امام خمینی(ره) فرمودند اهمیت رادیو- تلویزیون بیشتر از همه است. این دستگاهها دستگاههای تربیتی است. باید تمام اقشار ملت با این دستگاهها تربیت بشوند؛ یک دانشگاه عمومی است.
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، محمدحسین غریبی؛* چند روز است که میخواهم بنویسم، ولی وقت کفاف نمیدهد. عزم را جزم کردم برای نوشتن.
حرف بسط پیدا کرده وحید را اگر بخواهم در چند جمله بگویم این میشود:
چهل سال است رهبری زمان، چه وقتی که خمینی (ره) بود و چه وقتی که خامنهای (مدظله العالی) سکان دار آن است راهبرد میدهد و صحبت میکند برای بهتر شدن اوضاع صدا و سیمای فلک زدهای که سال ۹۶ در مقابل یک کانال تلگرامی نتیجه را نمیدانم چند به هیچ واگذار کرد.
در ماجرای حمله داعش به مجلس شورای اسلامی دریغ از یک دقیقه پوشش مستقیم آن هم با آنقدر دم و دستگاه در تهران و این هم با ماجرای سریال ساختنش که یکی از دیگری بدتر است.
سریال پدر را ساخت با آن سبک زندگی غیرمعمول پسرکی که هم حزب اللهی بود و هم مایه دار...
سریال بوی باران میسازد با آن همه کشتار که بند داستان از دستت در میرود که وحید نیز اعتبار عنوان یادداشتش را از خشن بودن داستان بوی باران و یا به عبارت بهتر عروس تاریکی گرفته
شاید من اشتباه صدا و سیما را تعریف میکنم، ولی این را میدانم که روح الله نیز گفته اهمیت رادیو- تلویزیون بیشتر از همه است. این دستگاهها دستگاههای تربیتی است. باید تمام اقشار ملت با این دستگاهها تربیت بشوند؛ یک دانشگاه عمومی است.
دانشگاهها دانشگاههای موضعی است. این یک دانشگاه عمومی است یعنی دانشگاهی است که در تمام سطح کشور گسترده است. باید از آن، عمل دانشگاه را، به آن اندازهای که میشود، استفاده کرد. باید این دستگاه دستگاهی باشد که بعد از چند سال تمام قشر ملت را روشن کند، تمام را مبارز باربیاورد، تمام را متفکر بار بیاورد.
تمام اینها را مستقل بار بیاورد. آزادمنش بار بیاورد. از غربزدگی بیرون کند؛ استقلال به مردم بدهد، این از همه چیزهایی که در این دستگاهها هست مهمتر است؛ و این وظیفه دارد که با مرده حکم معلم و شاگرد داشته باشد. ۵۷/۱۲/۲۹
این سخنان برای دیروز نیست برای دو ماه و ۷ روز بعد از انقلاب اسلامی است و چون امام اهمیت صدا و سیما را میداند چنین در وصفش سخن میگوید.
حال چهل سال از سخنان روح الله می گذرد بگویید چند درصد از کسانی که صدا و سیمای جمهوری اسلامی را میشنوند و یا میبینند و تحت تاثیر آن قرار دارند مبارز بار آمده اند و یا متفکر و یا مستقل...
مردم از غربزدگی بیرون شدند و یا در ۷۶ و ۹۲ به گفتمان مذاکره با غرب رای دادند؟
استقلال شان برایشان مهم بود که در برجام آنگونه نوشتند و پختند و اجازه دسترسی به دانشگاهها که مراکز تفکر و پژوهش و علم است را دادند و نه اجازه دسترسی به دانشگاه بلکه هر کجا را که میخواستند میتوانستند بگردند حتی دفتر همان معاونت بیتی که تا چند روز قبل حتی تصویرش برای من که هیچ برای بزرگتر از من نیز گنگ و نامشخص بود...
من دانشجو چرا نباید بدانم که در صدا و سیما چه میگذرد؟ چرا هیچکدام از مدیران شبکهها را به جز علی فروغی (مدیر شبکه سه) و احسان محمدحسنی (مدیر شبکه افق) که اولی را به لطف عادل فردوسی پور و دومی را نیز به نقل از دوستان نمیشناسم...
تازه این وضع کسی است که چند باری به صدا و سیما پا گذاشته و برنامه نیم بندی در صدا و سیما استان دارد.
بیراهه نروم حرف وحید آن است که پس از این میزان غلط کاری در عرصه مدیریت سازمانی عریض و طویل و به سطل زباله انداختن پولهای بیت المال چرا مدیران آن پاسخگو نیستند؟
رئیس سابق سازمان که حالا دم از نقدپذیری میزند و از این به آن سو میرود برای جلسات مختلف چرا یک بار بیان نمیکند که در زمان مسئولیت و یا بعد از مسئولیت چند بار حساب و کتاب به مردم پس داده است؟
آقایان با دست یازیدن به این و آن برای تطهیر کردن خودتان از پاسخگویی دست بردارید چرا که خود رهبری نیز شما و همه کسانی را که دست اندرکار این ارگان هستند را ملزم به پاسخگویی کرده اند و حتی در دیدار سال ۹۷ بیان کردند صداوسیما را رهبری مدیریّت نمیکند؛ البتّه شما بدانید که من در مواجههی با صداوسیما همیشه موضع انتقادی دارم؛ هم در مدیریّت فعلی، هم در مدیریّتهای قبلی دائماً من انتقاد دارم به چیزهای مختلف؛ از جمله همین چیزهایی که شماها در بیاناتتان گفتید و در ذهن بنده هم هست و انتقاد هم میکنم.
حال من نمیدانم چگونه عدهای در راستای منافع خودشان به در و دیوار میکوبند که عدهی دیگری را تطهیر کنند.
بیایید با یکدیگر رو راست باشیم تا به دروغ گویی نیفتیم.
محمدحسین غریبی؛ فعال دانشجویی دانشگاه گیلان
انتشار یادداشتهای دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروهها و فعالین دانشجویی است.