گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو؛ پرستو مروجی، دکتری روانشناسی و استاد دانشگاه در گفتگوی تفضیلی با خبرگزاری دانشجو به بررسی مسئله تجاوز جنسی به کودکان و پیامدهای اجرای آموزشهای جنسی سند ۲۰۳۰ یونسکو به کودکان در مدارس و مهد کودکها پرداخت، مشروح این گفتگو به شرح زیر است:
آمار آزار جنسی در ایران بزرگنمایی صورت گرفته است
وضعیت تجاوز جنسی در ایران به چه صورت است، آنچه توسط برخی رسانهها و یا حتی مسئولان منعکس میشود چقدر با واقعیت مطابقت دارد؟
تجاوز جنسی در کشورهای اسلامی بسیار زشت و ناشایست است و با یک بار اتفاق افتادن این مسئله بسیار بازتاب رسانهای مییابد و بیشتر هم به خاطر آن نگاه فرهنگ اسلامی است که در جامعه ما هست. در حالیکه در کشورهای غربی و غیراسلامی نگاه رقیقتری نسبت به این موضوع دارند و مشاهده میکنیم که افراد زیادی در آن جامعه اظهار میکنند که در دوره کاری خود مورد تجاوز جنسی قرار گرفتهاند.
قطعا در زمینه آمار تجاوز جنسی به خصوص در سالهای اخیر در کشور ما بزرگنمایی زیادی صورت گرفته است و بسیاری از اخبار هم در این زمینه پس از پیگیری دقیق منشا حقیقی ندارند. وضعیت ایران در زمینه تجاوز جنسی مخصوصا در حوزه کودکان اصلا وضعیت آشفتهای نیست و آنقدر آمار تجاوز جنسی به کودکان پایین است که حتی روی نمودار هم قرار نمیگیرد، مهمتر اینکه بسیاری از این ایجاد التهابها در کشور همزمان با پذیرفتن یکسری اسناد بینالمللی شدت یافته است.
بستر اصلی گسترش تجاوز جنسی شبکههای اجتماعی است نه عدم آموزش
بستر اصلی گسترش تجاوزات جنسی را در چه چیزی میبینید، عدم آموزشهایی چون آموزشهای جنسی به سبک غربی و یا انتشار موارد غیراخلاقی در شبکههای اجتماعی و اینترنت؟
به این سوال میشود از دریچه خانواده و جامعه نگریست. خانوادهای که سعی در تقلید فرهنگ غربی دارند و کودکان خود را در این حوزه مدیریت نمیکنند و امکان دسترسی راحت به هر محتوایی برای کودکانشان را باز گذاشتهاند، نمیتوانند انتظار داشته باشند با آموزش جنسی به کودکان وظیفه تربیتی خود را انجام دادهاند.
البته موافق کنترل کودکان توسط والدین به صورت غیرمستقیم هستم که باعث دور شدن فرزند از خانواده نشود، همچنین نهایت انتظاری که از جامعه اسلامی میرود این است که شرایط فرهنگی بهتری را برای آیندهسازی ایران فراهم کنند و رها کردن فضای مجازی به حال خودش عواقب خوشایندی به دنبال نخواهد داشت و باید بگویم که هرگز آموزش جنسی نمیتواند کمک کننده باشد و نمیتواند به عنوان اهرمی بازدارنده از آن در حوزه تجاوز جنسی استفاده کرد.
تربیت جنسی کودکان با آموزش جنسی به افراد بالغ متفاوت است
آیا آموزش جنسی به کودکان و بزرگسالان تفاوتی دارد؟
لازم است که بین تربیت جنسی و آموزش جنسی تفاوت قائل باشیم، تربیت جنسی در اندازه آموختن حریمهای خصوصی به کودکان آن هم توسط مادر در خردسالی و سپس تغییرات فیزیولوژیک توسط والد همجنس در دوره نوجوانی، شناخت حریمها نسبت به جنس مخالف و عنوان کردن یکسری مسائل بهداشتی برای کودکان بسیار ضروری است و آموزش جنسی به بزرگسالانی که در شرف ازدواج هستند میتواند هم سازگاری جنسی برای زوجین ایجاد کند و هم کارکرد مثبت جنسی را تقویت کند و آموزش لذتهای حلال برای زوجین باید در اولویت دستور کار سازمانهای مربوطه باشد.
