واقعه کربلا اولین ثمره جنایت علمی معاویه بود/ نتایج سیاست سب اهل بیت تا قیام موعود باقی خواهد ماند

گروه دین و اندیشه «خبرگزاری دانشجو»، حامد صارم؛ قرآن کریم در مورد فتنه‌های بسیاری هشدار داده است؛ فتنه‌هایی که برای امت‌های گذشته پیش آمده و این امت‌ها نتوانستند از این فتنه‌ها سالم عبور کنند. برخی از این فتنه‌ها منجر به گوساله پرستی شد و در برخی دیگر امت‌ها دست به قتل پیامبرانی زدند که برگزیده خداوند بوده و برای هدایت امت آمده بودند.

بزرگ‌ترین پیام قرآن هشدار نسبت به فتنه‌ها است

گویی بزرگ‌ترین پیام قرآن برای بشریت هشدار نسبت به فتنه‌ها است. به نظر می‌رسد که فریاد اعتراض خداوند به امت‌های گذشته به خاطر نداشتن بصیرت بلند است، لذا در طول تاریخ همواره کسانی دچار گمراهی شدند؛ و از سران شیطان پیروی کردند که نتوانستند در فتنه‌ها بصیرت یابند و قرآن کریم این فتنه را در این امت نیز جاری و ساری می‌داند. در این امت نیز کسانی که نسبت به این فتنه‌ها نتوانند بصیرت کسب کنند لا محاله دچار شیطان خواهند شد.

مهمترین فتنه این امت پیروی مسلمانان از شیاطین بنی‌امیه است که در راس آنها معاویه و اتباعش قرار دارند. در زیارات و ادعیه شیعی مخالفین پیامبر و کسانی که با اهل بیت پیامبر کینه و بغض دارند، مورد لعن و نفرین قرار گرفته‌اند اما بنی امیه به نحوه خاصی مورد لعن و نفرین قرار گرفته است.

آنها فقط به اسم، مورد لعن قرار نگرفته‌اند بلکه کل خاندان بنی امیه مورد لعن قرار گرفته‌اند و در روایات و ادعیه نوعا با عبارت «لعن الله بنی امیه قاطبه» مواجه می‌شویم. این احتمال می‌رود که مراد از این لعن که همه طایفه بنی امیه را از ابتدا تا قیامت شامل می‌شود صرف خاندان اموی نیست، بلکه بعید نیست که مراد از این عبارت، جریان اموی باشد؛ جریانی که معاویه و سابقین معاویه به راه انداختند.

نتایج سیاست سب اهل بیت تا قیام موعود باقی خواهد ماند

سعی معاویه هدم دین بود کما اینکه در نوشته‌های گذشته با آوردن نمونه‌هایی از عملکرد او این ادعا واضح و مبرهن شد، اما اوج خیانت او سب و لعن حضرت در بالای منابر بود. هر چند که سب و لعن حضرت امیرالمومنین بسیار زشت ناپسند و حتی نقل آن دردناک است، اما بزرگی این جنایت وقتی مشخص می‌شود که به تبعات آن در جامعه اسلامی توجه کنیم.

سیاست سب و لعن که باید آن را سیاست بغض نسبت به اهل بیت بنامیم، توسط معاویه تبدیل به یک جریان شد و در زمان خود نتایج وحشتناکی در جامعه اسلامی باقی گذاشت و از آنجا که این جریان تا زمان قیام موعود ادامه خواهد داشت اثرات آن هم باقی خواهد بود. این جریان همان فتنه بنی امیه است که قرآن نسبت به آن هشدار داده است، لذا همیشه باید نسبت به این فتنه هشیار بود.

هدف معاویه از سیاست لعن اهل بیت چه بود؟

قطعا هدف معاویه چیزی فراتر از این بود که امروز حاصل شده است. او درصدد انحراف و نابود کردن دین از اساس بود و روش خود را نشر بغض علی (ع) در قلوب مردم قرار داد.

گروهی از بنی امیه به معاویه گفتند: تو به آرزوی خود رسیدی دست از این مرد بردار (دست از لعن و سب بردار). معاویه در جواب گفت: «لا والله، حتى یربو علیه الصغیر، ویهرم علیه الکبیر، ولا یذکر له ذاکر فضلاً (1)؛ نه به خدا سوگند تا اینکه کودکان بر اساس بغض علی (ع) رشد کنند و بر بغض علی (ع) بزرگان پیر شوند تا جایی که کسی یادی از فضائل علی (ع) نکند».

امتناع مردم قزوین از لعن امیرالمؤمنین

این هدف نهایی بنی امیه و معاویه بود اما او هیچگاه در راه رسیدن به این هدف موفق نشد؛ چرا که با مقاومت بعضی از مردم روبرو شد و اهل بیت (علیهم‌السلام) با فدا کردن جان خویش مانع از این شدند که این سیاست پلید به هدف غایی خود برسد.

