پای مناظرات داغ دانشجویی به تلویزیون باز شد

به گزارش خبرنگار سیاسی «خبرگزاری دانشجو» ظهر دیروز قسمت اول برنامه «حذف و اضافه» با رویکرد انتقادی به مسائل و مشکلات فضای دانشجویی و دانشگاهی کشور از شبکه سوم سیما پخش شد.

این برنامه که شامل بخش های گوناگون و جالب توجهی بود، با اعلام اخبار هفته گذشته فضای دانشگاهی کشور و همچنین نقد به کاستی های این فضا در قالب طنز توسط رضا احسان پور، شاعر طنز پرداز کشور شروع شد.

پس از آن دکتر احمدی، معاون پژوهشی وزارت علوم در گفت‌وگویی تلفنی توضیحاتی پیرامون علل افت رتبه علمی ایران از جایگاه 17 به جایگاه 15 در پایگاه علمی «اسکوپوس» پرداخت.

در ادامه این برنامه، با نگاهی خاص و از دریچه چشم دانشجویان موضوع «دانشجوی سیاسی» و محدودیت های فعالیت های دانشجویی مورد بررسی قرار گرفت که در همین راستا مناظره ای جنجالی بین دو تن از فعالین تشکل های دانشجویی کشور انجام شد.

این مناظره به لحاظ شیوه برگزاری، انتخاب کارشناس، سوالات و همچنین پاسخ های خاص مناظره کنندگان تجربه جدیدی برای برنامه های تلوزیونی به حساب می آمد و ناگفته های زیادی از زبان این دانشجویان روی آنتن شبکه سوم سیما رفت.

در ادامه گزارش به انتشار مشروح مناظره این دو دانشجو در برنامه فوق می پردازیم:

مجری برنامه، بخش مناظره دانشچویی را با پرسشی از جعفری مقدم، دبیر سابق انجمن اسلامی دانشگاه تهران با این مضمون که آیا حقیقت دارد شما فعالین دانشجویی دغدغه مالی و کسب درآمد ندارید و به همین دلیل است که می توانید در این گونه فعالیت ها مشارکت کنید شروع کرد، جعفری مقدم نیز به این پرسش اینطور پاسخ داد:

نخیر، بسیاری از فعالین تشکل های دانشجویی شاغل هستند و این را قبول ندارم که افراد فعال در تشکل های دانشجویی دغدغه کسب درآمد ندارند و به همین دلیل می توانند فعالیت دانشجویی بکنند، بسیاری از فعالین دانشجویی نیز مانند سایر دانشجوها دغدغه پرداخت شهریه و کسب درآمد دارند ولی با این حال فعالیت های خود را ادامه می دهند.

سوال دوم از طرف دیگر مناظره که علی الفت پور، دانشجوی دکترای حقوق دانشگاه علامه طباطبایی بود اینطور پرسیده شد که آیا فعالین تشکل های دانشجویی برای رسیدن به شغل و جایگاه خاصی در خارج از دانشگاه وارد اینگونه فعالیت های دانشجویی می شوند؟ الفت پور پاسخ داد:

عصاره نخبگان کشور در دانشگاه جمع می شود و بهترین فضا برای استفاده از نخبگان، فضای دانشگاه است.

وی افزود: قاطبه فعالین دانشجویی بر اساس دغدغه مندی پیرامون مسائل جامعه است که وارد اینگونه فعالیت ها می شوند، نه برای رسیدن به یک جایگاه در خارج از دانشگاه.

الفت پور در پاسخ به پرسش بعدی مجری در رابطه با اینکه چه کسی دانشجوی فعال و دانشجوی سیاسی است گفت: کسی می تواند در مورد مسائل سیاسی خود را فعال بداند که در مورد دو حوزه ی منافع ملی و منافع عمومی تکلیف خود را مشخص کرده باشد.

هر فردی در فضای اجتماعی در این دو حوزه مطالبه گری داشته باشد را می توانیم بگوییم که فعالیت سیاسی دارد؛ دانشجو نیز اگر می خواهد فعالیت سیاسی داشته باشد می بایست در این دو حوزه ی منافع ملی و منافع عمومی مطالبه گری داشته باشد.

