بسیج دانشجویی دانشگاه علم و صنعت در نامه ای به زاهدی:
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، بسیج دانشجویی دانشگاه علم و صنعت نامه‌ای به زاهدی، رئیس کمیسیون آموزش مجلس نوشت که متن نامه به شرح زیر است:
جناب آقای دکتر زاهدی
ریاست محترم کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی
نظر به فرمایشات اخیر مقام معظم رهبری در دیدار با روسای دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌های علمی؛ بسیج دانشجویی بیش از پیش وظیفه صیانت از دستاورد‌های انقلاب مخصوصا دست آوردهای علمی آن را بر دوش خود احساس کرده و بر خود لازم می‌داند نکات و پیشنهاداتی را جهت بهبود نظام علمی کشور تقدیم نماید. همچنین از جنابعالی و همقطارانتان درخواست می‌شود تا با حضور خود در جوامع دانشگاهی خصوصا دانشگاه علم و صنعت ایران، زمینه استفاده از ظرفیت‌های دانشگاهی را در عرصه تقنین کشور فراهم نمایید؛ که مولای متقیان علی (علیه السلام) در فرازی از نامه‌شان به مالک پس از انتصاب ایشان بر حکومت مصر می‌فرمایند: «برای دیدار با ایشان (مردم) به مجلس عام بنشین، مجلسی که همگان در آن حاضر توانند شد و برای خدایی که آفریدگار توست، در برابرشان فروتنی نمایی...»
سخنان اخیر رهبری معظم ناظر بر دو بعد اجرایی و قانون گذاری می‌باشد. برای مثال در مسئله‌ای که با عنوان ارتباط صنعت و دانشگاه مطرح شد، برهمگان واضح است که این امر نیازمند بسترسازی بهینه و کارا در مراکز قانون گذاری نظیر مجلس شورای اسلامی است. و یا نکات ارزنده ایشان پیرامون توجه هرچه بیشتر و میدان دادن به مجموعه‌ها و تشکل‌های انقلابی در دانشگاه از جمله رهنمودهایی است که مخاطب کلام، دولت و دستگاه‌های اجرایی مملکت می‌باشد. اما نکات مهم از نظر دانشجویان در ارتباط با فرمایشات ایشان:
۱) در حیطه اقتصاد مقاومتی عدم وجود قوانین صحیح و یا کارآمد به وضوح به چشم می‌آید. نبود جهت دهی درست و روشن به صاحبان سرمایه‌های کلان ملی اعم از دولتی، حکومتی و خصوصی و یا امانت داران این سرمایه‌ها یعنی بانک‌ها باعث شده است تا نرخ تولید در کشوری با این حجم از منابع گوناگون انسانی و طبیعی در سطح پایینی باقی بماند. تشکیل محور اقتصاد مقاومتی توسط علاقه مندان که همان شرکت‌های دانش بنیان است با مشکلات عدیده‌ای رو به روست که باعث دلسردی فعالین در این حوزه و گرایش شدید آن‌ها به سمت مشاغلی نظیر دلالی و... می‌شود که از مجلس شورای اسلامی امید پویایی روز افزون در زمینه قانون گذاری در این وادی می‌رود. همچین مرکز مطالعات اقتصادی بسیج دانشجویی دانشگاه علم و صنعت ایران با تمرکز بر نظام بانکی پیشنهاداتی را جهت اصلاح این نظام به عنوان عاملی اساسی در پیشبرد اقتصاد مقاومتی در دست دارد که در زمان مقتضی و پس از تکمیل آن‌ها ارائه خواهد داد. هرچند تا به حال بخشی از این تلاش‌ها به مسئولین مربوطه ابلاغ گردیده است.
