یادداشت دانشجویی |
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- محمد جواد عمرانی؛* آقای احمد علی کیخا، نماینده محترم مردم سیستان در مجلس شورای اسلامی؛ سرانجام ۴ سال گذشت و الحمدالله بالاخره اعلام کردید که قصد نامزدی در انتخابات پیش رو را ندارید، معلوم است بدون هیچ توضیحی که نتیجه کار شما تقریبا هیچ است.
از همان ابتدا که شما را در مناظرات دانشگاه زابل دیدیم فهمیدیم قرار نیست بخاری از شما بلند شود نه به خاطر جوان بودنتان بلکه به خاطر دل بستن به دولتی که سعی کردید خود را وکیل الدوله قرار دهید، اما در آن هم ناموفق بودید.
سیاست اشتباه تان این بود که باید در سیستان یک نماینده موافق دولت وجود داشته باشد که به قول معروف بتوانید کار را پیش ببرید، اما نه تنها کار پیش نرفت بلکه زمین هم خورد.
چه وعده‌های بی ربطی که ندادید، چه کیسه‌های برنجی که برخی در نزدیکی انتخابات در بین روستا‌ها برای جمع آوری رای پخش نکردند، چه دیدار‌هایی که با افراطیون نداشتید و چه نشست و برخواست‌هایی که به نام ائتلاف با آن‌هایی که تکلیفشان در جامعه اسلامی معلوم است نداشتید.
یک نطق طوفانی برای مردم سیستان در مجلس نکردید و یک حرکت تاثیرگذار انجام ندادید، خانه سکونت تان در تهران بود بی آنکه حتی فکر مردم حوزه انتخابیه تان باشید. در طرح شفافیت ترجیح دادید سکوت کنید، در FATF ترجیح دادید مثل آن نمایندگانی که از تهران تکرار شدند رای بدهید بی آنکه حتی یک مطالعه سطحی از این طرح خطرناک داشته باشید.
بار‌ها از جنابعالی جهت حضور در دانشگاه به جهت پاسخگویی دعوت شد، اما هر زمان گویی انگار خواب آلود بودید و ما مزاحم خواب تان شده بودیم. رسانه‌های نزدیک به شما هر آنچه که لایق خودشان بود را به همه نسبت دادند و روابط عمومی دانشگاه زابل هم در اختیارتان جهت چاپ بنر تبریک و نوشابه باز کردن و...
البته همان بدو ورود، خودتان فهمیدید که چندان در سمت نمایندگی نمی‌توانید کارساز باشید، اما انتظار مردم حداقل پذیرش اشتباهتان بود و کناره گیری که لااقل جا را در کرسی مجلس اشغال نکنید، اما از ترس بزرگان حزب تان در تهران ترسیدید و ماندید بی آنکه کار کنید.
امروز، اما زمان نامه نوشتن و خداحافظی است. قبل از رفتن تان و منتشر کردن نامه باید از مردم عذر خواهی می‌کردید چرا که حق الناس بزرگی به نام خدمت نکردن را برگردن دارید.
از همان ابتدا که شما را در مناظرات دانشگاه زابل دیدیم فهمیدیم قرار نیست بخاری از شما بلند شود نه به خاطر جوان بودنتان بلکه به خاطر دل بستن به دولتی که سعی کردید خود را وکیل الدوله قرار دهید، اما در آن هم ناموفق بودید.
سیاست اشتباه تان این بود که باید در سیستان یک نماینده موافق دولت وجود داشته باشد که به قول معروف بتوانید کار را پیش ببرید، اما نه تنها کار پیش نرفت بلکه زمین هم خورد.
چه وعده‌های بی ربطی که ندادید، چه کیسه‌های برنجی که برخی در نزدیکی انتخابات در بین روستا‌ها برای جمع آوری رای پخش نکردند، چه دیدار‌هایی که با افراطیون نداشتید و چه نشست و برخواست‌هایی که به نام ائتلاف با آن‌هایی که تکلیفشان در جامعه اسلامی معلوم است نداشتید.
یک نطق طوفانی برای مردم سیستان در مجلس نکردید و یک حرکت تاثیرگذار انجام ندادید، خانه سکونت تان در تهران بود بی آنکه حتی فکر مردم حوزه انتخابیه تان باشید. در طرح شفافیت ترجیح دادید سکوت کنید، در FATF ترجیح دادید مثل آن نمایندگانی که از تهران تکرار شدند رای بدهید بی آنکه حتی یک مطالعه سطحی از این طرح خطرناک داشته باشید.
بار‌ها از جنابعالی جهت حضور در دانشگاه به جهت پاسخگویی دعوت شد، اما هر زمان گویی انگار خواب آلود بودید و ما مزاحم خواب تان شده بودیم. رسانه‌های نزدیک به شما هر آنچه که لایق خودشان بود را به همه نسبت دادند و روابط عمومی دانشگاه زابل هم در اختیارتان جهت چاپ بنر تبریک و نوشابه باز کردن و...
البته همان بدو ورود، خودتان فهمیدید که چندان در سمت نمایندگی نمی‌توانید کارساز باشید، اما انتظار مردم حداقل پذیرش اشتباهتان بود و کناره گیری که لااقل جا را در کرسی مجلس اشغال نکنید، اما از ترس بزرگان حزب تان در تهران ترسیدید و ماندید بی آنکه کار کنید.
امروز، اما زمان نامه نوشتن و خداحافظی است. قبل از رفتن تان و منتشر کردن نامه باید از مردم عذر خواهی می‌کردید چرا که حق الناس بزرگی به نام خدمت نکردن را برگردن دارید.
*محمد جواد عمرانی- فعال دانشجویی و عضو شورای بسیج سیستان و بلوچستان
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات