به گزارش گروه پاتوق شيشه اي «شبكه خبر دانشجو»، مجدالدين نويسنده وبلاگ «سه الف» در مطلبي پيرامون آثار وسائل ارتباطي نوين بر روابط اجتماعي نوشت:
مادر عزيز هميشه از تلفني شدن ديد و بازديدها و صله رحم گله دارد. نسل آنها که هميشه محافل صميمي خانوادگي شان برپا بوده نمي توانند به شنيدن صدا اکتفا کنند چرا که در چشم ها قدرتي است که صدا رسايي آن را ندارد.
بيچاره نسل ما که گرمي صدا را هم از آن گرفته اند. همه ارتباطات مان منحصر شده در ابزارهاي بي روح مدرن! از پيام کوتاه (اس ام اس) گرفته تا وبلاگ و کامنت هايش، ايميل و چت و قس علي هذا.
دامنه ي ارتباطات نسل ما بسيار گسترده تر شده است ولي گستره اي با عمق کم، سريع و بي هيچ پيش زمينه، سابقه و شناختي عاشق هم مي شويم و با کوچکترين برداشت يا حسي نسبت به نيت طرف مقابل اخم و قهر مي كنيم و ترانه جدايي سر سر مي دهيم! غافل از اينکه در ارتباطات مدرن احساس مرده است و مثل خيارهاي گلخانه اي بي طعم و بي مزه است!!
همان طور که از صوت نمي توان انرژي چشم ها را حس کرد! همان طور که از نقل قول و شنيده ها نمي توان به حقيقت دست يافت، از ابزارهاي بي روح مدرن نيز نمي توان احساس واقعي را کشف و نيت خواني کرد لذا متداول ترين کار، گذاشتن برداشت شخصي از نيت يا حس ديگران است. عشق هاي موهوم و نفرت هاي کذايي اينترنتي، حاصل همين نيت خواني خيالي است!
چه بسا يک شوخي، جسارت فرض شود يا يک تذکر، اهانت و يک انتقاد، به شوخي برداشت شود! و چه دوستي هاي ريشه داري که با يک پيامک يا کامنت ايجاد يا از هم مي پاشد، در حالي که با کمترين تحقيق، سوال يا تماس تلفني مي شد رفع شبه يا کدورت کرد.
رسانه هاي جديد در همه ابعاد زندگي بشر، توهم هرمونوتيکي تمام عيار ايجاد کرده است! طبق اين توهم فلسفي، واقعيت آن است که خواننده برداشت مي کند صرف نظر از اينکه غرض مرحوم مصنف! چه بوده است. در سياست، اقتصاد و ورزشش را که به وضوح مي بينيد، تيترهاي انتخابي و گزينشي چگونه دو دوست و هم فکر را در حد کينه بجان هم مي اندازد. تازگي در تعاملات اجتماعي هم گسترش يافته است.
رسانه هاي جديد باعث مرگ طعم و مزه عشق و محبت و دوستي هاست. برداشت ها و احساس هاي عجولانه شخصي را -که شايد واقعيت هم داشته باشد- به جاي حقيقت ننشانيم! /انتهاي پيام/