به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، عبدالباری عطوان، در بخش سخن سردبیر روزنامه فرامنطقه‌ای رای الیوم یادداشتی را با این عنوان منتشر کرد: «جنگ نفتکش‌ها... پس از جنگ فرودگاه‌ها... ترامپ منطقه و دنیا را به کجا هدایت می‌کند؟ چرا معتقدیم دومین حمله در دریای عمان مشکوک است؟ شاید بهانه برای جنگ بزرگ باشد؟ چه کسی بازنده بزرگ در همه موارد است؟».
در این یادداشت آمده است: اگر آتش جنگ در منطقه خلیج (فارس) روشن نشده پس حمله به شش نفتکش غول پیکر را در کمتر از یک ماه و همگی در دریای عمان و همچنین حمله راکتی جنبش انصار الله یمن و متحدانش به فرودگاه بین المللی اب‌ها را چه بنامیم؟
نویسنده تصریح کرد: نتایج تحقیق‌های قدرت‌های بزرگ مانند آمریکا و بریتانیا، همراه با امارات عربی متحده و عربستان سعودی، در مورد انفجار چهار تانکر در بندر الفجیره امارات در حاشیه دریای عمان تا به حال روشن نشده است و تلاش‌های عمدی برای پنهان کردن آن‌ها و شاید برای نشان دادن آن‌ها در زمان مناسب وجود دارد و هیچ اتهامی بر پایه مستنداتی در این خصوص به ایران وارد نشده با اینکه جان بولتون، مسئولیت حمله را به دوش ایران انداخت.
عطوان نوشت: وقتی آقای ظریف، وزیر خارجه ایران حمله بامداد روز پنجشنبه به دو نفتکش در دریای عمان را مشکوک می‌خواند، حرفی بسیار منطقی می‌زند. چرا باید ایران یا متحدانش درست زمانی که آبه شینزو، نخست وزیر ژاپن در تهران است و با آیت الله خامنه‌ای، رهبر عالی ایران و حسن روحانی، رئیس جمهور این کشور در چارچوب میانجیگری برای کاهش تنش میان ایران و آمریکا و ممانعت از وقوع جنگ دیدار می‌کند، به دو نفتکشی که نفت به ژاپن می‌برند حمله کنند؟
به عقیده عطوان، هنگامی که در سه سال پایانی جنگ ایران و عراق، میان ایران و آمریکا جنگ نفتکش‌ها درگرفت (بین سال‌های ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۸) رهبران ایران از اعتراف علنی به کاشتن مین‌های دریایی و حمله به کشتی‌هایی در منطقه خلیج (فارس) دریغ نکردند و حتی این مین‌ها به دریای سرخ و کانال سوئز هم رسید. هنگامی که حوثی‌ها، متحدان ایران، فرودگاه‌های جده، ریاض و أب‌ها و ایستگاه‌های پمپاژ نفت در غرب ریاض را هدف گرفتند، برای لحظه‌ای در اعلام مسئولیت خود در این حملات چه آن‌هایی که با موشک‌های بالستیک انجام شد و چه آن‌هایی که با پهپاد‌های انتحاری بود، تردید نکردند.
رای الیوم ادامه داد: آیا تقارن زمانی حمله روز پنجشنبه به دو نفتکش با سفر نخست وزیر ژاپن به تهران در چارچوب فشار حداکثری آمریکا به ایران برای پذیرش پیشنهاد آمریکا در بازگشت بدون پیش شرط به مذاکرات است؟ آن هم پس از اینکه انتظار ترامپ برای دریافت زنگ تماس روحانی طولانی شده و بی‌فایده ماند؟
نویسنده پیش‌بینی واکنش آمریکا به این حملات را که موجب بالا رفتن قیمت نفت شده است، دشوار خواند و گفت: همه آنچه از کاخ سفید صادر می‌شود، می‌گوید که ترامپ این وضعیت (حملات) را مورد توجه قرار داده است و آژانس‌های ایالات متحده کار نظارت و جمع آوری اطلاعات در این باره را برعهده دارند.
