توصیه پدر احمدی روشن درباره انرژی هسته ای/ هیچ کسی مشابه قرارداد ژنو را برای یک چیز کوچک هم امضا نمی کند

 

محسن مقصودی، مجری برنامه، از پدر شهید احمدی روشن پرسید: به عنوان یک پدر این دو سال نبود فرزندتان چگونه گذشت؟

 

احمدی روشن در پاسخ به این سوال گفت: درباره شهادت پسرم سه چیز باعث شد با این مسئله کنار بیایم؛ اگر در پرورش و تربیت مصطفی رنج هایی رو متحمل شدم، پاداش این تربیت را از خدا گرفتم و شهادت را نصیب مصطفی کرد؛ مصطفی در راه به ثمر رسیدن این صنعت و خدمت به مردم زحمات بی شائبه ایی را متحمل شد و با شهادتش زحماتش بی نتیجه نماند و خداوند اجر اش را ضایع نکرد؛ با وجود این که دو سال از این داغ می گذرد ولی ما پابر جا و مقاوم ایستاده ایم.

 

آب نیکی درباره روز شهادت مصطفی احمدی روشن، اذعان داشت: آن روز من با آقا مصطفی جلسه ایی در باره بررسی یکی از مسائل مهم و کلیدی داشتیم؛ قرار ساعت 8 بود، تاخیر ایشان تا 8:20 به طول انجامید و ما تصمیم گرفتیم تماس تلفنی داشته باشیم که متاسفانه بی نتیجه بود؛ من احتمال دادم به دنبال کار دیگری رفته باشد و اصولا در جلسه گوشی همراه خود نمی بردیم؛ حول و حوش ساعت 9 گوشی ها به شدت زنگ می خورد و احساس کردیم مسئله فوری است.

 

وی در ادامه گفت: جلسه را متوقف کردیم و تاخیر یک ساعته مصطفی هم عجیب بود؛ اولین تماس که من پاسخ دادم یکی از دوستان بود که با حالت اضطرابی گفت که از مصطفی خبری داری؟ و این دوست بنده اطلاع داد که در خبرگزاری ها خبری اعلام کردند بر این مبنا که ایشان مورد سوء قصد قرار گرفته است؛ من با توجه به فعالیت هایی که داشتیم هر لحظه این واقعه را پیش بینی می کردم و انتظارش را داشتم ولی به شدت بهت زده شدیم.

 

 

آب نیکی در ادامه اظهار داشت: با وجود اینکه این خبر را در سایت های خبری دیدم اما باز باور نمی کردم؛ با یکی دو نفر از مسئولان وقت تماس گرفتم و صحت موضوع را جویا شدم که متاسفانه اتفاق رخ داده بود؛ بعد از این واقعه ما لحظات بسیار بسیار سختی را پشت سر گذاردیم و بد شانسی ما این بود که خبر را ما به خانواده ایشان دادیم.

 

مقصودی از پدر  شهید احمدی روشن خواست انتظار خود را از مسئولان بیان کند، که وی اذعان داشت: یکی از نیروهای کلیدی که باعث شد این صنعت به این حد از پیشرفت برسد مصطفی و دوستانش بودند؛ به عنوان یادآوری عرض می کنم که بعد از دست یافتن مصطفی و دوستانش به این صنعت، یکی از اقوام ما از مصطفی می پرسد که غنی سازی برای چی به درد می خورد و چرا این کار را می کنید؟ جوابی که مصطفی حدود 7-8 سال پیش به وی داد بسیار قابل توجه است؛ مصطفی می گوید: ما باید در مقابل استکبار جهانی با دست پر صحبت کنیم؛ اگر دشمنان ما احساس کنند از غنی سازی عاجز هستیم هرگز به حرف ما گوش نخواهند داد.

