طبق اعلام کارشناسان؛
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو، ماه گذشته ایلان ماسک خبر آزمایش سپر حرارتی استارشیپ را در حساب کاربری توئیتر خود منتشر کرد و اظهار امیدواری کرد که این سپر حرارتی بتواند این فضاپیما را از سوختن در جو زمین محافظت کند. اما این سیستم خنک کننده تعریقی چطور عمل می‌کند؟
اگر تاکنون یک مسیر شیب‌دار را دویده باشید یا در ساحل زیر نور آفتاب دراز کشیده باشید یا داخل خانه بدون تهویه بوده باشید با طریقه کار این سیستم آشنا هستید. چرا که بدن ما برای خنک کردن خود از تعریق استفاده می‌کند، کاری که استارشیپ نیز برای خنک کردن خود انجام می‌دهد.
در این سیستم سوراخ‌های میکروسکوپی روی قسمت بادگیر فضاپیما که با جو درگیر می‌شود، تعبیه شده است و این قسمت دارای دو جداره است که وسط آن از آب یا متان مایع پر می‌شود.
همینطور که بادگیر در اثر برخورد با جو داغ می‌شود، مایع از طریق منافذ میکروسکوپی بیرون می‌آید و فلز‌های اطراف را خنک می‌کند. این مایع بر اثر شدت گرما تبخیر می‌شود و این کار آنقدر ادامه پیدا می‌کند تا بدنه فولادی فضاپیما کاملاً خنک شود.
کارشناسان می‌گویند استفاده از چنین سیستمی ریسک زیادی دارد و عدم عملکرد درست منافذ بر روی سپر حرارتی تعریقی می‌تواند فاجعه بار باشد.
بر اساس گفته والت انگلاند مدیر فناوری فضایی و مدیریت اکتشاف ناسا مدل‌های خنک کننده تعریقی به خصوص در برابر منافذ مسدود شده آسیب پذیر هستند و مسدود شدن احتمالی منافذ بسیار خطرناک است.
به عنوان مثال دمای بالا برای متان همانند سایر ترکیبات هیدروکربنی می‌تواند باعث چسبیدن اتم‌های کربن در یک فرآیند شناخته شده به نام «زغال شدن» شود که همه چیز را کاملاً جامد می‌کند و به آسانی می‌تواند منافذ میکروسکوپی سپر حرارتی را ببندد و موجب یک شکست فاجعه بار برای سپر حرارتی و استارشیپ شود.
البته انگلاند و اسپیس‌ایکس چندان هم نگران نیستند، چرا که سوراخ‌های بسیار بیشتری از آنچه نیاز است روی سپر حرارتی ایجاد شده است تا این نگرانی‌ها را به حداقل برساند.
اگر تاکنون یک مسیر شیب‌دار را دویده باشید یا در ساحل زیر نور آفتاب دراز کشیده باشید یا داخل خانه بدون تهویه بوده باشید با طریقه کار این سیستم آشنا هستید. چرا که بدن ما برای خنک کردن خود از تعریق استفاده می‌کند، کاری که استارشیپ نیز برای خنک کردن خود انجام می‌دهد.
در این سیستم سوراخ‌های میکروسکوپی روی قسمت بادگیر فضاپیما که با جو درگیر می‌شود، تعبیه شده است و این قسمت دارای دو جداره است که وسط آن از آب یا متان مایع پر می‌شود.
همینطور که بادگیر در اثر برخورد با جو داغ می‌شود، مایع از طریق منافذ میکروسکوپی بیرون می‌آید و فلز‌های اطراف را خنک می‌کند. این مایع بر اثر شدت گرما تبخیر می‌شود و این کار آنقدر ادامه پیدا می‌کند تا بدنه فولادی فضاپیما کاملاً خنک شود.
کارشناسان می‌گویند استفاده از چنین سیستمی ریسک زیادی دارد و عدم عملکرد درست منافذ بر روی سپر حرارتی تعریقی می‌تواند فاجعه بار باشد.
بر اساس گفته والت انگلاند مدیر فناوری فضایی و مدیریت اکتشاف ناسا مدل‌های خنک کننده تعریقی به خصوص در برابر منافذ مسدود شده آسیب پذیر هستند و مسدود شدن احتمالی منافذ بسیار خطرناک است.
به عنوان مثال دمای بالا برای متان همانند سایر ترکیبات هیدروکربنی می‌تواند باعث چسبیدن اتم‌های کربن در یک فرآیند شناخته شده به نام «زغال شدن» شود که همه چیز را کاملاً جامد می‌کند و به آسانی می‌تواند منافذ میکروسکوپی سپر حرارتی را ببندد و موجب یک شکست فاجعه بار برای سپر حرارتی و استارشیپ شود.
البته انگلاند و اسپیس‌ایکس چندان هم نگران نیستند، چرا که سوراخ‌های بسیار بیشتری از آنچه نیاز است روی سپر حرارتی ایجاد شده است تا این نگرانی‌ها را به حداقل برساند.
ارسال نظرات