در راستای مقاومت‌های مردمی در برابر سیاست معاویه برخی از شهر‌های بزرگ مثل سیستان و قزوین با انگیزه‌های مختلف از لعن و سب علی (ع) سر باز زدند. رافعی در «التدوین فی اخبار قزوین» می‌نویسد: «و کان عمال خالد بن عبدالله القسری وسائر عمال بنی أمیة یلعنون فی هذا المسجد (مسجد قزوین) علیاً رضی الله عنه حتى وثب رجل من موالی بنی الجند وقتل الخطیب وانقطع اللعن من یومئذ (2)؛ کارگزاران خالد بن عبدالله قسری و سایر کارگزاران بنی امیه در مسجد قزوین، امیرالمؤمنین (ع) را لعن کردند تا این که یکی از طرفداران بنی الجند برخاست و خطیب را کشت، از آن روز لعن بر امیرالمؤمنین (ع) در آنجا قطع شد.

معاویه در ایجاد جریان انحرافی موفق بود

هر چند معاویه نتوانست به هدف نهایی خود برسد، اما جریان اموی و اسلام اموی در جهان اسلام منقطع نشد و اثرات خود را تا امروز بر جهان اسلام باقی گذاشته است. معاویه فضای سیاسی و فرهنگی جامعه را بر ضد اهل بیت قرار داد و امت را از فر هنگ اصلی اسلام محروم نمود و باعث قتل اهل بیت در طول تاریخ شد و بسیاری از شخصیت‌های بزرگ را آواره و تبعید کرد. این سیاست تا سالیان متمادی بر جهان اسلام حاکم بود.

«منهال» از اصحاب امام سجاد (ع) از احوال امام پرسید. امام سجاد (ع) در جواب فرمود: «آیا وضع ما را نمی‌دانی؟ ما در قوم خودمان و در امت جدمان رسول خدا مانند بنی‌اسرائیل زندگی می‌کنیم که توسط آل فرعون به اسارت گرفته شده بودند. فرزندان ما را ذبح می‌کنند، زنان ما را به اسارت می‌برند، بهترین مخلوق خدا بعد از رسول خدا بر منابر لعن می‌شود، دشمن ما صاحب شرف و عزت می‌شود ولی محب ما از حق خودش منع می‌شود...» (3).

بهانه معاویه برای سب و لعن حضرت علی (ع) چه بود؟

بهانه معاویه برای سب و لعن حضرت و کشتن بنی هاشم قتل عثمان بود و همواره فریاد مظلومیت عثمان را در هر جا که می‌توانست بلند می‌کرد. او آنقدر به این کار ادامه داد تا فرقه‌ای مشهور به عثمانی در جهان اسلام پدید آمد و تا امروز هم بعضی از تفکرات موجود در جهان اسلام رسما عقاید عثمانی مذهب‌ها را دارند. عدم قبول خلافت ظاهری حضرت امیرالمومنین به عنوان خلیفه چهارم و بغض داشتن نسبت به ایشان از شاخصه‌های مهم این جریان انحرافی است.

واقعه کربلا اولین ثمره جنایت علمی معاویه بود

اولین تاثیر این جریان انحرافی در جهان اسلام واقعه کربلا می‌باشد. در کربلا یکی از مهم‌ترین ملاک‌ها برای جدایی دو صف لشکریان از هم، دین عثمان بوده است؛ منظور از دین عثمان اعتقاد رایج اهل عامه نیست بلکه بغض اهل بیت خاصه علی (ع) و انکار خلافت ظاهری ایشان از مشخصات عثمانی‌ها می‌باشد.

دلیلی که دشمنان امام حسین (ع) برای قتل ایشان مطرح کردند

هنگامی که ابا عبدالله الحسین (ع) با لشکر کوفیان به کتاب خدا احتجاج کردند و این احتجاج اثری در دشمنان نگذاشت، ایشان از لشکریان کوفه پرسیدند: به چه علت خون مرا مباح می‌دانید؟ (شاید کنایه از این که من چه گناهی مرتکب شده‌ام که به واسطه آن، حرمتی برای خون من و فرزندانم قائل نیستید). جواب آنها به این سئوال منطقی امام حسین (ع) نشان از تاثیر عمیق سیاست اموی در قلب‌های ایشان داشت، زیرا در پاسخ گفتند: «بغضا لأبیک» (4)؛ به خاطر بغض و کینه‌ای که نسبت به پدرت علی (ع) داریم خون تو را مباح می‌دانیم. آیا این مساله از تاثیرات جریان اموی نیست و نمی‌تواند نتیجه سیاست‌های معاویه باشد؟

گویی بغض اهل بیت و امیرالمومنین (ع) با گوشت و خون این مردم عجین شده بود، لذا به ضرس قاطع می‌توان گفت که سیاست معاویه باعث شد مردم خون تنها فرزند پیامبرشان را حلال بدانند. با اینکه همین مردم روایات بسیاری در فضائل امام می‌دانستند اما تربیت بر اساس بغض امام علی (ع) همراه با وعده‌های دنیایی باعث شده بود این احادیث در آنها تاثیر نداشته باشد.