 

احمدی روشن در ادامه گفت: الان می بینید که استکبار جهانی و گروه 5+1 به این نتیجه رسیدند اگر با ما بر سر میز مذاکره ننشینند و توافقی به عمل نیانجامد در آینده کار برای آنها مشکل خواهد شد؛ پیشرفت ها بیشتر خواهد شد و کار آن ها سخت تر ؛ این صنعت از سوی شهدا و افرادی که جهادگونه کار می کنند، به عنوان یک ودیعه است؛ فرزندان این مملکت جان خود را برای این صنعت دادند تا ما در مقابل استکبار جهانی دست پر جلو برویم؛ از مسئولان کشور توقع دارم این ودیعه را پاس بدارند و شان مردم ایران را که مقداری به این صنعت وابسته است را حفظ کنند.

 

آب نیکی در پاسخ به این سوال که چرا دشمن یک جوان 32 ساله را مورد هدف قرار می دهد، اذعان داشت: این سوالی است که در بسیاری از محافل مطرح می شود و من فکر می کنم نقش این شهید کامل باز نشده است البته بیشتر این امر به دلیل محدودیت هایی است که در این صنعت وجود دارد.

 

وی در ادامه گفت: زمانی که مصطفی در سن 25 سالگی وارد این صنعت می شود تا دی ماه سال 90 که به شهادت می رسد در تمام تحولات استراتژیک این صنعت مصطفی یا نفر کلیدی است یا یکی از چند انگشت شماری است که در این تحول حضور دارد؛ از بدو ورود در طی دو سال بی یکی از زبده ترین دانشمندان هسته ایی ما تبدیل می شود و در راه اندازی اولین زنجیره غنی سازی در سال 85 حضور پیدا می کند و جزء نفرات کلیدی است.

 

آب نیکی با تاکید بر نقش مهم احمدی روشن در تمام مراحل پیشبرد صنعت هسته ایی، گفت: بسیاری از مشکلات در طی مراحل مختلف این توسعه که باعث پیشبرد این صنعت می شد توسط مصطفی صورت می گرفت؛ مصطفی معمار تحول راهبردی این صنعت است؛ تمام دستاوردهایی که پس از این به دست می آوریم مدیون معماری وی است؛ مصطفی در واقع رهبر تیم مقابله با بزرگترین تحریمی است که در حال حاضر در دنیا اتفاق می افتد به عبارتی تحریم صنعت غنی سازی در ابعاد مختلف!

 

آب نیکی در ادامه گفت: تمام سازمان های جاسوسی دنیا در آن زمان دست به دست هم می دهند تا تجهیزات مختلف هسته ایی وارد ایران نشود و مصطفی یک جوان 30 ساله با تیم محدود و کوچک مقابل این سازمان ها قرار می گیرد و جالب این است که پیروز این میدان مصطفی احمدی روشن است؛ دشمن زمانی که با ویروس سعی در از بین بردن سیستم های هسته ایی ما داشت، باز نجات دهنده این صنعت مصطفی بود.

 

رحیم احمدی روشن در ادامه اذعان داشت: من در ازای خون پسرم از مردم، از مسئولان و رهبر انقلاب طلبکار نیستم بلکه بدهکار هم هستم؛ اما متاسفانه ناخواسته یکسری از دوستان مصطفی را از رده خارج می کردند، من فقط یک سوال می پرسم به عنوان یک دوست؛ یکی از خبرگزاری ها سوالی پرسید درباره اتفاقاتی که اخیرا رخ داده است، من گفتم نظر ما نظر رهبر انقلاب است؛ من به این عزیزان گفتم اگر در مصاحبه های آقای روحانی حضور داشتید از ایشان به عنوان یک ایرانی بپرسید چرا مسئولانی که به کار گمارند بچه هایی که برای این کار زحمت کشیدند و این صنعت را به این مرحله رساندند باید به این صورت با آنها برخورد شود؟ اگر قدردانی نمی کنند لااقل بی اعتنایی و بی انصافی نکنند.

