به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، مهدی اسفندیار در وبلاگ سلامت از نگاه ملی نوشته است؛
۱_ در جمع دانشجویان فرمودید که سیاسی کاری ممنوع؟ بنده هم به شما می‌گویم سیاسی کاری ممنوع و لطفا این را از خودتان شروع کنید، در سیاست به مفهوم عامه فهم ان همیشه نوعی استتار در گفتمان و پوشاندن چهره واقعی اهداف وجود دارد و به اعتقاد بنده همین جمله که می‌فرمایید سیاسی کاری ممنوع خودش نوعی سیاسی کاری است و از جنس غیرواقعیت است زیرا به اذعان دوست و دشمن و فرهیخته تا عامی اینجامعه همه می‌دانند که نظام دولتی ایران و ساختارهای دولتی ایران به دلیل عدم کارکرد صحیح احزاب تبدیل به جولانگاهی برای سیاسی کاری در همه ادوار شده است و تمامی دولت‌ها مدیران اجرایی را براساس گرایش سیاسی برگزیده‌اند و شما خود نیز نمونه بی‌بدیل انتخاب سیاسی از جریان سیاسی اصلاح طب هستید و مدیران جنابعالی از صدر تا ذیل تقریبا با واسطه و یا بی‌واسطه به پشتوانه حمایت سیاسی و یا چرخش فضای سیاسی کشور یا فعالیت سیاسی انتخاب شده‌اند که بنده کاملا به این موضوع اشراف دارم پس لطفا در گفتمان سیاسی صحبت نکنید........
۲- فرمودید که استخدام پرسنل ظلم به مردم است که باید به جنابعالی عرض نمایم ظلم فاحش‌تر این است که هزاران میلیارد تومان (تن‌ها از محل هدفمندی یارانه‌ها و اعتبارات دیگر بماند) به بهداشت و درمان اختصاص یابد و متاسفانه زبان‌ها از برخورد با زیرمیزی الکن باشد که باید به حال این نوع تشخیص ظلم گریست؟ ظلم مضاعف به مردم و به پرسنل این است که شفافیت در هدایت منابع و دریافتی‌ها و در امد‌ها در تحصیل کرده‌ترین معدل‌های جامعه یعنی جامعه پزشکی هرگز مشخص نیست و نارضایتی بیش از سیصد هزار نفر از اقشار پیراپزشک و پرستار در طول ادوار مختلف به هیچ انگاشته شده است و هیچ تلاشی برای حل مشکلات این عده از پرسنل صورت نگرفته است
۳- ظلم مضاعف به مردم این است که منابع نظام سلامت به دلیل دانش پایین مدیریتی و صنفی سالاری و.... بدون نظارت موثر به هدر برود و هیچ استراتژی برای برخورد باخدمات القایی نداشته باشد و شکم زنان این مملکت برای زایمان به خاطر مشتی پول دریده شود و همگان به این واقف باشند که خدمات در نظام سلامت ما صرف نظر از درست بودن و یا غلط بودن بر اساس منافع حاصله تعریف می‌شود.
۴- ظلم مضاعف به مردم این است که مالیات‌ها و منابع این مردم در قرن بیست و یک و در جایی که شفافیت اولین اولویت دولتهاست توسط کسانی مدیریت شود که خود مالکان بزرگ بخش خصوصی هستند و از محل تصمیمات خود منتفع هستند.