دین اسلام سرشار از موارد آموزشی و تربیتی در حوزه جنسی است
در فرهنگ ایرانی و اسلامی خودمان چیزی به نام تربیت جنسی به کودکان داریم؟
بله داریم و اینکه اسلام در همه زمینهها از جمله جنسی به رشد شخصیتی کودک توجه داشته است و اسلام راه پاک بودن واقعی و پاکدامن زیستن را به کودکان میآموزد.
طوری که می گوید از 3 سالگی به بعد باید جایگاه خواب بچهها دور از والدین باشد، همچنین در زمینه نوازش و بوسیدن کودکان بسیار سفارش شده، اما با قواعد و قوانین خاص. یعنی وقتی که کودک به سنی میرسد نامحرم منع میشود که او را ببوسد و یا اینکه تا 6 سالگی بچهها باید یاد بگیرند که خودشان استحمام کنند و حتی اندامهای خصوصی و جاهای حساس بدنشان مورد لمس والدین هم قرار نگیرد، تقریبا همه ما این آموزشها را در کودکی از والدین و به خصوص مادر خود دریافت کردهایم.
چرا نتایج آموزشهای جنسی به کودکان را در غرب نمیبینیم؟
ادعا میشود که اگر آموزشهای جنسی چون غرب به خصوص در مدارس انجام شود از تجاوز جنسی به کودکان جلوگیری میشود، نظر شما در این مورد چیست؟
باید بگویم این نوع آموزشها با فرهنگ دینی و ملی ما بسیار فاصله دارد و نه تنها نجات دهنده نیست بلکه باعث بلوغ زودرس در کودکان میشود و آسیبهای فردی را متوجه این کودکان خواهد کرد. متاسفانه غرب خودش در مسائل جنسی به بن بست رسیده تا جایی که قرار بود در دانشگاه هاروارد پژوهشی در مورد افرادی که هرگز فیلمهای مستهجن ندیدهاند انجام شود اما متاسفانه کسی را پیدا نکردند و این پروژه شروع نشده تمام شد!
آنچه باعث تجاوز جنسی به کودکان است محتوای مبتذل شبکههای اجتماعی است نه عدم آموزش جنسی
مواردی واقعی که به عنوان تجاوز جنسی به کودکان در ایران مطرح شده را ناشی از چه موضوعی میدانید؟
مسئله اصلی در این زمینه محتوای مبتذلی است که مدام توسط شبکههای اجتماعی چون اینستاگرام و یا تلگرام به اشتراکگذاشته میشود و در داخل هم توسط پروژه نفوذ مدیریت میشود.
سال گذشته تجاوز جنسی به دو کودک یعنی ستایش قریشی و آتنا اصلانی بسیار مردم را آزرده خاطر کرد اما آنچه که توسط عدهای سودجو دنبال شد، این بود که این دو مورد تجاوز را به عدم آموزشهای جنسی سند 2030 یونسکو به کودکان در ایران نسبت دادند و ادعا شد که اگر این بچهها آموزش دیده بودند میتوانستند از خود دفاع کنند و این اتفاقات نمیافتاد.
همه محققان را برای بررسی اثر سند 2030 یونسکو در جلوگیری از تجاوز جنسی دعوت به آزمایش میکنم
آموزشهای جنسی سند 2030 یونسکو تا چه حدی میتوانست از تجاوز به این کودکان جلوگیری کند؟
من آموزشهای جنسی سند 2030 یونسکو به کودکان را رد یا دفاع نمیکنم ولی دوست دارم در یک شرایط انیستیتویی و آزمایشگاهی با هر پزشک و محقق علاقهمند در این حوزه مطالعات دقیق و مبسوطی انجام دهم. سوال این است ما که انسانهای بالغی هستیم و با مسائل جنسی آشنایی داریم و یا من که به واسطه تحصیلات و شغلی که دارم و متخصص این حوزه هستم اگر در شرایط تجاوز جنسی قرار بگیریم این دانش به چه دردمان میخورد؟
براساس دانشی که دارم و فعالیتهای زیادی که در سطح جامعه داشتهام و حتی با زنان تنفروش نیز برخورد داشتهام به این نکته رسیدهام که اگر کسی حتی یک انسان بالغ در شرایط تجاوز جنسی قرار بگیرد آموزشهای جنسی حتی فراتر از سند 2030 یونسکو، به کارش نمیآید.
