سریال دنباله دار رفتار سیاسی سلبریتی‌ها/ وقتی مجری قانون دستگاه قضا را تهدید می‌کند از فوتبالیست چه انتظاری ست؟!

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، محسن مهدیان در یادداشتی نوشت: تمرد اشرافی یک سلبریتی را از منظر رفتار سیاسی حاکمان تحلیل کنید؛ ماجرا آزاردهنده ترست.
دو نکته:
یکم. اشتباه فرهاد مجیدی چیست؟ رفتار خلاف قانون؟ ازین هم فراتر. قانون شکنی و توهین به مجری قانون؟ ازین هم افزون تر. زشتی رفتار این فوتبالیست به رخ کشیدن قانون شکنی است. یعنی هم قانون شکنی و هم توهین به مجری قانون و بدتر از همه اشاعه آن.

خب این جسارت از کجا آمده است؟ چه شد که یک نفر تصور کرد می‌تواند متهورانه به قانون تعدی کند و از حرمت شکنی اش فیلم بگیرد و پخش کند؟

حرمت قانون که یک شبه با فرهاد مجیدی یا حتا با برخورد فیزیکی راننده لندکروز با مامور راهور شکسته نمی‌شود؛ پس ماجرا از چه قرارست؟

بی قیمت شدن سکه قانون شکنی را در ماجرای فحاشی نماینده سراوان یا کتک زدن مامور قانون توسط نماینده بیجار ببینید. این لیست را شما تکمیل کنید.

تاریخ فراموش نمی‌کند که اول مجری قانون در کشور، چشم در چشم قانون می‌گفت: به خط قرمز من نزدیک نشوید که حیثیت برای عدلیه نخواهم گذاشت که نگذاشت.

این داستان دنباله دار متوقف به مجیدی نیست. "گردنکشی اشرافیت سیاسی" مقابل قانون است که موجب تمرد و "سرکشی اشرافیت اقتصادی" می‌شود.

دوم. مجیدی ماجرای قانون شکنی اش را استقلال-پرسپولیسی می‌کند. یعنی از دوقطبی ورزشی می‌خواهد برای رفتار خلاف قانونش اعتبار بگیرد. این رفتار نیز وام گرفته از رفتار سیاسی حاکمان است. اینکه در دوقطبی استقلال-پرسپولیس رفتار غیرقانونی ات را کتمان می‌کنی برامده از رفتار اهل سیاستی است که در دوقطبی‌های غیر واقعی، بی تدبیری‌ها و کم کاری‌ها را توجیه می‌کنند.

مجیدی خوب فهمیده است که کارکرد دوقطبی‌ها در ماله کشی قانون شکنی‌ها و بی تدبیری‌ها و حتا خیانت‌ها چیست. دوقطبی هیجانی استقلال پرسپولیس همان می‌کند که دوقطبی‌های توهمی در سیاست.

فرهاد‌های مجیدی بی نسبت با رفتار سیاسی حاکمان نیستند؛ "فخر فروشی" با "قانون شکنی" ادامه دارد. چاره کنیم.