یعنی هر کس هر نوع فعالیتی در زمینه پزشکی، فرهنگی، هنری و ... دارد صرف اینکه آن در فعالیتش این دو حوزه را مد نظر داشته باشد دانشجوی فعال و سیاسی است.

در ادامه مجری برنامه صحبت های الفت پور را با این این سوال از وی که آیا به نظر شما فضای فعالیت سیاسی و دانشجویی در دانشگاه باز هست؟ به سمت دیگری هدایت کرد و الفت پور نیز جواب این پرسش را به این شرح ارائه کرد: فضای به ثمر نشستن کار سیاسی در دانشگاه وجود ندارد و بزرگترین اشکال به مسئله شناسی در سیاست باز می گردد که متاسفانه به درستی در دانشگاه صورت نمی گیرد.

مطالباتی که تاثیر اجتماعی در جامه داشته باشد را 10 سال قبل داشتیم، مانند تحصن دانشجویی برای اعتراض به کشته شدن کارتن خواب های تهران به دلیل سرمای سخت که خوشبختانه ثمر هم داشت؛ اما الان به هیچ وجه شبیه آن را نمی بینیم.

سوال بعدی مجری در مورد دانشجوی سیاسی و آزادی عمل دانشجویان در دانشگاه از جعفری مقدم بود که وی نیز اینگونه پاسخ داد : من هرگز کلان بحث نمی کنم، چرا که ممکن است از آن تفسیر به رای بکنند.

به نظر من دانشجوی سیاسی کسی است که در چارچوب تشکل های قانونی دانشجویی فعالیت سیاسی بکند.

من معتقدم نباید فضاها را به یکدیگر گره زد و فعالیت های هنری، فرهنگی، اقتصادی و... را با فعالیت سیاسی یکی کرد.

الان متاسفانه فضا به گونه ای است که اگر یک تئاتر در مورد تورم اجرا شود به آن انگ سیاسی می زند، در حالی که اصلا درست نیست.

تئاتر یک کار هنری است که ممکن است به دغدغه جامعه در زمینه سیاسی یا اقتصادی بپردازد.

وی همچنین پیرامون پرسش آزادی عمل در دانشگاه ها بیان کرد: فضای دانشگاه های کشور با هم متفاوت است و یک سیاست واحد در تمام دانشگاه های کشور حاکم نیست که بتوانیم همه را با هم مقایسه کنیم.

همچنین می بایست فعالیت ها را از هم جدا کرد، مثلا فعالیت سیاسی تشکل های سیاسی مخصوصا ظرف 3،4 سال گذشته با محدودیت های شدیدی مواجه بوده است.

ظرف 7،8 سال گذشته تشکل های فعال سیاسی، محدود و حتی لغو مجوز شده اند، با دانشجویان فعال سیاسی نیز برخوردهای بازدارنده از قبیل بازداشت و... صورت گرفته و این روند متاسفانه منجر به تک صدایی شدن فضای دانشگاهی کشور شده است.

مجری برنامه نیز بلافاصله سوال کرد: خود شما چند بار با این برخوردهای بازدارنده مواجه شده اید؟

جعفری مقدم با لبخند گفت: اگر بگویم آن را پخش می کنید؟

مجری قاطعانه گفت: بله، پخش خواهد شد.

جعفری مقدم پاسخ داد: من 5 مرتبه به خاطر فعالیت های سیاسی به کمیته انضباطی احضار شده ام و باید بگویم شما با پخش این حرف های من باعث می شوید دانشجوها از فعالیت سیاسی در دانشگاه واهمه پیدا کنند، به هر حال هر کسی حاضر نیست از خودش برای اینگونه فعالیت ها هزینه کند.

الفت پور در واکنش به صحبت های جعفری مقدم بیان کرد: بنده با حرف های آقای جفری مخالفم چرا که حجم زیادی از بدنه فعالین دانشجویی ما اصلا وارد تشکل های دانشگاهی نمی شوند.

رهبری هم هرگز نمی گویند تشکل ها، بلکه می گویند: شما دانشجویان باید کار بکنید! پس نباید فعالیت دانشجویی را محدود به عضویت در تشکل کرد.

