گاهی نزدیکی بیش از حد با برخی هنرمندان و برخوردهای باز در برخورد با دسته ای از مسائل، این شائبه را در ذهن به وجود می آورد که همان نگاه های پیش از دولت اصولگرا بر عرصه سینما یی کشور حاکم شده و گاهی برخوردهای تند، همگان را مجبور به موضع گیری می کند؛ علی ای حال به نظر می رسد...
یک بازیگر سینما با بیان اینکه با تکیه به نقاط قوت همگرایی را در سینما تقویت کنیم، معتقد است: جشنواره فیلم فجر مهمترین رویداد فرهنگی کشور است و باید به بهترین شکل آن را برگزار کرد؛ زیرا ویترینی است که سینما ی کشور را به کشورهای دیگر معرفی میکند.
جهان درحالی آخرین روزهای سال ۲۰۱۲ میلادی را میگذراند که طبق روایتهایی قرار بود در این سال، کره زمین نابود شود. حتی تاریخ دقیقی هم برای آخرالزمان ادعایی مطرح شد؛ ۲۱ دسامبر که با این حساب، اول دی باید کار دنیا تمام میشد! اما چه کسانی ایده پایان جهان دراین تاریخ را منتشر کردند و هدفشان از این خرافه چه بوده است؟
«زندگی خصوصی آقا و خانم میم» دومین فیلم روح الله حجازی پس از «در میان ابرها» است. این فیلم هم موضوعی شبیه به فیلمهای موج غالب در سینما ی امروز ایران دارد؛ تردید و خیانت! اما دیدگاه و مضمون فیلم کاملاً با آنچه در فیلمهای راوی خیانت میگذرد متفاوت است. این بار، هیچ رد و اثری از ابتذال آشکار و پنهانی که در این گونه آثار بیداد میکند نیست؛ هرچند در راه تخاصم و تقابل با مناسبات ناسالم اجتماعی با لکنت زبان همراه است و تکان و تلنگر لازم را درباره این دغدغه به مخاطب وارد نمیکند.
مدیر بخش تجلی اراده ملی جشنواره فیلم فجر گفت: شناخت درست دستگاههای دولتی از تاثیر هنر صنعت سینما ، موجب استقبال وزارتخانهها و نهادها از بخش تجلی اراده ملی شده است.
کسانی که از واقعیتها آگاه هستند با خواندن و مشاهده این مطالب در کتابها و جزوههای آموزشی سینما یکه میخورند و دچار شگفتی میشوند. اما بسیاری از نوجوانان و جوانان که نسبت به واقعیات آشنایی ندارند، این مکتوبات را حقیقت مسلم فرض میکنند. به همین دلیل هم بسیاری از هنرمندان و دلسوزان فرهنگی، نسبت به تأثیر منفی این گونه آموزهها و ضعفها بر روح و ذهن هنرمندان آینده هشدار میدهند.
باید اذعان کرد که فیلم «زندگی خصوصی آقا و خانم میم» تنها یک غافلگیری نسبتاً بدیع و جذاب دارد و آن هم حضور ابراهیم حاتمی کیا در نقش یک جنتلمن شیطنت آمیز است که ...
سید مسعود اطیابی گفت: کشورهای خط مقاومت در مقابل قدرت های سلطه گر جهانی، به واسطه ابزار سینما می تواننددر مقابل کشورهای زورگو ترس کمتری داشته باشند و به خودباوری برسند.