عطوان افزود: نمی‌دانیم تا به کی این پیگیری‌ها و عملیات جمع‌آوری داده‌ها از طرف آمریکا ادامه دارد، اما بر اساس تجربیات موثق پیشین می‌دانیم که آمریکا یا برخی متحدانش در پس دو حمله به نفتکش‌ها بودند تا آن را بهانه‌ای برای توجیه هر حمله آتی علیه ایران قرار دهند و برای ما غیرمنتظره نیست اگر سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا و اسرائیل نقشی در ساختن و پرداختن این حوادث داشته باشند و از همین روست که نتایج تحقیق‌ها درباره حمله الفجیره هم که مربوط به شش هفته پیش است، منتشر نمی‌شود.
به عقیده نویسنده، رسیدن موشک‌ها و پهپاد‌های یمن به فرودگاه أب‌ها و خطوط بزرگ نفتی غرب ریاض و به بار آمدن خسارات سنگین در هر دو اتفاق، انقلابی در همه توازن‌های قوا و معادلات آن در منطقه است و می‌تواند مقدمه‌ای برای ورود به یک مرحله اصلی باشد که برای بسیاری غیرمنتظره خواهد بود.
نویسنده تاکید کرد: شخص ترامپ مسئول تشدید تنش‌های کنونی در منطقه خلیج (فارس) است. همان گونه که متحدانش در عربستان و امارات مسئول جنگ جاری در یمن هستند، آمریکایی‌ها در محاسبات خود اشتباه کردند، زمانی که گمان می‌کردند، ایرانی‌ها لقمه آماده‌ای هستند که می‌توانند آن‌ها را با ارسال ناو‌های هواپیمابر و بمب‌افکن‌های غول پیکر خود بترسانند. همان گونه که متحدانشان در جنگ یمن در شناخت حوثی‌ها و ارزیابی قدرت آن‌ها به خطا رفتند.
رای الیوم نوشت: امروز شاهد موشک‌ها و پهپاد‌های حوثی هستیم. دیروز شاهد موشک‌های حماس و جهاد اسلامی بودیم که به تل آویو رسید و سه میلیون شهرک‌نشین را وادار به گریختن به سمت پناهنگاه‌ها کرد، اما هنوز موشک‌های نقطه‌زن حزب الله، ده‌ها یا شاید صد‌ها هزار فروند آن را شاهد نیستیم که مطمئنا اگر این شیطنت‌های نفتی در خلیج (فارس)، به جنگی فراگیر منجر شود، به زودی آن‌ها را هم خواهیم دید.
عطوان نوشت، آقای ظریف، آقای مشهور به لبخند آن هم لبخند‌هایی که گاهی شیطنت‌آمیز و زیرکانه بودن آن را نمی‌توان نادیده گرفت، حرف بسیار مهمی به زبان آورد. اینکه آمریکا شاید آغازگر جنگ باشد، اما ایرانی‌ها و متحدانشان هستند که به نحوی که می‌خواهند جنگ را به پایان خواهند برد.
در پایان آمده است: تنش‌ها رو به افزایش است و جنگ فرودگاه‌ها و نفتکش‌ها به وضوح آغاز شده است. جنگ آتی هرگز یک طرفه نخواهد بود. وقتی جنگ ایران و عراق تریلیون‌ها دلار هزینه داشت و اشغال عراق برای آمریکا هفت تریلیون دلار آب خورد، حساب کنید هزینه‌های جنگ آتی که می‌تواند شکل منطقه و نقشه جغرافیایی و سیاسی آن را تغییر دهد چه اندازه خواهد بود؟. پاسخ این سوال‌ها را به ترامپ و دستیاران افراطی‌اش نظیر جان بولتون و مایک پامپئو واگذار می‌کنیم.
ارسال نظرات