به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، فرشاد شیبانی - متخصص روانشناسی بالینی اظهار داشت: درمان دارویی، درمان شناختی- رفتاری، روان درمانی تحلیلی و روانکاوی، درمان بین فردی، گروه درمانی، تحریک مغناطیسی مغز (TMS) و ... از جمله درمان‌های اختلال افسردگی اساسی محسوب می‌شوند.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا ابتلا به افسردگی شکلی از ضعف است؟ گفت: ممکن است از دید دیگران اینطور بنظر برسد که شخص افسرده خودش خواسته که افسرده باشد؛ ولی حقیقت این است که، افسردگی نوعی از بیماری است که می تواند برای اکثر افراد اتفاق بیفتد و به هیچ عنوان نشانه ضعف نیست (مانند بیماری قلبی یا کلیوی) حتی اشخاص قدرتمند نیز می‌‌توانند دچار افسردگی شدید شوند.
شیبانی با تاکید بر اینکه جالب این است که 4 نفر از هر 5 نفر افسرده در مدت 4 تا 6 ماه بدون هیچ کمکی بهبود می‌یابند. بنابراین چرا باید به درمان افسردگی پرداخت؟ ادامه داد: اگرچه 4 نفر از هر 5 نفر با گذشت زمان خوب می‌شوند، یک نفر باقیمانده، تا دو سال بعد هم افسرده می‌ماند. ما قادر به پیش‌بینی دقیق اینکه نهایتاً چه کسی بهبود می‌یابد و چه کسی بهبود نمی‌یابد نمی‌باشیم. حتی اگر همه افراد مبتلا هم به تدریج بهبود یابند.
وی بیان کرد: تجربه افسردگی می‌تواند به قدری ناخوشایند باشد که تلاش برای کوتاه کردن زمان آن ارزشمند است. به علاوه، افرادی که نخستین تجربه افسردگی را می‌گذرانند، 50 درصد احتمال ابتلای مجدد به افسردگی را خواهند داشت. همچنین خطر خودکشی- هر چند تعداد کمی از افراد افسرده ممکن است اقدام به خودکشی کنند را هم باید به موارد بالا اضافه کرد.
دبیر کمیته دانشجویی سلامت روان و رسانه انستیتو روانپزشکی تهران در پاسخ به این پرسش که چرا باید افسردگی را درمان کرد؟، خاطرنشان کرد: درمان زودرس کمک می‌کند از بدتر شدن افسردگی یا مزمن و مداوم‌شدن آن جلوگیری شود؛ فکر کردن به خودکشی در بین افراد افسرده رایج است. اگر شما برای افسردگی‌تان درمان دریافت نکنید، خطر خودکشی افزایش پیدا می‌کند. درمان موفقیت‌آمیز افسردگی، افکار خودکشی را برطرف خواهد کرد؛ درمان می‌تواند به بازگشت شما به حالت طبیعی و لذت بردن از زندگی کمک کند؛ درمان می‌تواند به جلوگیری از بازگشت افسردگی کمک کند.