مسئولان دانشگاه آزادنیشابور هیچ توجهی به قبور شهدا ندارند

باشگاه دانشجویان «خبرگزاری دانشجو» ؛ به نظر من همه اینها سهل انگاری است که از طرف مسئولان دانشگاه صورت گرفته است، متاسفانه مسئولان دانشگاه آزاد هیچ توجهی به قبور شهدا ندارند؛ این در حالی است که مزار شهدای گمنام دقیقا روبروی ساختمان اداری دانشگاه بوده و نگاه اول مسئولان زمانی که از ساختمان اداری خارج می شوند، به مزار شهدا می افتد؛ اما متاسفانه این سهل انگاری تا الان انجام شده است.

 

از زمانی که مشخص شد قرار است دانشگاه آزاد نیشابور میزبان دوشهید گمنام برای خاکسپاری در این مکان باشد، برخی افراد در سطح شهرستان جبهه گیری کردند که چرا دانشگاه آزاد؟ دانشجویان دانشگاه آزاد نمی توانند حرمت حضور شهدا را در این مکان حفظ کنند. این افکار عده ای مذهبی افراطی بود که دید مثبتی برای خاکسپاری شهدای گمنام در دانشگاه آزاد نداشتند و بگذریم از خط و نشان هایی که برای این موضوع کشیده بود که اگر این اتفاق بیفتد، ما چه ها می کنیم...

 

11اردیبهشت ماه 1391 بود که جمعیت بسیاری از همان ساعات اولیه صبح در کنار مسجد امام حسین(ع) شهرک نور جمع شده بودند. اکثر دانشجویانی که می شناختم خود را برای این مراسم رسانده بودند. قرار بود دو شهید گمنامی که از مناطق فاو و مجنون تفحص شده بودند، در دانشگاه آزاد نیشابور آرام بگیرند.

 

حدود ساعت9 صبح بود که دو شهید گمنام بر روی دستان مردم همیشه در صحنه نیشابور بالا رفته و به خورشید نزدیک تر شدند. هنوز در حال و هوای ایام شهادت حضرت زهرا(س) دل ها به یاد بقیع و مدینه گرفته بود. مادری با مزاری گمنام و هم اکنون دو شهید گمنام.

 

مسافت بسیار طولانی بود، در جاده ای خاکی و زیر آفتاب گرم اردیبهشت. نوای یازهرا(س) و یاحسین(ع) فضا را گرفته بود. این دو شهید جمعیت حاضر را در جاده صومعه نیشابور به سمت دانشگاه آزاد هدایت می کردند.

 

 یاد امام و شهدا دل رو می بره کرب و بلا و... بارها و بارها زمزمه حاضرین شده بود. آری شهدایی که برای بازگشایی راه کربلا رفته بودند و اکنون چه سرافراز برگشتند. قریب به یک ساعت و نیم جاده بود و جمعیت و دو شهید گمنام به قولی یاد امام و شهدا و آفتاب گرم اردیبهشت.

 

مطمئناً اگر عشق به شهدا نبود، خیلی از افراد تحمل چنین آفتاب و راه رفتن در این مسیر را نداشتند؛ اما هر که دارد هوس کرب و بلا، بسم ا... . حدود ساعت11بود که به دانشگاه رسیدیم. بعد از سخنرانی و قرائت زیارت عاشورا و مداحی که آخرین وداع با این شهدای گمنام بود، این دو شهید برای آرام گرفتن در جایگاه ابدیشان، به ضلع شرقی مسجد دانشگاه آزاد نیشابور منتقل شدند.

 

تورا به می سپارم به دل های خسته/ تو را می سپارم به مینای مهتاب/ تو را می سپارم به دامان دریا/ تو را می سپارم به رویای فردا

 

و حدود نیم ساعت بعد از وداع با این دو شهید، قبورشان مشخص شد و شاید کمی از گمنامی درآمدند.