۲) پیرامون نقشهٔ جامع علمی کشور باید خاطرنشان کرد که مجلس علاوه بر وظیفه قانون گذاری، وظیفه نظارت و رصد بر اجرای آن را نیز برعهده دارد. پرواضح است که بدون تحقیقات می‌دانی این مهم امکان پذیر نخواهد بود. حال در حیطه نظارت، سوالات بسیاری از روند اجرای نقشه جامع در ذهن دانشگاهیان شکل گرفته است. برای مثال برخی اصول و ارزش‌های این نقشه تا به کجا عملی گشته است؟ چه مقدار در راستای ارزش‌هایی نظیر «عدالت محوری، پرورش استعداد‌ها و دستیابی همگان به خصوص مستضعفین در حوزه علم و فناوری و...» و یا «ایجاد تحول بنیادین علمی به خصوص در بازبینی و طراحی علوم انسانی در چارچوب جهان بینی اسلامی» حرکت شده است؟ تا به چه اندازه به اهداف کلان و خرد نظام علمی فناوری کشور نزدیک شده‌ایم؟ راهبرد‌های کلان توسعه‌ی علم و فناوری که جملگی در نقشهٔ جامع علمی کشور تدوین گشته است تا چه اندازه محقق شده است؟ این‌ها همه سوالاتی است که بدون حضور مستقیم و کسب اطلاعات می‌دانی پاسخ‌های دقیقی نمی‌یابند.
۵) مسئله سوم پیرامون تدوین شاخص کیفیت آموزش عالی است. در مباحث کیفیتی، امروزه مطرح می‌شود که بدون در نظر گرفتن شاخصهای کمی در ارزیابی کیفیت عملا این محاسبات بی‌نتیجه خواهد ماند. البته امروزه در دنیا شاخص‌هایی برای ارزیابی کیفیت آموزشی وجود دارند که از فرآیند بومی سازی بهره‌ای نبرده‌اند. این شاخص‌ها باید متناسب با نیاز امروز و فردای کشور و متعادل شده با شرایط بومی-منطقه‌ای ایران باشد که مجددا بسیج دانشجویی به همراه بسیج اساتید دانشگاه آمادگی خود را جهت برگزاری سلسله جلساتی پیرامون تدوین شاخصهای کیفی آموزش عالی بیان می‌دارد.
۶) نکته مهم دیگری که رهبر معظم انقلاب هم در فرمایشاتشان بدان اذعان نمودند بیگانگی بخش قابل توجهی از پایان نامه‌ها با نیاز‌های کشور است که این مسئله نیازمند ایجاد انگیزه برای کسانی است که قدم در این عرصه نهاده و سعی در برطرف کردن مشکلات کشور دارند. لازم به ذکر است بخش مهمی از این انگیزش در بستر قوانین مناسب محقق می‌شود. برای مثال غالب پژوهش‌ها و پایان نامه‌هایی که بر این دست موضوعات تمرکز می‌کنند اجازه چاپ در مجلات علمی معتبر بین المللی پیدا نکرده و معمولا با استقبالی در خور از سوی صنعتگران نیز مواجه نمی‌شوند و این در حالی است که اکثر سنجه‌های علمی ما بر تعداد مقالات چاپ شده در مجلات بین المللی بنا شده است. در این شرایط چگونه می‌توان از استاد و دانشجو انتظار داشت تا در پژوهش‌های خود رغبتی به موضوعات جاری و مورد نیاز کشور داشته باشند؟
