به گزارش خبرنگار اجتماعی «خبرگزاری دانشجو»، به دوران کودکی باید به دیده احترام نگاه کرد و درباره خوبی یا بدی رفتار آنها نباید عجولانه قضاوت کنیم زیرا دوران کودکی بی منطقی است و باید اجازه دهیم رفتار کودکانه زمان طبیعی خود را طی کند بسیاری از والدین هیچ اصلی را برای تربیت کودکان خود قبول ندارند و تنها راهنمای تربیتی آنها عواطف پدر و مادری است و با حمایت افراطی خود باعث می‌شوند کودک احساس بی کفایتی و ترس از قبول شدن در اجتماع را داشته باشند که این خود عامل اصلی همه انحرافات و شکست ها است.
یک شویه اشتباه در تربیت کودک باعث می شود که در وی عقایدی اشتباه چه درباره خودش و چه درباره محیط اطرافش به وجود آید و کودک برای این که تنش را جبران کند سعی می کند یک الگوی نامناسب رفتار را انتخاب کند و رفتاری خود محور را انتخاب کند که ظرفیت ذاتی او را محدود می کند و شاید کار او را به نارآرامی کشاند.
عوامل مثل محرومیت از گرمای مادرانه در چند ماهه اول زندگی می تواند رشد و شخصیت را در کودک مختل کند یا پرخاشگری یا آسانگیری افراطی به رشد یک شخصیت ناسازگار و پدید آمدن آسیب روانی و اجتماعی منجر می شوند.
شیوه‌های نادرست تربیتی در مدرسه و گروه همسالان و خانواده هم می تواند جریان رشد صحیح شخصیت و تربیتی او را دچار اختلال و وقفه کند پس با آموزش صحیحی خانواده‌ها و سالم کردن محیط مدرسه از آسیب‌های روانی و اجتماعی فرزندان آینده این سرزمین بکاهیم.