به گزارش خبرنگار ورزشی «خبرگزاری دانشجو»، تا زمانی که مسائل به صورت قطعی و 100 درصد از سوی مسئولان فدراسیون فوتبال عنوان نشود و حتی روی کاغذ نیاید، نباید به حرف آنها اطمینان کرد. نمونه این مساله را می توان طی هفته های اخیر به وضوح مشاهده کرد. در حالی که رئیس فدراسیون از قطع همکاری با کی روش پس از دو بازی دوستانه با شیلی و سوئد سخن گفته بود، اما به یکباره ورق برگشت و کفاشیان اعلام کرد که با کی روش برای ادامه همکاری به توافق رسیده است.
جو جامعه ایران و همچنین رسانه ها نیز با سر توپ آقای رئیس تغییر کرد و همه مطمئن شده بودند که کی روش به کارش ادامه می دهد. با این وجود اتفاقاتی که دیروز رخ داد، یکبار دیگر بی ثباتی و نابسامانی را به رخ کشید.
روز گذشته و پس از قرعه کشی مرحله دوم رقابت های انتخابی جام جهانی 2018 روسیه در قاره آسیا و مشخص شدن همگروه های ایران در این مرحله، کفاشیان و کی روش در جلسه ای برای هماهنگ کردن کارها و برنامه ها برای حضور در این مسابقات شرکت کردند. به نظر می رسید با توجه به توافقاتی که کفاشیان از آن حرف زده بود، کی روش پس از جلسه خوشحال باشد و برای آماده کردن تیم ملی تلاش کند، اما سرمربی پرتغالی در ساعتی خبرنگاران را دور خود جمع کرد و شمشیر را برای جدایی از رو بست.
او بدون هماهنگی با کفاشیان پس از جلسه دیروز نشست خبری برگزار کرد و بار دیگر مشکلات را وسط دایره ریخت تا خودش را مبرا کند.
حرف از زندانی شدن در ایران، حرف سنگینی بود که کی روش زد. شاید پیش از این امیدی به ادامه همکاری با کی روش وجود داشت، اما پس از نشست خبری دیروز، آخرین ها امیدها نیز از بین رفت و باید کار کی روش را تمام شده بدانیم.
در چنین فضایی که امروز در فوتبال ایران با آن مواجه شده، باید فدراسیون فوتبال را در ردیف اول مقصران شکل گیری چنین فضایی قرار بدهیم. فدراسیون طی چند سال گذشته هرگز نتوانست در چهارچوب مشخص گام بردارد و نتوانست مدیریت خوبی روی سرمربی پرتغالی داشته باشد.
کی روش با تریبون هایی که منتظر اشاره او هستند، حرف هایش را می زند تا ورق را به نفع خودش عوض کند. این در حالی است که او حمایت مردمی را نیز پشت سرش دارد و به آن دل خوش کرده تا هرکاری می خواهد، انجام بدهد.
در این وضعیت فدراسیون فوتبال قادر به هدایت مربی سابق شیاطین سرخ نیست و این همان شرایطی است که در چهار سال گذشته نیز وجود داشته و در واقع باعث بد عادت شدن کی روش شده است.
کی روش در چهار سال گذشته شرایط را به چشم دیده، اما در شرایطی که اوضاع را به نفعش نمی بیند، باز هم انتقاد می کند. این نشان می دهد که اگر او مدیریت صحیحی نشود، در صورت ادامه همکاری همچنان به کارهایش ادامه می دهد و ترسی هم از هیچکسی نخواهد داشت.
سوال مهم این است که آیا اگر سرمربی تیم ملی آلمان، اسپانیا، برزیل، هلند، کره جنوبی، استرالیا، ژاپن یا ... چنین صحبت هایی مشابه با حرف های کی روش را علیه فدراسیون متبوع خود مطرح کنند، آیا آن فدراسیون ها با سرمربی مربوطه ادامه همکاری می دهد؟ جواب مسلماً خیر است؛ چرا که در هیچ کجای دنیا نظم و قوانین فدای افراد نمی شود. البته فوتبال ایران در این ماجرا مستثنی از همه دنیا است.