۵- ظلم مضاعف به مردم در این است که بیاییم به طرحی بدون سطح بندی خدمات و بدون مدیریت تکنولوزی سلامت و بدون.... بگوییم طرح تحول نظام سلامت
۶- ظلم مضاعف این است که بیاییم چنین طرح نخ نمای سلامت را به پای نظام ببندیم، نظامی که این همه خون برایش دادیم تا خدای ناکرده در صورت شکست بگوییم که چی؟؟؟؟ نظام شکست خورد؟؟ نه اقای قاضی‌زاده هاشمی این طرح با صد من سیریش هم به نظام بسته نمی‌شود، چون حرف شخصیتهای موثر نظام در حوزه سلامت نظیر مرندی و پزشکیان و لنکرانی و..... در پیش چشم مردم است که این طرح اتلاف منابع است و کلکسیونی از سوء مدیریت‌ها را که بدون شک یکی از بی‌کفایت‌ترین طرح‌ها که اگر شهامت آن را داشته‌اید و برای دفاع از این طرح اماده بودید لااقل می‌امدید و اسامی نویسندگان این طرح را بر ملا می‌کردید تا بینیم کدام نخبه‌ای پای این طرح را امضا نموده است.
۷- ظلم دیگر به همین پرستارانی است که صدای انهاشنیده نمی‌شود، هیچ پرستاری با خصوصی سازی مخالف نیست اما بخش خصوصی که زیر نظر یک صنف اداره شود و سیاستگزاری شود و نظارت شود را مردم می‌شناسند و حاضر به کار کردن زیر دستان این صنف نیستند چون قدر کرامت مردم را در چشمان این قشر می‌دانند و نمی‌خواهند له شوند و خرد شوند؛ اگر جنابعالی با صداقت و برای دلسوزی مردم دارید سخن می‌گویید بسم الله؟ اگر صحبت از دنیای مدرن امروز و نظام سلامتی چابک می‌نمایید بسم الله؟ ابتدا سر در همان جامعه پیشرفته و آرمانی بنماید و توضیح دهید که در چند کشور دنیای و در چند نظام سلامت پیشرفته دنیا امثال آقای قاضی‌زاده هاشمی را با مدرک چشم پزشکی به عنوان وزیر سلامت می‌گمارند؟
۸_ ظلم مضاعف به مردم در این است که نظام سلامت عاری از نظارت ایران هیچ نظارتی به خود نمی‌بیند و ظلم مظاعف‌تر به مردم ایران این است که صحبت از کاهش ظرفیت پذیرش دستیاران در سال جاری می‌شود در حالیکه جوانهای مستعد این کشور را در همه جای دنیا می‌شناسند، لطفا توضیح دهید که کجای کار می‌لنگد که دنیا توانسته کمبود نیروهای متخصص را در کشورش جبران کند اما ما نمی‌توانیم؟؟؟؟؟؟؟
۹_ ظلم مضاعف‌تر این است که نظام سلامت ما از تفکرات جهادی تهی است و متاسفانه همه مشکلات در گرو اختصاص اعتبار دیده می‌شود.
آقای قاضی‌زاده هاشمی؛ اعتماد جامعه پرستاری را جلب نمایید؛ این اعتماد به شدت آسیب دیده است. این آسیب باعث تجمع و اعتراض شده است. تجمع آن‌ها هرگز سیاسی نبوده است و بدون شک جامعه پرستاری به اذعان دوست و دشمن همکار‌ترین و دلسوز‌ترین جامعه به حال نظام و مردم بوده است و خواهد بود و این اعتقاد و این علقه با کج سلیقگی‌ها و سوء مدیریت‌ها و سیاسی کاری‌ها در هیچ یک از ادوار تاریخ این انقلاب خدشه دار نشده است و شخصیت و هویت جامعه پرستاری ایران از زمان انقلاب و جنگ و... با هویت و شخصیت نظام گره خورده است و من شما را به تاسی از این گروه خدوم و محترم و نجیب و مظلوم دعوت می‌کنم.
در نهایت باید به شما بگویم که ما هم دلمان از ظلم گرفته است و کمتر از یکسال نشده از رای دادن به برخی‌ها پشیمان شده‌ایم و انشاء الله در اینده از خجالت برخی از رفتار‌ها در خواهیم آمد تا هیچ کس گمان نکند، مظلومیت پرستاران و پیراپزشکان و کارگران این مملکت ابدی خواهد بود.
ارسال نظرات