 

مقصودی در ادامه از نوبری درباره زمان و چرایی پیوستن ایران به پیمان ان پی تی سوال پرسید که این گونه پاسخ شنید: ما در رژیم سابق به پیمان ان پی تی پیوستیم و آن زمان شرط 25 ساله گذاردیم و این زمان محدود به این دلیل بود که مطمئن شویم منطقه خاورمیانه عاری از سلاح هسته ایی است؛ این 25 سال در حدود سال 74 پایان یافت؛ در این سال ایران باید چک می کرد که آن شرطش تامین شده است بعد به قبول دائمی کردن این پیمان تن می داد.

 

وی در ادامه گفت: در آن مقطع یک غفلتی صورت گرفت و ما با موافقتی که صرفا در اجلاس ژنو صورت گرفت که توسط نماینده ایران در ژنو(آقای ناصری) قبول کرد پیمان ان پی تی دائمی شود؛ در آن زمان ما باید بر شرط خود بیشتر پافشاری می کردیم؛ طرح خاورمیانه عاری از سلاح هسته ای هم اکنون نیز در حال پیگیری است و اجلاس مربوط به آن را سال پیش آمریکایی ها نذاشتند برگزار شود چرا که این طرح یک راهکار بیشتر ندارد و آن اینست که اسرائیل خلع سلاح شود.

 

نوبری با تاکید بر این که در سال 74 ما باید اهرم فشار خود را حفظ می کردیم، اظهار داشت: در سال 74 در زمینه پیمان ان پی تی غفلت صورت گرفت و نباید دائمی می شد حداقل باید موقت امضا می شد.

 

در ادامه گفت و گوی تلفنی با اکبر اعتماد، اولین رئیس سازمان انرژی اتمی ایران برقرار شد؛ وی در این گفت و گو اذعان داشت: کشورهای غربی با نظام جمهوری اسلامی ایران مشکل دارند و به عبارتی بر روی دولت ایران فشار می آورند؛ مسئله انرژی هسته اهرم فشار غربی ها شده است؛ اگر انرژی اتمی نباشد مورد دیگری پیدا می کنند؛ همکاری کشورهای غربی مادامی ادامه دارد که به نفع آن ها باشد؛ حیف است غربی ها این چنین بر ما فشار می آورند درباره صنعتی که ملی است.

 

وی درباره حضور ایران در ان پی تی، گفت: پیمان ام پی تی بهانه ایی در دست غربی هاست که فشار خود را بر ما زیاد کنند؛ مسائلی که غربی ها بر ما تحمیل می کنند با قرارداد ان پی تی تضاد دارد؛ ایران باید تهدید کند که اگر با پیمان ان پی تی ما را تهدید می کنند ما از ان پی تی خارج می شویم، چرا که غربی ها نمی خواهند ایران ان پی تی را ترک کند.

 

اعتماد درباره توافقات ژنو اظهار داشت: به دلیل تحریم هایی که ایجاد کردند برای ایران راه چاره ایی نگذاشتند که به این توافق تن دهد ولی نباید امتیاز ساخت بسیاری از وسایل را به غربی ها می دانند؛ امیدوارم بعد از 6 ماه ایران بتواند برخی تحریم ها را بردارد هرچند که من به غربی ها خوش بین نیستم چرا که به هر حال بهانه ایی پیدا می کنند؛ با شرایطی که اکنون ایجاد شده است برنامه هسته ایی مجددا باید مورد بررسی قرار گیرد تا برای آینده این صنعت تصمیم گیری شود، چرا که مسیر پیشین قابلیت ادامه دادن را ندارد.