حقیقتا کربلا اولین ثمره جنایت علمی معاویه بود و احتجاجات امویانی که در مقابل امام حسین (ع) ایستاده بودند محیرالعقول است. در نقلی دیگر، سیدالشهدا (ع) می‌فرماید: به چه سبب خون مرا حلال می‌دانید در حالی که پدر من کسی است که در قیامت بر حوض کوثر است و مردان را از حوض کوثر سیراب می‌کند و مردانی را از کوثر مانع می‌شود و لواء حمد در قیامت به دست پدر من است؟

جوابی که به پرسش ایشان داده شد بسیار عجیب است. امویانی که در کربلا مقابل امام حسین (ع) صف کشیده‌اند در جواب می‌گویند: «عَلِمْنَا ذَلِکَ کُلَّهُ؛ همه این مطالب را می‌دانیم. عجیب است که همه این مطالب را می‌دانند اما باز هم بر کشتن امام حسین (ع) تاکید دارند. آنها حتی در کلمه‌ای هم امام (ع) را تکذیب نمی‌کنند یا حتی در کلام ایشان تشکیک نمی‌کنند بلکه معترف به صحت کلام ایشان هستند و از قبل هم به این مطالب علم دارند.

ادامه جواب آنها به امام (ع) عجیب‌تر و در خور تامل‌تر است. آنها در ادامه می‌گویند: «نَحْنُ غَیْرُ تَارِکِیکَ حَتَّى تَذُوقَ الْمَوْتَ عَطَشا (5)؛ ما تو را ترک نمی‌کنیم تا مرگ را به تو در حالی که تشنه هستی بچشانیم».

امام حسین (ع) در جواب دشمنان خود به روایاتی در شأن علی (ع) استدلال کردند

در این نقل تاریخی چند نکته جای تفکر و تدبر دارد. در احتجاج امام حسین (ع)، ایشان صرفا به فضائل خودشان استدلال نمی‌کنند. با اینکه امام حسین (ع) از اصحاب رسول خدا است و در شان ایشان مستقلا احادیثی از پیامبر به صورت متواتر تا زمان ما رسیده است و قطعا در نزد آن مردم هم این روایات قطعی بوده‌اند اما امام (ع) به این روایات احتجاج نمی‌کنند، بلکه در جواب مخالفینی که در گرداب جریان اموی قرار دارند و مرگ همراه با تشنگی را به امام مظلوم نوید می‌دهند به روایاتی که در شان علی (ع) است استدلال می‌کنند.

هنگامی که فضای منع نقل فضائل علی (ع) را مدنظر قرار دهیم و آن را به انگیزه کوفیان بنی امیه زده برای منع آب اضافه کنیم، این احتجاج امام حسین (ع) از عمق بیشتری برخوردار خواهد بود؛ چرا که علت منع آب این اعتقاد باطل بود که عثمان به دست علی (ع) تشنه کشته شد و این دروغ بزرگ تاریخی را معاویه با جعل و تحریف به مردم جامعه خورانده بود.

باید دقت کرد که این جواب تابعین بنی امیه در مقابل فضائل حضرت علی (ع) بیان می‌شود. لذا اگر بگوییم معاویه به دلیل سیاست‌های فرهنگی خود یکی از قاتلین امام حسین (ع) در کربلا است سخنی به واقع گفته‌ایم. علاوه بر شاهد فوق که دلیل محکمی بر اثرگذاری سیاست‌های بنی امیه در کربلا است دلایل بسیار دیگری نیز موجود است که بنی امیه و سیاست‌های آنها، کربلا و جنایت‌های دیگر را در طول تاریخ تا به امروز هدایت کرده و می‌کند.

یکی از این دلایل، وجود عثمانی‌ها در کربلا است. با برافراشتن پیراهن عثمان توسط معاویه و اصرار دروغ او به مظلوم کشته شدن عثمان، فرقه عثمانیه شکل گرفت. این درحالی بود که خود معاویه از متهمین اصلی قتل عثمان بود و در گذشته مفصلا بحث شد که بی‌گناه‌ترین شخص نسبت به قتل عثمان، علی (ع) بود. لذا این فرقه و جنایات ایشان در کربلا را معلول سیاست‌های معاویه می‌دانیم و در آینده برای اثبات عثمانی و اموی بودن قاتلان امام حسین (ع) دلایل دیگری ارائه خواهیم کرد.

پی نوشت‌ها:
1. الأربعین فی حب أمیر المؤمنین علی بن أبی طالب (ع)، علی أبو معاش، ج 4، ص 304 – 306
2. التدوین فی اخبار قزوین، ج1، ص20
3. مجمع البیان، ج 6، ص 266
4. ‏منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة (خوئى)، ج‏18، ص 175
5. اللهوف على قتلى الطفوف، ترجمه فهرى، النص 87 المسلک الثانی فی وصف حال القتال و ما یقرب من تلک الحال