 

آن ها با تاسی از مادرشان حضرت زهرا(س) راهی جبهه شده بودند، می خواستند، گمنام بمانند که ماندند؛ اما قبورشان در دانشگاه آزاد نیشابور، مامن و ماوای کسانی شد که هرگاه دلشان می گیرد، احساس غربت و غریبی می کنند، کربلا و مدینه می خواهند، گرفتاری دارند، حاجت می طلبند، از روزگار خسته شده اند ووو... سری به این شهدا می زنند شاید هم نیاز دنیوی نداشته باشند؛ اما مطمئناً شهدا هیچ کس را دست خالی بر نمی گردانند چه در این دنیا و چه در آخرت.

 

دستم نمی رود، یاریم کنید... 

 

یک منبع آگاه در گفتگو با «خبرگزاری دانشجو» می گوید: تفحص شهدا در خاک عراق بعد از سقوط حکومت صدام برای اولین بار از آبان ماه سال گذشته شروع شد و شهدایی که در دانشگاه آزاد نیشابور، خاکسپاری شده اند، در مرحله سوم برون مرزی شهدا کشف شدند.

 

وی بیان می دارد: هم اکنون درخواست هایی برای حضور شهدا از حدود 700 نقطه اعم از مراکز فرهنگی، دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی، محلات و روستاها و... به دست بنیاد حفظ آثار و ارزش های مقدس و کمیته تفحص رسیده است.

 

وی در خصوص چگونگی نحوه درخواست شهدا از طرف دانشگاه ها و یا سایر نقاط در هر شهر عنوان می دارد: رئیس دانشگاه، هیئت مدیره و هیئت امنای محله، یا امام جمعه شهر و فرمانده سپاه فرم خاصی از بنیاد حفظ آثار و  ارزش های مقدس، کمیته مفقودین را تکمیل کرده و به امضا می رسانند.

 

پس از مشخص شدن محل دفن شهدا، مسئولانی از طرف کمیته مفقودین برای بازدید به محل مورد نظر آمده و از محل بازدید می کنند. البته قوانینی نیز در این رابطه وجود دارد؛ مثلا فاصله تا گلزار شهدا کم نباشد، حداقلِ جمعیت در اطراف قبور شهدا وجود داشته باشد و مکان در معرض رفت و آمد عموم بوده و یکسری مواردی از اینگونه. که این فرم باید مورد تایید کمیته مفقودین قرار گیرد و سپس اسامی مکان هایی که درخواست شهید گمنام داشته اند، به لیست درخواست ها وارد می شود.

 

این منبع آگاه می افزاید: جدیداً کمیته تفحص تصمیم خاصی برای منتقل کردن شهدای گمنام به سراسر کشور اتخاذ کرده است؛ مثلا اگر یکی از شهرهای استان خراسان رضوی درخواست شهید گمنام داده باشد، شهدایی که در محور عملیاتی خراسان رضوی در زمان جنگ تفحص شده، گمنام هستند و از هویت آن ها کاملاً مایوس شده ایم، به این استان تحویل می دهیم دیگر شهدایی را که در محور خراسان جنوبی پیدا شده باشند را به خراسان شمالی تحویل نمی دهند.

 

یک نفر از اعضای دفتر بسیج دانشجویی شهرستان نیشابور که نخواست نامی از وی در این گزارش بیان شود، در باره درخواست تدفین شهدا در دانشگاه آزاد اسلامی نیشابور می گوید: این در خواست در زمان دکتر متولی زاده ریاست دانشگاه وقت صورت گرفت.

 

درخواست اولیه آن در سال 1387 به بنیاد حفظ آثار و ارزش های دفاع مقدس داده شد؛ اما بعد از پیگیری متوجه شدیم که نامه تقاضای اولیه موجود نیست، سپس در اواخر سال 1389 نامه درخواست دیگری مبنی بر تدفین شهدا در دانشگاه آزاد اسلامی نیشابور نوشته شد که طی تماس هایی که با بنیاد حفظ آثار و ارزش های اسلامی داشتیم، این امر در سال 1391 محقق شد و دو شهید گمنام که از مناطق فاو و جزیره مجنون تفحص شده بودند، با استقبال دانشجویان و مردم شهید پرور شهرستان نیشابور در دانشگاه آزاد این شهرستان آرام گرفتند.