 

مقصودی در ادامه درباره حضور احمدی روشن در بخش بازرگانی صنعت هسته ایی توضیح خواست که آب نیکی چنین پاسخ داد: دو ماموریت جدی برای کسی که در حوزه بازرگانی فعالیت می کند تعیین می شود، یکی انتقال فناوری و دیگری توسعه فناوری درون زا و بومی سازی و ساخت تجهیزات در داخل کشور است؛ کسی می تواند وارد این حوزه شود که صنعت غنی سازی را به خوبی بشناسد؛ کسی برای این حوزه مناسب است که علاوه بر هوش و ذکاوت بر دانش فنی نیز به طور کامل مسلط باشد.

 

مقصودی درباره تعلیق داوطلبانه ایران در سال 82 توضیح خواست که نوبری اذعان داشت: غربی ها با کشور های خاورمیانه مشکل دارند؛ محور استراتژی آمریکا در خاورمیانه رژیم اسرائیل است، یعنی استراتژی آمریکا این است که تمام کشورهای خاور میانه باید کوتاه تر از اسرائیل باشند؛ از حسنی مبارک چه کسی روابط صمیمانه تر با آمریا و اسرائیل داشت؟ اما آمریکا اجازه پیشرفت به مصر نداد.

 

وی در ادامه اظهار داشت: برای رسیدن به مرزهای علم جهانی دستیابی به انرژی هسته ایی است؛ باید صنعت هسته ایی در کشور بومی شود تا بتوانیم به مرحله بعد پیشرفت علمی دست یابیم؛ اجازه نمی دهند این حلقه ایی از علم و فن که ما باید فرابگیریم تا بتوانیم به مرحله های بعد برویم را داشته باشیم، برای ما قد علم و پیشرفت تعیین کردند؛ اگر قبول کنیم به تعلیق و تعطیلی مراکز هسته ایی یعنی قبول کردیم ایران دیگر پیشرفت نکند.

 

نوبری بیان کرد: در سال 82 اعلام کردند که ایران به طور مخفیانه برنامه هسته ایی خود را رشد داده است و با این مسئله به ایران گیر دادند؛ در دوره دولت سازندگی چک اسلوواکی قرار بود توربین هایی برای نیروگاه بوشهر بسازد که با فشار آمریکایی ها از این کار منصرف شدند، وزارت امور خارجه وقت باید در شورای حکام از آمریکا شکایت می کرد چرا که در آن زمان بحث ها و دعواهای الان نبود؛ ما در آن زمان جزء پیمان ان پی تی بودیم و آمریکا هم جزء این پیمان بود و در این شرایط نه تنها به ما کمک نمی کنند بلکه مانع تراشی هم می کنند.

 

کارشناس ارشد روابط بین الملل در ادامه با اشاره به اینکه در دوره سازندگی باید از آمریکا به دلیل مانع تراشی شکایت می کردیم، گفت: این شکایت باعث می شد زمانی که بعدها ما را به مخفی کاری متهم کردند سند و دلیل برای این اتهام داشتیم؛ در سال 82 به این بهانه تمام برنامه هسته ایی ما را تعلیق کردند و ما هر چه گفتند انجام دادیم؛ در این زمان نه تنها اجازه ادامه کار را به ما ندادند بلکه از ما خواستند به طور کامل برنامه را تعطیل کنیم که مقام معظم رهبری اجازه ندادند و دستور برداشتن تعلیق و ادامه پیشبرد برنامه هسته ایی را دادند.

 

آب نیکی در ادامه بحث به استراتژی دشمن پرداخت و توضیح داد: در برخورد با برنامه هسته ایی ایران استراتژی اول دشمن تحریم بود و زمانی که پی برد ما تحریم را دور زده ایم شروع به تخریب کردند؛ از فروش تجهیزات معیوب و دستکاری شده گرفته تا کارگزاری بمب های کوچک در تجهیزاتی که به ایران می دادند؛ و حتی دشمن به تخریب افکار عمومی نیز دست زد و حرف هایی هم چون نمی خواهیم و به چه درد ما می خورد را در بین مردم ترویج داد در حالی که ما کشور در حال توسعه هستیم و تا چند سال آینده برای تولید برق دچار مشکل خواهیم شد و باید از انرژی هسته ایی برای تولید برق استفاده کنیم.

