حسینیه دانشجو | با شعرای آئینی ۲
میلاد عرفانپور، شاعر جوان و شناخته شده کشورمان در ارزیابی خود از رجوع جامعه ذاکرین و نیز هیئات حسینی (ع) در ایام محرم، به ادبیات عاشورایی و استفاده از این فضای ادبی به خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو گفت: البته بر اساس این رویکرد مداحان کشورمان را باید به سه دسته تقسیم کرد؛ دسته‌ای هستند که اتفاقا هم شاعرند و هم شعرشناسان قابل و کاملا اشنا به ادبیات، هرچند که این جماعت تعدادشان زیاد نیست.
وی به دسته دیگری از مداحان نیز اشاره کرد و افزود: دسته میانی دیگری هم داریم که اهل شاعری و سرایش نیستند، اما در عالم ادبیات، سره را از ناسره تشخیص می‌دهند و لااقل می‌دانند که نباید سراغ هر شعری بروند، ولی به هرحال کمیّت این جماعت از مادحین ما نیز راضی‌کننده نیست؛ و غالب مداحان که استفاده خوبی از این همه قطعات آئینی و عاشورایی موجود نمی‌کنند.
شاعر مجموعه «از آخر مجلس» همچنین گفت: متاسفانه تعداد زیادی از دوستان مداح ما شناخت لازمی از شعر استاندارد آئینی با محتوا و ساختاری باکیفیت، ندارند و به همین دلیل استفاده خوبی از این همه قطعات آئینی و عاشورایی موجود نمی‌کنند. اگر انتقادی هم هست متوجه این گروه است که منبرشان را باید محل عرضه شعر باکیفیت و متعالی کنند.
این برگزیده جوایز ادبی با ذکر این مساله که انتظار می‌رود نوحه‌سرایان و مدیحه‌سرایان به فکر ارتقاء جایگاه ادبی کلامشان باشند، گفت: به مخاطبی که دل به دستگاه امام حسین (ع) می‌نهد، باید معنویت واقعی و اندیشه اصیل حضرت را انتقال داد؛ یعنی برکنار ماندن از پیام‌رسانی اشتباه که دور از شان اهل بیت (ع) است.
· گنجینه خوبی از شعر آئینی و عاشورایی داریم
عرفان پور خاطرنشان ساخت: ما گنجینه خوبی از شعر آئینی و عاشورایی داریم که خاک میخورد، همچنان که بعد از انقلاب اسلامی به جرات می‌توان گفت که شاهد یک تحول شگرف در شعر انقلاب و مذهبی بوده‌ایم چه در مورد سروده‌های شاعران پیشکسوت و چه جوانانی که امروز خود را وامدار این عرصه شعری می‌دانند.
وی در این راستا تأکید کرد: بنابراین از خود بدنه مادحین شعرشناس و ادیب انتظار می‌رود که سراغ آموزش شعری ذاکرین اهل بیت (ع) بروند. لااقل از خیل عظیم ادیبان عرصه شعر آئینی و عاشورایی مشورت بگیرند و از قطعات و کتب آنان در هیئات استفاده کنند.
این شاعر با بیان اینکه سیره و اندیشه امام حسین (ع) را باید در متون دینی جست و وارد ادبیات شعری کرد، گفت: کمبود جنبه معرفتی و شناختی سیره و اندیشه اهل بیت (ع) را همچنان در شعر دینی و عاشورایی هم می‌بینم و این لزوما مختص کار طیفی از شعرا و ذاکرین نیست. بالاخره باید برای صلابت روایی کار سیری در متون تاریخی و فکری دین داشت.
· باید از شور و ذکر و گریه بر سیدالشهدا (ع) به اندیشه حضرت برسیم
عرفانپور افزود: قطعا ایجاد شور و هیجان در شعر و روی منبر ذاکر هم لازم و هم نیاز است؛ اما باید ابیاتی را سرود و خواند که به فکر مخاطب و عشاق امام حسین (ع) نیز عمق ببخشد.
این شاعر آئینی اعتقاد داشت: ما با معرکه‌ای روبرو هستیم که پر از محتواست؛ این انتقال معنا را باید با سرودن و خوانش اشعار فاخر منتقل کرد که این نیز توسط واسطه‌هایی مثل شاعر و ذاکرین منتقل می‌شود پس باید از شور و ذکر و گریه بر سیدالشهدا (ع) به اندیشه حضرت برسیم.