۷) نکته آخر کاهش شتاب علمی است که با توجه به نوع مدیریت دانشگاه قابل پیش بینی بود. استفاده از مدیران مُسن که دیگر شور و جسارت جوانی را با خود به همراه ندارند نتیجه‌ای جز این را در بر نمی‌داشت. البته این نقطهٔ ضعف در دولت یازدهم به چشم می‌خورد که به نوعی نشان دهنده سلیقه کاری دولت می‌باشد، اما در دانشگاه که محیطی با حضور جوانان پرشور و با انگیزه است این مسئله نمود بیشتری خواهد یافت. علاوه بر مطالب یاد شده، عدم ثبات در دانشگاه نیز از جمله عوامل مخرب است که رشد علمی را با تهدید مواجه نموده است. در دانشگاهی که اساتید جوان تازه جذب شده بدون احساس امنیت شغلی، به فعالیت بپردازند، چه انتظاری می‌توان داشت؟ امنیت شغلی از اولین نیاز‌های یک شاغل به هنگام فعالیت است و حال آنکه این اصل به راحتی زیرپا قرار داده می‌شود. اساتید جوان به بهانه‌های واهی و خارج از قانون، مجبورند بخش قابل توجهی از انرژی خود را صرف پاسخ دادن به مسائل بیهوده‌ای کنند که بی‌شک ضررش در انت‌ها به مردم می‌رسد. البته لازم به یادآوری است که به هیچ عنوان اهمیت دقت در گزینش اعضای هیئت علمی و لحاظ نمودن معیارهای علمی، اخلاقی و فرهنگی انکار نمی‌شود لکن متاسفانه در اغلب مواردی که اخیرا مشاهده می‌شود منشا ایجاد مشکلات، تنگ نظری‌های جناحی است. حال آنکه دانشجویان شاهد حضور افرادی (هرچند معدود) در کسوت استادی‌اند که نه تنها از معیارهای علمی به شدت تنزل کرده‌اند بلکه متاسفانه در برخی موارد پرده‌های اخلاق و حیا را دریده و به عاملی برای توهین به مقدسات مبدل گشته‌اند. یا برای مثال در دانشگاهی که به بهانه‌های مختلف، کنسرت‌های زندهٔ موسیقی برگزار می‌شود انتظار پیشرفت در کدام عرصه علمی را می‌توان داشت؟ در دانشگاهی که گروهی به صورت رسمی در نشریات خود دانشجویان را تشویق به ارتباط با جنس مخالف می‌کنند و حراست دانشگاه نیز کوچک‌ترین تذکری به هنجارشکنان نمی‌دهد و دانشجویان مجبور به حضور در کلاس‌هایی هستند که به صورت مختلط برگزار می‌شود کدامین عاقبت خوش علمی را می‌توان انتظار داشت؟ این‌ها بخش کوچکی از درد‌های دانشجویان دانشگاه علم و صنعت و احتمالا با کمی تغییرات سایر داتشگاه‌ها است که بدون حضور مستقیم مسئولین ذیربط در دانشگاه، پیگیری آن بسیار دشوار می‌نماید. وظیفه نظارت بر عملکرد دانشگاه‌ها جز بر مجلس شورای اسلامی و یا شورای عالی انقلاب فرهنگی است؟
۵) مسئله سوم پیرامون تدوین شاخص کیفیت آموزش عالی است. در مباحث کیفیتی، امروزه مطرح می‌شود که بدون در نظر گرفتن شاخصهای کمی در ارزیابی کیفیت عملا این محاسبات بی‌نتیجه خواهد ماند. البته امروزه در دنیا شاخص‌هایی برای ارزیابی کیفیت آموزشی وجود دارند که از فرآیند بومی سازی بهره‌ای نبرده‌اند. این شاخص‌ها باید متناسب با نیاز امروز و فردای کشور و متعادل شده با شرایط بومی-منطقه‌ای ایران باشد که مجددا بسیج دانشجویی به همراه بسیج اساتید دانشگاه آمادگی خود را جهت برگزاری سلسله جلساتی پیرامون تدوین شاخصهای کیفی آموزش عالی بیان می‌دارد.