 

مسئول بسیج دانشجویی شهرستان نیشابور نیز در گفت و گو با «خبرگزاری دانشجو» اظهار می دارد: با توجه به قشر فرهنگی و بعد فرهنگی که شهرستان نیشابور دارد و همچنین با توجه به آمار شهدای این شهرستان مبنی بر 2300 شهید، خلاء حضور و تدفین شهدا در دانشگاه های نیشابور احساس می شد. هم چنین با توجه به استارت این کار مبنی بر سخنان مقام معظم رهبری در خصوص تدفین شهدا در دانشگاه ها، درخواستی از سوی نیشابور برای تدفین شهدا در دانشگاه نیشابور صورت گرفت و مشتاق شدیم تا فضایی به وجود آید و شهدای گمنام در دانشگاه نیشابور خاکسپاری شوند.

 

پیگیری ها و مراجعاتی که ریاست دانشگاه آزاد نیشا بور از سال 87 داشت و همچنین مکاتباتی که با دانشگاه آزاد و ستاد حفظ آثار و ارزش‌های دفاع مقدس صورت گرفت این امر در سال 90 محقق و قرار شد دو شهید گمنام از شهدایی که در مناطق هشت سال دفاع مقدس تفحص شده بودند، برای تدفین و خاکسپاری به دانشگاه آزاد نیشابور منتقل شوند. البته این امر با توجه به بازرسی هایی بود که از مکان دانشگاه آزاد انجام شده بود.

 

مصطفی عبدا...آبادی درباره اینکه چرا دانشگاه آزاد نیشابور برای این مهم انتخاب شد، بیان می دارد: با توجه به اینکه دانشگاه آزاد نیشابور یکی از دانشگاه های بزرگ و پرجمعیت به لحاظ امکانات، فضا و تعداد دانشجو می باشد و همچنین با توجه به اینکه دانشجویان دانشگاه آزاد در آن مقطع بسیار پیگیر این مهم بودند تا این امر در این مکان به انجام برسد، قرار شد که اولین استارت این امر مهم و معنوی در دانشگاه آزاد زده شود؛ البته هم اکنون سه یا چهار مرکز دانشگاهی در نیشابور درخواست تشییع و به خاکسپاری شهدای گمنام را در دانشگاه های خود داشته اند تا فضای این دانشگاه ها نیز از عطر و وجود شهدا عطرآگین شود که مکاتبات اولیه در خصوص حضور شهدا صورت گرفته و امیدواریم این امر به همین زودی محقق شود.

 

وی بیان می دارد: رایزنی های اولیه برای حضور شهدا در دانشگاه آزاد نیشابور از طرف دفتر بسیج دانشجویی و دانشگاه آزاد در این شهرستان انجام شده است.

 

وی در رابطه با استقبال دانشجویان در زمان تشییع شهدا در دانشگاه آزاد می گوید: استقبال دانشجویان به نوعی خوب بود؛ اما عالی نبود آن فضایی که ما انتظار داشتیم تا دانشجویان  بسیار زیادی در زمان تشییع و تدفین حاضر شوند، محقق نشد. البته دانشجویان دانشگاه‌های مختلف در این مراسم معنوی حضور داشتند ولی حضور دانشجویان دانشگاه آزاد در سطح عالی نبود البته شاید انتظار ما در این باره بالا بوده است.

 

وی در پاسخ به این سئوال که چگونه با انجام کار فرهنگی فضا را برای تشییع و تدفین شهدا در دانشگاه ها فراهم کنیم، عنوان می دارد: برای مباحث فرهنگی باید کار فرهنگی صورت بگیرد و کار فرهنگی نیز نیاز به زمان و کار کارشناسی دارد. باید بحث پیام شهدا، هدف شهدا، وضعیت درونی شهدا و اینکه آن ها برای چه چیزی شهید شدند در اذهان دانشجویان ترسیم شود و در کنار این موضوع باید جامعه نیز آمادگی پذیرش آن را داشته باشد تا از این طریق تاثیرگذاری حضور شهدا در دانشگاه ها برای دانشجویان بیشتر شود. البته یکی از این مباحث فرهنگی بحث اردوی راهیان نور است که در این اردوی معنوی متاسفانه جمعیت اقل و اندکی می توانند حضور داشته باشند.