حاضرم در شرایط آزمایشگاهی با حضور پزشکان داخلی و خارجی مفید یا مضر بودن آموزشهای جنسی سند 2030 به کودکان را مطالعه کنم. مثلا خانوادههایی که موافق آموزشهای جنسی 2030 یونسکو به فرزندان خود هستند و معترضند که چرا این آموزشها در کشور انجام نمیشود، فرزندانشان را در معرض این آموزشها قرار دهند.
دانش جنسی تنها در صورتی که بتوانیم مدیریتش کنیم به ما کمک میکند/ آموزش جنسی در شرایط تجاوز به درد بزرگسالان هم نمیخورد!
آموزشهای جنسی چه زمانی به کار میآیند؟
اگر همین آموزشها را که یک فرد بالغ و آگاه و یا یک فرد متخصص دارد به یک کودک هفت ساله بیاموزیم تنها باعث میشویم که بازی و نشاط از او گرفته شود و ذهنش متوجه مسائلی شود که اصلا نیازی نیست بداند. اگر مثلا ستایش و یا آتنا در معرض آموزشهای جنسی افرادی چون خانم اشکی قرار میگرفتند آیا تجاوز به آنها صورت نمیگرفت؟ اگر پسران بالغ ما که در عربستان به آنها تجاوز شد تحت آموزشهای جنسی امثال خانم اشکی قرار میگرفتند به آنها تجاوز صورت نمیگرفت؟
این دانش زمانی به درد ما میخورد که ما بتوانیم مدیریتش کنیم، اما به درد بچههای ما و یا فردی که در موقعیت تجاوز قرار گرفته است، نمیخورد. بنابراین این آموزشها تنها بچهها را متوجه مسائل جنسی میکند که نه تنها به درد آنها نمیخورد بلکه مضر هم هست.
در زمینه جلوگیری از تجاوز به کودکان تنها کافی است که بچهها بدانند باید پدر و مادرشان را در جریان همه مسائل قرار دهند و از ارتباط با افراد ناباب و یا مکانهای ناشناخته و غیرمطمئن برای خانواده پرهیز کنند و خویشتنداری و نحوه استفاده از محتوای وب هم به آنها آموزش داده شود.
کاهش 43 درصدی بارداریهای ناخواسته تنها با کاهش آموزشهای جنسی در مدارس انگلیس!
نظرتان در مورد نتایج اجرایی شدن آموزش های جنسی سند 2030 یونسکو در دیگر کشورها چیست؟
البته خود غرب بهترین شرایط آزمایشگاهی است. ما امروز شاهد فراگیری کمپین موسوم به کمپین #metoo در جامعه آمریکایی و اروپایی هستیم. تا جایی که حتی معاونین و وزرا و درجهداران نظامی زن این کشورها اعلام کردهاند که به آنها تجاوز شده است، اینها کسانی هستند که در جامعه خودشان در معرض آموزشهای جنسی کامل قرار داشتهاند.
لذا امثال این موضوع گویای این است که اگر این سند میتوانست از کودک آزاری جلوگیری کند آمار کودک آزاری و تجاوز به زنان را در همان غرب کاهش میداد.
مطلب دیگر این است که برخی اخبار و مطالعات در همان جامعه غربی جای تامل بسیاری دارد. در سالی که تنها به خاطر کمبود بودجه آموزشی در مدارس انگلیس آموزشهای جنسی کاهش یافت، 43 درصد بارداری ناخواسته دختران از طریق روابط نامشروع کمتر شد، اما متاسفانه نه رسانه ما و نه مسئول ما دغدغه انتقال چنین مواردی را به مردم ندارند و عدهای هم هدفمند تجاوز جنسی به کودکان را به عدم این آموزشها به صورت رسمی در ایران نسبت میدهند.
از موافقین اجرای ۲۰۳۰ بودم الان پشیمونم بنظر با حرفهای این خانم دکتر اجرا شدنش فرقی نمیکنه