۶) نکته مهم دیگری که رهبر معظم انقلاب هم در فرمایشاتشان بدان اذعان نمودند بیگانگی بخش قابل توجهی از پایان نامه‌ها با نیاز‌های کشور است که این مسئله نیازمند ایجاد انگیزه برای کسانی است که قدم در این عرصه نهاده و سعی در برطرف کردن مشکلات کشور دارند. لازم به ذکر است بخش مهمی از این انگیزش در بستر قوانین مناسب محقق می‌شود. برای مثال غالب پژوهش‌ها و پایان نامه‌هایی که بر این دست موضوعات تمرکز می‌کنند اجازه چاپ در مجلات علمی معتبر بین المللی پیدا نکرده و معمولا با استقبالی در خور از سوی صنعتگران نیز مواجه نمی‌شوند و این در حالی است که اکثر سنجه‌های علمی ما بر تعداد مقالات چاپ شده در مجلات بین المللی بنا شده است. در این شرایط چگونه می‌توان از استاد و دانشجو انتظار داشت تا در پژوهش‌های خود رغبتی به موضوعات جاری و مورد نیاز کشور داشته باشند؟
۷) نکته آخر کاهش شتاب علمی است که با توجه به نوع مدیریت دانشگاه قابل پیش بینی بود. استفاده از مدیران مُسن که دیگر شور و جسارت جوانی را با خود به همراه ندارند نتیجه‌ای جز این را در بر نمی‌داشت. البته این نقطهٔ ضعف در دولت یازدهم به چشم می‌خورد که به نوعی نشان دهنده سلیقه کاری دولت می‌باشد، اما در دانشگاه که محیطی با حضور جوانان پرشور و با انگیزه است این مسئله نمود بیشتری خواهد یافت. علاوه بر مطالب یاد شده، عدم ثبات در دانشگاه نیز از جمله عوامل مخرب است که رشد علمی را با تهدید مواجه نموده است. در دانشگاهی که اساتید جوان تازه جذب شده بدون احساس امنیت شغلی، به فعالیت بپردازند، چه انتظاری می‌توان داشت؟ امنیت شغلی از اولین نیاز‌های یک شاغل به هنگام فعالیت است و حال آنکه این اصل به راحتی زیرپا قرار داده می‌شود. اساتید جوان به بهانه‌های واهی و خارج از قانون، مجبورند بخش قابل توجهی از انرژی خود را صرف پاسخ دادن به مسائل بیهوده‌ای کنند که بی‌شک ضررش در انت‌ها به مردم می‌رسد.
البته لازم به یادآوری است که به هیچ عنوان اهمیت دقت در گزینش اعضای هیئت علمی و لحاظ نمودن معیارهای علمی، اخلاقی و فرهنگی انکار نمی‌شود لکن متاسفانه در اغلب مواردی که اخیرا مشاهده می‌شود منشا ایجاد مشکلات، تنگ نظری‌های جناحی است. حال آنکه دانشجویان شاهد حضور افرادی (هرچند معدود) در کسوت استادی‌اند که نه تنها از معیارهای علمی به شدت تنزل کرده‌اند بلکه متاسفانه در برخی موارد پرده‌های اخلاق و حیا را دریده و به عاملی برای توهین به مقدسات مبدل گشته‌اند. یا برای مثال در دانشگاهی که به بهانه‌های مختلف، کنسرت‌های زندهٔ موسیقی برگزار می‌شود انتظار پیشرفت در کدام عرصه علمی را می‌توان داشت؟ در دانشگاهی که گروهی به صورت رسمی در نشریات خود دانشجویان را تشویق به ارتباط با جنس مخالف می‌کنند و حراست دانشگاه نیز کوچک‌ترین تذکری به هنجارشکنان نمی‌دهد و دانشجویان مجبور به حضور در کلاس‌هایی هستند که به صورت مختلط برگزار می‌شود کدامین عاقبت خوش علمی را می‌توان انتظار داشت؟ این‌ها بخش کوچکی از درد‌های دانشجویان دانشگاه علم و صنعت و احتمالا با کمی تغییرات سایر داتشگاه‌ها است که بدون حضور مستقیم مسئولین ذیربط در دانشگاه، پیگیری آن بسیار دشوار می‌نماید. وظیفه نظارت بر عملکرد دانشگاه‌ها جز بر مجلس شورای اسلامی و یا شورای عالی انقلاب فرهنگی است؟
ارسال نظرات