 

در این اردو دانشجویان از نزدیک با فرهنگ شهادت و زندگی شهدا آشنا می شوند که این موضوع در بسیاری از مواقع تاثیرات بسیار زیادی در تغییر مسیر زندگی دانشجویان داشته است و دانشجویان واقعاً شهدا را الگوی کاری خود در زندگی قرار داده و در برنامه فکری و اجتماعی خود تاثیرات زیادی از ابعاد مختلف زندگی شهدا گرفته اند که اگر بخواهیم به همین منوال کار انجام شود دانشجویان می توانند حضور شهدا در دانشگاه ها را به خوبی درک کنند.

 

شاید برخی از دانشجویان عملاً فلسفه وجودی تدفین شهدا را در دانشگاه را اطلاع نداشته باشند و از ماهیت وجودی شهدا در آن مکان آگاه نباشند. این مورد باعث می شود دانشجو با این عدم آگاهی به تدفین شهدا در دانشگاه ایراد وارد نماید البته شاید به نوعی هم کم کاری فرهنگی مسئولین باشد که منجر شود دانشجو اینگونه قضاوت داشته باشد.

 

عبدالله آبادی می افزاید: تداوم ارتباط شهدا و دانشجویان یکی از مسائل مهم است؛ اما  با توجه به کمبود منابع و امکاناتی که مجموعه و توان مالی که در مسئله راهیان نور است عملا دانشجو برای ثبت نام در این اردو با مشکل مواجه می شود؛ چرا که تعداد دانشجویان متقاضی برای ثبت نام در این اردو فراوان اما ثبت نام محدود می باشد و عملا استعداد اعزام به مناطق دفاع مقدس کم شده است که به نظر من باید برنامه ریزی مطلوبی در این باره صورت گیرد؛ بنابراین ما باید این مسئله را پیگیر باشیم و شرایط را فراهم کنیم تا دانشجویان بیشتری بتوانند با پرداخت هزینه کمتر در این اردوی فرهنگی حضور یابند.

 

وی اظهار می دارد: به نظر من تاثیر کار فرهنگی به تداومش است و کار فرهنگی مقطعی عملا تاثیر ندارد و یا اگر هم تاثیر داشته باشد تاثیر آن در همان مقطعی است که این کار انجام می شود.

 

مسئول دفتر بسیج دانشجویی شهرستان نیشابور درباره تاثیر حضور شهدا در دانشگاه ها می گوید: به لحاظ تاثیر گذاری می توان گفت شهدا بالذات تاثیر خود را در جامعه ای که ما در آن زندگی می کنیم، می گذارند. اگر معتقدیم که شهدا زنده هستند همین نشان می دهد که شهدا تاثیر گذاری خود را داند و علاوه بر آن روایات و آیات هم این بحث را تصدیق می کند.

 

با توجه به گزارشات مختلفی که وجود دارد در همین ایامی که شهدا در دانشگاه آزاد تدفین شده اند، دانشجویان بسیاری از این مسئله استقبال کرده اند و در صحبت هایی که من با دانشجویان داشته ام خیلی از این افراد از شهدا حاجت گرفته اند. هیچ کس نمی تواند منکر حضور شهدا در فضای دانشگاه شود و امیدوارم بتوانیم از این فضایی که به وجود آمده است بهترین استفاده معنوی را بکنبم.

 

یکی از دانشجویان رشته کامپیوتر در دانشگاه آزاد اسلامی شهرستان نیشابور در خصوص قول هایی که از طرف مسئولان دانشگاه بعد از تدفین شهدای گمنام داده شده و تا کنون این امر محقق نشده است، می گوید: در خصوص قول و قرارهایی که مسئولان از ابتدا داده اند متاسفانه تا کنون به هیچ کدام عمل نشده و ما هم اکنون درگیر این قضیه هستیم.