آیا خاطرتان هست که 22 اسفند 84 در دانشگاه شریف قرار بود شهید دفن کنند و عده ای به تابوت و جنازه شهدا که ناموس کشور هستند، هتک حرمت کردند؟

آیا به یاد دارید 3 خرداد سال 85 را که جماعتی وارد مراسم یادواره شهدا در دانشگاه تهران شدند و به شهدا توهین و هتک حرمت کردند؟

آیا آقای آغاجری در همدان ریشه و بنیان شریعت را زیر سوال نبرد؟

آیا در مطبوعات دانشگاهی به اهل بیت توهین نشد؟

شما بفرمایید، کجا و در کدام دانشگاه بوده اید که مدعی هستید فضا بسته است و اجازه صحبت کردن ندارید؟! آیا معتقدید نباید با کسانی که از مقدسات هتک حرمت کرده اند، برخورد می شد؟

این جریانات دهه گذشته، نشان می دهد ما اجازه داده ایم که هر کسی از هر جناح و طرز فکری صحبت کند.

قاطبه افرادی که به قولی ستاره دار شده یا به کمیته انضباطی احضار شده اند به دلیل حرکت هایی است که بر خلاف منفعت عمومی انجام داده اند.

در ادامه برنامه جعفری مقدم صحبت هایش را اینطور آغاز کرد:

آقای الفت پور! در مقایسه با مثال هایی که زدید بنده می گویم 16 و 17 آذر 88 را هم بروید ببینید که چه شد!

مجری برای شکستن سکوت جعفری مقدم بیان کرد، برایمان تعریف کنید که چه اتفاقی افتاد؟

جعفری مقدم نیز ادامه داد:

اگر کار یک سری افراد در برخی تشکل ها در توهین به مقدسات بد بوده است، از این طرف هم طرف مقابل این خاها درا انجام داد و به آن افتخار کرد.

مدت ها بعد از جریانات سال 88 مسئول تشکلی در یک دانشگاه دیگر در مصاحبه با رسانه ها اعتراف کرد که 16 آذر به دانشگاه تهران رفتیم و اگر لازم باشد باز هم می رویم.آیا این عملکرد غلط نیست؟

بسیاری از برخوردهایی که ظرف 3،4 سال گذشته انجام شد دلیلش هتک حرمت از مقدسات نبود.

یک سری افراد خاص با در دست داشتن کارت هایی خاص وارد دانشگاه شدند که اصلا دانشجو نبودند و فضای دانشگاه بر هم زدند.

الفت پور نیز در واکنش به این صحبت و همچنین صحبت های منقطع جعفری مقدم گفت: شما بگویید در سال 88 چه گونه برخی تشکل های دانشجویی با اینکه مغایر با شان یک تشکل دانشجویی بود با افتخار از برخی آقایان حمایت کردند و برای آنکه برای آن ها رای جمع کنند، حتی تراکت پخش کردند!

جالب آنکه هنوز هم آن تراکت ها را در دفتر تشکل خود نگه می دارند و همچنان با افتخار از آقایانی که بر خلاف مصلحت نظام رفتار کردند، حمایت می کنند.

مطالب را عریان بگویید و نگران این نباشید که مردم چه برخوردی خواهند داشت؟

سوال پایانی مجری برنامه نیر این بود که اگر مسئول دانشگاه بودید، چه می کردید و طرفین مناظره هر کدام به شرح زیر پاسخ خود را به این سوال ارائه دادند:

جعفری مقدم: سعی می کردم به دانشجوها به خصوص فعالین دانشجویی اعتماد کنم و این را درک می کردم که قرار نیست با کوچکترین نقد دانشجویی برخورد کرد. دانشگاه فضای آزمون و خطای دانشجویی است.

اگر اینگونه نباشد حرف شهید مطهری و شهید بهشتی روی زمین می ماند.

الفت پور: مسئولین دانشگاه باید اجازه دهند که بستر تقابل اندیشه طبق مطالبه رهبری برای برگزاری کرسی های آزاد اندیشی فراهم شود.

وقتی روی همه چیز یک لایه از امنیت می کشیم، کشور به جایی نمی رسد.