 

آب نیکی در ادامه گفت: یک کشور در حال توسعه نمی تواند این فناوری را نداشته باشد در حالی که این فناوری در تولید برق، در کشاورزی، پزشکی و... بسیار مفید است؛ با این وجود که تمام کارهای ما واضح و روشن است اما دشمن به چنین کارهایی برای مقابله با ایران دست می زند.

 

نوبری در پایان درباره توافقنامه ژنو اظهار داشت: مشکل ایران همواره در توافق نویسی بود و این از توافق نامه ها در طول تاریخ کاملا مشهود بوده است و همواره ایران ضربه خورده است؛ غربی ها همواره در توافق نامه زمانی که برای ایران بود کاملا واضح صحبت از باید ها و نباید ها کردند اما وقتی نوبت به خودشان می رسید مفاهیم را به صورت دوپهلو بیان می کردند.  

 

در توافق نامه پیش برای ما تعیین کردند که چه چیزهایی را تعلیق کنیم و کاملا جزئیات را بیان کردند در حالی که برای خود فقط اعتماد کردن را ذکر کردند به عبارتی یک تعریف کلی را بیان کردند؛ ما تا کجا باید پیش می رفتیم تا اعتماد آنها ایجاد شود؟ هر قدم که پیش می رفتیم باز می گفتند نه ما هنوز اعتماد نکردیم.

 

 

در دوره آقای احمدی نژاد با ذکر کلمه ابهام در توافق نامه توانستند بهانه های جدید برای ایران ایجاد کنند در حالی که تمام کارهایی که آژانس از ما خواسته بود را انجام دادیم؛ در دولت آقای خاتمی کلمه اعتماد کار ما را خراب کرد و در دولت آقای احمدی نژاد کلمه ابهام در متن توافق نامه ایران را از جشن هسته ایی دور کرد؛ اشتباه دیگر آقای احمدی نژاد این بود که در مهم ترین زمان گفت دیگر کاری به مسئله هسته ای ندارد و به ما مربوط نمی شود یعنی کسی که دارد مذاکره می کند پشتیبانی دولت را ندارد.

 

اشتباهی که در دولت آقای خاتمی و آقای احمدی نژاد اتفاق افتاد، دولت تدبیر و امید هم در توافق نامه ی ژنو مرتکب شد؛ ترس از رسیدن ما به انرژی هسته ای غرب را پشت میز مذاکره آورد و ایران را ترس از تحریم های اصلی نفتی و بانکی به پای میز مذاکره کشاند؛ در توافق نامه این گونه ذکر شده است که در شش ماه ما نگرانی آن ها را برطرف کردیم و بیشتر فناوری را متوقف کردیم همانطور که آقای کری گفت که ما دیگر نگران نیستیم، چرا نگران نیستند؟

 

اگر قرار بود تقابل استراتژیکی برقرار شود باید همزمان نگرانی ما هم برطرف می کردند ولی این کار را انجام ندادند؛ زمانی که در محضر برای خرید خودرو می روید تا پول را ندهید طرف هم نمی نویسد ثبت با سند برابر است ولی در توافق نامه ژنو ما نوشتیم ثبت با سند برابر است اما به ما گفتند برو پول را در دراز مدت می دهم؛ موافق نامه ژنو این است که در 6 ماه اول آن چه که ما باید بدهیم دادیم اما آن چه که از آن ها قرار است بگیریم در یک پروسه دراز مدت تعریف شده است که زمان دقیقی برای آن تعیین نشده است! هیچ کسی نه تنها در ایران بلکه در دنیا چنین قراردادی را برای یک چیز کوچک هم امضا نمی کند.

 

ثریا برنامه ای انتقادی است که هر شب چهارشنبه ساعت 23:15 با تحلیل موضوعات فناوری از شبکه یک سیما روی آنتن می رود.