 

ما به خاطر این قضیه بیانیه ای از طرف بسیج دانشجویی نیز داده ایم. بعد از این بیانیه مسئولین دانشگاه یک بنر در کنار قبور شهدا نصب کردند و هم اکنون اطراف قبور شهدا را با سنگ به حالت باغچه مانند درست می کنند. قرار بود از ابتدا یک نماد در کنار قبور شهدا آماده کنند که آماده نشده ما پیگیر این قضیه بوده ایم که مسئولان در پاسخ به ما گفته اند طرح این نماد را جهت تایید به تهران فرستاده ایم و منتظر تایید تهران می باشیم؛ البته ما این قضیه را پیگیر شده و متوجه شدیم که اصلا نیاز نیست تا تهران این نماد را تایید کند.

 

وی می افزاید: متاسفانه در این قضیه خیلی سهل انگاری شده است. بعد از عید که دانشگاه شروع به فعالیت کرده مسئولین به فکر افتاده اند تا  در این رابطه کاری انجام دهند که آن هم به خاطر این است که به سالگرد تشییع شهدای گمنام در دانشگاه نزدیک می شویم و احتمالا دانشگاه بخواهد به همین مناسبت مراسمی را برگزار کند.

 

یکی از دانشجویان درباره تاثیر و به خاکسپاری شهدای گمنام در سطح دانشگاه می گوید: در ابتدا اعضای بسیج و به گفته ای دانشجویان مذهبی دانشگاه و کسانی که محبت و لطف خاصی نسبت به شهدا دارند در دانشگاه دیگر احساس غریبی نمی کنند و حس می کنند یک مدافع و سنگر برای آن ها در دانشگاه پیدا شده است، در مرحله بعد دانشجویان عادی که خواه و ناخواه اعتقاد اندکی نسبت به شهدا داشته باشند، همین که مشکلی برایشان پیش می آید مزار شهدا برای آن ها، یک موهبت است. خیلی از دانشجویان ممکن است به لحاظ تیپ و قیافه با شهدا نیز مرتبط نباشند؛ اما می بینیم در زمانی که مشکلی برایشان پیش می آید برای رفع آن به مزار شهدا سری می زنند که این برای آنها نیز موهبت است و قسمت اعظم دانشجویان از این موهبت استفاده می کنند غیر از تعداد اندک که نسبت به این قضیه بی تفاوت هستند.

 

دانشجوی دیگری در پاسخ به این سئوال که تلاش مسئولان برای نشان دادن جایگاه شهدا چقدر بوده آیا همین که تلاش کردند شهدا در دانشگاه خاکسپاری شوند، کفایت می کند یا باید یکسری کارهای دیگر نیز انجام داد، اظهار داشت: مسئولان دانشگاه ما اگر قرار بود تلاش و پیگیری داشته باشند در این 11ماه باید آن را نشان می دادند. در مرحله اول بیشتر این تلاش ها از طرف بسیح دانشجویی انجام شده، فکر می کنم. اگر مسئولان ما اندک اعتنا و توجهی نسبت به این قضیه داشتند، باید در این 11ماه این تلاش را نشان می دادند که متاسفانه می بینیم بعد از 11ماه هیچ تغییر فیزیکی در محل قبور شهدای این دانشگاه اتفاق نیفتاده است. حتی زیارت نامه شهدا از طرف بسیج دانشجویی در آنجا نصب و تعویض می شود.

 

مسئولان می توانستند حتی یک بنر و سایبان در آن محل نصب کنند تا زمانی که آرامگاه آن ها آماده می شود، دانشجویانی که کنار مزار شهدا زیارت نامه می خوانند بتوانند از سایه آن استفاده کنند. به نظر من همه اینها سهل انگاری است که از طرف مسئولان دانشگاه صورت گرفته است؛ متاسفانه مسئولان دانشگاه آزاد هیچ توجهی به قبور شهدا ندارند؛ این در حالی است که مزار شهدای گمنام دقیقا روبروی ساختمان اداری دانشگاه می باشد و نگاه اول مسئولین زمانی که از ساختمان اداری خارج می شوند به مزار شهدا می افتد ولی متاسفانه این سهل انگاری تا الان انجام شده است.

