«همه میدانند» آخرین ساخته اصغر فرهادی شب گذشته در جشنواره کن به نمایش در آمد و از امروز در ۴۳۰ سینمای فرانسه روی پرده میرود. منتقدان سینمایی پس از دیدن این فیلم، واکنشهای متفاوتی از خود بروز دادهاند.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، «همه میدانند» جدیدترین فیلم سینمایی اصغر فرهادی که در اسپانیا ساخته شده است، شب گذشته در افتتاحیه جشنواره کن فرانسه به نمایش در آمد. فرهادی روی فرش قرمز این مراسم گفت: این چندمین بار است که به کن میآیم، اما از اینکه در افتتاحیه هستیم، همه گروه و من خوشحالیم.
وی همچنین درباره تجربه همکاریاش با بازیگران اسپانیایی به ویژه «خاویر باردم» اظهار داشت: بیشتر از بازیگری، منظم بودن و عشق به کار را از آنها یاد گرفتم.
فرهادی همچنین در گفتگو با خبرگزاری آلمان درباره غیبت جعفر پناهی در کن گفت: این عادلانه نیست که او از حضور در کن محروم مانده است، اما خوشحالم که همچنان کار میکند و از فعالیتهای سینمایی خود دست نکشیده است.
آخرین ساخته فرهادی با مختصات سینمای اروپا ساخته شده و احتمالاً امکان نمایش در ایران را نداشته باشد. او درباره ایده ساخت فیلمش به لوموند گفته است: ۱۳ سال پیش سفری به جنوب اسپانیا داشتم. روی دیوارهای شهر جایی که ما ایستاده بودیم، پوسترهایی از یک بچه بود که ناپدید شده بود. این موضوع دخترم «سارینا» را که در آن زمان سنش کم بود، خیلی نگران کرد و ایده ساخت فیلمی در این باره آن موقع شکل گرفت.
بر اساس این گزارش، اکران گسترده «همه میدانند» در فرانسه از امروز (نهم ماه می، نوزدهم اردیبهشت) با ۴۳۰ سینما آغاز میشود. این فیلم در سانس نخست خود میزبان ۳۰ هزار تماشاگر بوده است.
نخستین واکنشها از دیدگاههای متفاوت منتقدان درباره این فیلم حکایت دارد. «پیتر برادشاو» منتقد روزنامه گاردین، «همه میدانند» را درامی قوی توصیف کرده است، اما در مقابل منتقد مجله انگلیسی توتال فیلم، آخرین ساخته فرهادی را بهترین کار این کارگردان نمیداند.
منقد کالچر، «همه میدانند» را یک درام خوب دانسته، اما منتقد نیویورک مگزین آن را یک تریلر مقوایی با ستارههای بزرگ توصیف کرده و منتقد آلوسینه معتقد است آخرین ساخته فرهادی فیلمی کسل کننده و بدون جذابیت سینمایی است.
سردبیر تلهفیلم هم تویئت کرده است: واقعاً دوست داشتیم از فیلم جدید اصغر فرهادی خوب بگوییم، اما بسیار مطول است. کاملاً پایینتر از «جدایی نادر از سیمین» و «فروشنده».
منتقد ورایتی هم نوشته است: تا حدودی میتوان تمام فیلمهای فرهادی را به صورت متناوب یک «جدایی» و یا یک «گذشته» نامید، اما این فیلم اسپانیایی زبان اولین فیلم اوست که حس تکراری بودن دارد.