وی با بیان اینکه اگر فهم اندیشه و تفکر امام رخ ندهد، استفاده لازم را از هیئات محرم نخواهیم برد، گفت: ما به دستگاه امام حسین (ع) مدیون هستیم پس باید از منبر، روضه‌ها و تکیه‌ها برای انتقال معنای واقعی و راستین اهداف حضرت استفاده کرد. شور حسینی (ع) هیئات را باید وسیله‌ای برای انتقال معارف واقعی محرم و عاشورا قرار داد.
وی به دسته دیگری از مداحان نیز اشاره کرد و افزود: دسته میانی دیگری هم داریم که اهل شاعری و سرایش نیستند، اما در عالم ادبیات، سره را از ناسره تشخیص می‌دهند و لااقل می‌دانند که نباید سراغ هر شعری بروند، ولی به هرحال کمیّت این جماعت از مادحین ما نیز راضی‌کننده نیست؛ و غالب مداحان که استفاده خوبی از این همه قطعات آئینی و عاشورایی موجود نمی‌کنند.
شاعر مجموعه «از آخر مجلس» همچنین گفت: متاسفانه تعداد زیادی از دوستان مداح ما شناخت لازمی از شعر استاندارد آئینی با محتوا و ساختاری باکیفیت، ندارند و به همین دلیل استفاده خوبی از این همه قطعات آئینی و عاشورایی موجود نمی‌کنند. اگر انتقادی هم هست متوجه این گروه است که منبرشان را باید محل عرضه شعر باکیفیت و متعالی کنند.
این برگزیده جوایز ادبی با ذکر این مساله که انتظار می‌رود نوحه‌سرایان و مدیحه‌سرایان به فکر ارتقاء جایگاه ادبی کلامشان باشند، گفت: به مخاطبی که دل به دستگاه امام حسین (ع) می‌نهد، باید معنویت واقعی و اندیشه اصیل حضرت را انتقال داد؛ یعنی برکنار ماندن از پیام‌رسانی اشتباه که دور از شان اهل بیت (ع) است.
· گنجینه خوبی از شعر آئینی و عاشورایی داریم
عرفان پور خاطرنشان ساخت: ما گنجینه خوبی از شعر آئینی و عاشورایی داریم که خاک میخورد، همچنان که بعد از انقلاب اسلامی به جرات می‌توان گفت که شاهد یک تحول شگرف در شعر انقلاب و مذهبی بوده‌ایم چه در مورد سروده‌های شاعران پیشکسوت و چه جوانانی که امروز خود را وامدار این عرصه شعری می‌دانند.
وی در این راستا تأکید کرد: بنابراین از خود بدنه مادحین شعرشناس و ادیب انتظار می‌رود که سراغ آموزش شعری ذاکرین اهل بیت (ع) بروند. لااقل از خیل عظیم ادیبان عرصه شعر آئینی و عاشورایی مشورت بگیرند و از قطعات و کتب آنان در هیئات استفاده کنند.
این شاعر با بیان اینکه سیره و اندیشه امام حسین (ع) را باید در متون دینی جست و وارد ادبیات شعری کرد، گفت: کمبود جنبه معرفتی و شناختی سیره و اندیشه اهل بیت (ع) را همچنان در شعر دینی و عاشورایی هم می‌بینم و این لزوما مختص کار طیفی از شعرا و ذاکرین نیست. بالاخره باید برای صلابت روایی کار سیری در متون تاریخی و فکری دین داشت.
· باید از شور و ذکر و گریه بر سیدالشهدا (ع) به اندیشه حضرت برسیم
عرفانپور افزود: قطعا ایجاد شور و هیجان در شعر و روی منبر ذاکر هم لازم و هم نیاز است؛ اما باید ابیاتی را سرود و خواند که به فکر مخاطب و عشاق امام حسین (ع) نیز عمق ببخشد.
این شاعر آئینی اعتقاد داشت: ما با معرکه‌ای روبرو هستیم که پر از محتواست؛ این انتقال معنا را باید با سرودن و خوانش اشعار فاخر منتقل کرد که این نیز توسط واسطه‌هایی مثل شاعر و ذاکرین منتقل می‌شود پس باید از شور و ذکر و گریه بر سیدالشهدا (ع) به اندیشه حضرت برسیم.
وی با بیان اینکه اگر فهم اندیشه و تفکر امام رخ ندهد، استفاده لازم را از هیئات محرم نخواهیم برد، گفت: ما به دستگاه امام حسین (ع) مدیون هستیم پس باید از منبر، روضه‌ها و تکیه‌ها برای انتقال معنای واقعی و راستین اهداف حضرت استفاده کرد. شور حسینی (ع) هیئات را باید وسیله‌ای برای انتقال معارف واقعی محرم و عاشورا قرار داد.
ارسال نظرات