدون در نظر گرفتن پارکینگ یا تأمین پارکینگهای کافی، از گذشته تاکنون برای مردم شهر تبریز مشکلآفرین بوده است. این مسئله موجب ایجاد بار روانی و بدبینیهایی در این شهر شده است.
در تمامی ساختوسازهای شهری، باید پارکینگهای مناسب با ظرفیت کافی پیشبینی شود؛ اما گاهی اوقات، منافع اقتصادی بر رفاه و آسایش مردم در مدیریتهای شهری اولویت یافته و این نگرش، مشکلات ترافیکی را بهطور مداوم تشدید کرده است.
طول و عرض برخی از خیابانهای اصلی تبریز، از زمانی که جمعیت این شهر کمی بیش از ۵۰۰ هزار نفر بود تا امروز که جمعیت ثابت آن حدود ۲ میلیون نفر است، تقریباً بدون تغییر باقی مانده است. خیابانهایی مانند راهآهن، میدان ساعت، خیابان بازار و اطراف آن، بهعنوان مبادی اصلی شهر، با کمترین تغییرات در طول تاریخ شهری تبریز، موجب آزار و اذیت مردم شدهاند.
مشکل ترافیک کلانشهر تبریز، بهویژه در شرایطی مانند بارش باران در فصل سرما، گاهی به حدی شدت مییابد که خیابانها دچار گرههای کور میشوند. این موضوع به حدی جدی است که هفته گذشته امام جمعه تبریز نیز بر لزوم یافتن راهحلهایی از سوی شهرداری و پلیس راهور تأکید کرد.
با گسترش زندگی ماشینی و افزایش روزافزون معضل ترافیک در کلانشهر تبریز، نقش و اهمیت فرهنگسازی، کاهش تردد خودروهای تکسرنشین و توسعه حملونقل ترکیبی برای کاهش حجم ترافیک شهری، کاهش آلودگی و تصادفات درونشهری و جابهجایی ایمن و سریع مسافران، بر کسی پوشیده نیست.
این وضعیت نیازمند سیاستگذاری و برنامهریزی دقیق از سوی متولیان حوزه حملونقل و ترافیک و سایر نهادهای مرتبط است.
کارشناسان، حملونقل عمومی را زیربنای توسعه شهرها، بهویژه در کشورهای در حال توسعه، میدانند و بر لزوم توسعه و نوسازی زیرساختهای ناوگان حملونقل عمومی درونشهری، از جمله قطار شهری، اتوبوسرانی و تاکسیرانی، تأکید دارند. این اقدامات میتوانند به بهبود وضعیت ترافیک شهری، حفظ محیط زیست، برقراری عدالت اجتماعی و صرفهجویی در مصرف انرژی کمک شایانی کنند.
بر این اساس، طرح جامع حملونقل و ترافیک از سوی سازمان مدیریت و مهندسی شبکه حملونقل شهرداری تبریز در حال مطالعه، بازنگری و تدوین است. هدف از این طرح، جمعآوری و تحلیل دادههای ترافیکی برای بررسی علمی این معضل اجتماعی و اجرای آن با همکاری سایر دستگاهها و مشارکت مردم است.
به عقیده کارشناسان حوزه حملونقل و ترافیک شهری، طرح جامع حملونقل و ترافیک باید در طرح تفصیلی تبریز نیز لحاظ شود. این اقدام میتواند تأثیرات ملموسی در رفع معضل ترافیک این شهر داشته و به بهبود وضعیت ترافیکی آن کمک کند.