به گزارش خبرگزاری دانشجو، باوجوداینکه کشور عراق سال‌ها درگیر جنگ‌های خارجی و داخلی بوده، پس از درگیری چندساله با داعش، آمادۀ رشد و بازسازی خود در ابعاد گوناگون شده است. در این میان صنعت، فرهنگ و صنایع فرهنگی جایگاه درخورتوجهی را در این رشد دارند. علاو ه‌براین، عراق به‌عنوان بخشی حیاتی از خاورمیانه، جایگاه والایی در سیاست خارجی و دیپلماسی فرهنگی غرب در دوره‌های مختلف تاریخی به‌ویژه دوران معاصر داشته است. با به‌کارگیری دیدگاه و واکاوی مردم‌شناختی، می‌توان دریچه‌های نوینی از ساختارهای فرهنگی و اجتماعی عراق جدید را بر روی محققان و پژوهشگران گشود. می‌توان با داشتن چنین نگاهی فعالیت‌های فرهنگی را به‌منظور گسترش صلح در عراق جدید سامان بخشید که به‌قوام رابطۀ بین دو ملت ایران و عراق منجر خواهد شد.
شاید اصلی‌ترین و مهم‌ترین گام در سیاست‌گذاری دیپلماسی فرهنگی، شناخت جامعۀ مخاطب در راستای تدوین سیاست‌ها و برنامه‌های مناسب باشد. درواقع یکی از اصول اولیۀ کار فرهنگی و یکی از ابتدایی‌ترین مؤلفه‌های تأثیرگذاری یک برنامۀ فرهنگی، شناخت مخاطب و نیازهای او و ادبیات گفت‌وگو و تأثیرگذاری بر مخاطب خویش است. مخاطب‌شناسی یافتن پاسخی برای اولین پرسش مهم در برنامه‌ریزی‌های فرهنگی است و آن پرسش این است که برنامه‌ها برای چه کسانی به اجرا درمی‌آید؟ یک برنامۀ فرهنگی، هنگامی می‌تواند مؤثر و موفق عمل کند که براساس توانایی‌ها و نیازهای مخاطبان تدوین شده باشد و این کار ممکن نیست، مگر آنکه سیاست‌گذاران برنامه‌های فرهنگی، اطلاعات مناسب و کاملی از مخاطبان خود داشته باشند و از این اطلاعات در هر قسمت از برنامۀ طراحی‌شده، به‌وضوح استفاده کنند.
ارسال نظرات