 

دانشجویی که ظاهری معمولی دارد، بیان می کند: به نظر من اکثر قریب به اتفاق دانشجویان از این که شهدای گمنام در دانشگاه دفن شده اند، راضی هستند مگر عده قلیلی که کلاً نسبت به شهدا و حضور شهدا زیاد اعتقاد ندارند.. اکثر دانشجویان زمانی که از کنار قبور شهدا عبور می کنند، برای خواندن فاتحه سری به قبور می زنند و یا زمانی که دانشجویان با سرویس به دانشگاه می آیند، در همان ابتدا برای خواندن فاتحه سری به مزار شهدا می زنند و بعد به کلاس درس می روند. به نظر من این خیلی عالی است که شهدا در دانشگاه حضور دارند و هنگامی که از کنار قبور ایشان عبور می کنیم یک حس خاص و زیبایی دارد.

 

یکی از دانشجویان که مثل اینکه خودش در مسابقه طراحی نماد برای جایگاه شهدا شرکت کرده است، می گوید: دانشگاه یک مسابقه بین دانشجویان برای طراحی نماد برای جایگاه شهدای گمنام برگزار کرد که مورد استقبال بیشتر دانشجویان قرار گرفت و قرار شد از روی طرح برتر برای جایگاه شهدا نماد بسازند.

 

یک نفر  از دوستانم تعریف می کرد: یکی از دانشجویان به  یک نفر از اعضای بسیج دانشجویی گفته من نمی دانم کسانی که اینجا دفن شده اند، چه کسانی هستند حتی وقتی به من می گویند فاتحه بخوان نمی دانم منظور از فاتحه خواندن یعنی چه؟ ولی همین را می‌دانم که هر روز صبح که به قبور شهدا سری می زنم و یک سلام و عرض ادب به آن ها دارم، دلم آرام گرفته و بعد به کلاس می روم.

 

خیلی از بچه ها را که می بینم به تیپ و قیافه آن ها نمی خورد که اهل این گونه محافل باشند؛ اما شاید قویتر این کار را انجام می دهند. اما تنها استقبالی که هم اکنون نمی شود از سمت مسئولان دانشگاه است؛ یعنی به قول هایی که دادند یک درصد عمل نکردند، اگر هم کاری آنجا انجام شده، به همت خود دانشجویان بوده نه مسئولان. قرار بود پس از شش ماه از دفن شهدا، یادمان برای آن ها ساخته شود اما این کار محقق نشده است. حتی زمانی که قرار بود مسئولان شهرستان سری به قبور شهدا بزند در آن مکان یک بنر نصب شد که مثلا قرار است این یادمان در این مکان ساخته شود اما هیچ کاری انجام ندادند. حتی پرچم هایی که اعضای بسیج در آنجا نصب کردند اگر هر سه ماه عوض نشود مسئولین دانشگاه این کار را انجام نمی دهند.

 

در خصوص پاسخگویی مسئولان دانشگاه آزاد طی چند تماس با ریاست این دانشگاه وی بیان داشت: باید با دفتر وی هماهنگ شود که مسئول دفتر دکتر حسینی رئیس دانشگاه گفت: نیازی به مصاحبه نیست ما یک گزارش از ابتدای شروع این برنامه تا هم اکنون که چه اتفاقاتی پیش آمده برای شما فاکس می کنیم که در چند تماس مکرر، متاسفانه این امر محقق نشد و ابهاماتی که در این خصوص پیش آمده بود، به همین شکل باقی ماند.

 

در پایان طی تماسی که با مسئول روابط عمومی این دانشگاه گرفته شد، وی بیان می کند: طرح یادمان جایگاه شهدا طراحی شده و برای تایید به تهران ارسال شده است و ما منتظر تایید این طرح از طرف تهران هستیم.