پاسخ به یک سؤال
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، روز 24 ذیالحجه مصادف با روز مباهله (واگذاشتن به خدا با تضرع و زاری) است که رسول خدا(ص) قصد انجام آن را با نصاراى نجران داشتند، به این صورت که پیامبر اسلام(ص) همزمان با مکاتبه با سران حکومت‌های جهان و مراکز مذهبی، نامه‌ای به اسقف نجران نوشت و در آن نامه از ساکنان نجران خواست که اسلام را بپذیرند. مسیحیان تصمیم گرفتند گروهی را به نمایندگی از خود به مدینه بفرستند تا با پیامبر(ص) سخن بگویند و سخنان ایشان را بررسی کنند. پس از اصرار دو طرف بر حقانیت عقاید خود، تصمیم گرفته شد که مسأله از راه مباهله خاتمه یابد.
در این زمان بود که آیه مباهله به این صورت از جانب خداوند بر پیامبر گرامی اسلام(ص) نازل شد: «فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَکُمْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَکُمْ وَ أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل‌لَّعْنَتَ اللَّـهِ عَلَی الْکَاذِبِینَ؛ بنابراین، پس از فرارسیدن علم به تو، هر کس درباره او [حضرت عیسی(ع)]، با تو به چالش برخیزد، به او بگو: بیایید تا فرزندانمان و فرزندانتان، و زنانمان و زنانتان، و جان‌هایمان و جان‌هایتان را فراخوانیم، آنگاه (به درگاه خداوند) زاری [تضرّع] کنیم تا لعنت خداوند را بر دروغگویان نهیم.» (61 سوره آل عمران)
صرف نظر از این روایات به حق میتوان شهادت داد که هیچ کسی به اندازه پنج تن آل عبا(ع) به رسول گرامی اسلامی(ص) قرابت معنوی ندارد و این به دلیل ملازمت معنوی ایشان با حضرت بود. حضرت زهرا(س) سوای از اینکه دختر نبوت بود، آن چیز که ایشان را مقرب درگاه خداوند کرده بود، تبعیت و اطاعت همه جانبه از رسولالله (ص) بود؛ چه بسا در تاریخ بشریت مواردی داریم که فرزند یا همسر یک پیامبر و حتی امام معصوم(ع) دچار انحرافات زیادی شدند که نمونههای آن را در آیات قرآن و زندگی اهلبیت(ع) داریم؛ بنابراین بر اساس ظاهر آیه که فرمود از زنانمان [نساءَنا] یک نفر را برای مباهله بیاوریم، ضمیر متصل «نا» اشاره به اتصال مقام معنوی بالای حضرت زهرا(س) به رسول گرامی اسلام(ص) دارد نه رابطه خویشاوندی، همچنان که خداوند به رسولالله(ص) میفرماید به نجرانیان بگو نفوس خودمان «أَنفُسَنَا» را بیاورید و حضرت نیز امیرمؤمنان علی(ع) را با خود همراه میکنند.
این موضوع مورد استناد خداوند در آیات دیگر قرآن است، آنجا که در بخشی از آیه 36 سوره ابراهیم(ع) از قول ایشان میفرماید: «رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ کَثیراً مِنَ النَّاسِ فَمَنْ تَبِعَنی فَإِنَّهُ مِنِّی؛ پروردگارا، آنها بسیارى از مردم را گمراه کردند. پس هر که از من پیروى کند، بى گمان، او از من است»؛ نکته مهم این است که ابراهیم(ع) میفرماید «هرکس از من تبعیت کند، از من است» و این نشان میدهد که افراد به واسطه تبعیت به مقام «مِنیّت» نسبت به پیامبر و معصوم(ع) میرسند نه به سبب خویشاوندی. بنابراین در ماجرای مباهله چه کسانی بیشترین قرابت معنوی را پیامبر(ص) داشتند که حضرت به فرمان خداوند آنها را با خود همراه کند؟
ارسال نظرات