گروه اجتماعی «خبرگزاری دانشجو» - مصطفی خدابخشی؛ «حادثه در بزرگراه آزادگان؛ 7 کشته و 20 زخمی»؛ این سرخط کوتاهی از یک خبر تکان دهنده در یکی از بزرگترین بزرگراه‌های تهران بود که امروز افکار عمومی را بشدت درگیر کرد.
خبری که بیش از پیش مردم را به شبکه اتوبوسرانی بی اعتماد می کند و زنگ های خطر را برای استفاده از این سیستم به صدا درمی‌آورد.
بر اساس اخبار ارسالی در رسانه ها، یک دستگاه اتوبوس متعلق به بخش خصوصی، زیرمجموعه شرکت اتوبوسرانی تهران، دچار واژگونی می شود و طی آن 27 کشته و زخمی به زخم دلی برای مردم تبدیل می گردد. خبر همچنان ادامه دارد. برخی از منابع خبری از احتمال افزایش تعداد مجروحان و متوفیان خبر می دهند.
اما چرا شبکه اتوبوسرانی در ماه های اخیر دچار این دست از حوادث می شود و چرا بعد از آتش سوزی های اسکانیا، هیچ ارگانی به صورت جدی برای کنترل هر چه بیشتر این بخش وارد عمل نشده است؟
امسال پلیس در نوروز طرحی را به مرحله اجرا گذاشت که طی آن برچسب هایی بر روی شیشه های اتوبوس نصب می شد تا مردم در صورت دیدن تخلف از سوی رانندگان شبکه حمل و نقل عمومی، اقدام به ارسال پیامک و اعلام نوع تخلف کنند. هر چند این طرح تا حدودی رانندگان را در منگنه قانون قرار داد، اما گویی بعد از ایام نوروز پای رانندگان روی پدال گاز بیشتر فشرده شد و کمتر کسی یاد چنین طرح هایی افتاد.
این موضوع هم اکنون در شبکه حمل و نقل عمومی درون شهری و حاشیه ای تهران نیز مشاهده می شود، به طوری که گاهی وقتی اتوبوس مملو از مسافران است راننده بدون توجه به اینکه چه تعداد مسافر در ماشین حضور دارد و اینکه حادثه ای کوچک می تواند صدمات جبران ناپذیری را با خود به همراه داشته باشد، مسیر باز روبروی خود را با بیشترین سرعت طی می کند؛ سرعتی که می تواند جان ده ها انسان را بگیرد. مانند حادثه ای که همین امروز به وقوع پیوست.
به نظر می رسد در زمینه موضوعات ترافیکی و حوادثی از این دست که در شبکه اتوبوسرانی رخ می دهد، طرح های کنترلی به صورت مقطعی بوده و یا رانندگان چندان در برابر طرح ها سر تسلیم فرود نمی آورند.
پلیس، شهرداری و اتوبوسرانی سه ضلع مثلث جلوگیری از ایجاد این دست از حوادث می توانند باشند که اگر یکی از این بخش ها دچار تکرار و روزمرگی در اجرای طرح ها شود، ایجاد حوادثی چون حادثه امروز بزرگراه آزادگان چندان دور از تصور نیست.
برگزاری کلاس های آموزشی مستمر و دائمی برای رانندگان اتوبوس یکی از مهمترین ضروریات است که این روزها خبری از این کلاس ها نیست. یقیناً با برگزاری چنین فضاهای آموزشی می توان توقع داشت مردمی که با اطمینان پا در شبکه حمل و نقل عمومی گذاشته اند، کمتر احساس خطر کنند.