یادداشت دانشجویی |
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- سجاد اسدی؛* در زمستان ۹۷ بود که طرح ملی مسکن مطرح شد. در این طرح باید حدود ۴۰۰ هزار واحد مسکونی ساخته شود که حدود ۲۰۰ هزار واحد آن در شهر‌های جدید با مشارکت بخش خصوصی، ۱۰۰ هزار واحد در مناطق بافت فرسوده توسط شرکت بازآفرین شهری، و ۱۰۰ هزار واحد توسط بنیاد مسکن انقلاب اسلامی باید ساخته شود؛ که اولین گام در استان‌های سیستان و بلوچستان، خراسان شمالی، خراسان جنوبی و قم آغاز شده است.
به گفته مسئولان مربوطه این طرح جایگزین مسکن مهر است، اما ایراداتی به این طرح مطرح است مثل متراژ خانه‌ها هنوز معلوم نیست، زمان تکمیل و تحویل خانه‌ها هنوز معلوم نیست، ولی یکی از مهم‌ترین این ایرادات این است که قشر‌های کم درآمد شانسی برای خانه دار شدن در این طرح ندارند چراکه متقاضیان در مرحله اول باید حدود ۳۰ درصد قیمت پیش بینی شده را واریز کنند، وام داده شده به متقاضیان ۷۵ تا ۱۰۰ میلیون تومان با کارمزد ۱۸ درصد است اقساط برای تسهیلات ۷۵ میلیونی یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان و برای ۱۰۰ میلیون تومانی یک میلیون و ۷۰۰ هزار تومان است. با این تقسیم بندی چند اولویت اول را از گردنه خارج می‌کند آخر چند خانوار تحت پوشش کمیته می‌تواند ماهانه ۱ میلیون و خورده‌ای اقساط بدهند یا اینکه شما فرض کنید یک کارگر بخواهد در این طرح شرکت کند، سقف حقوق کارگران طبق قانون کار یک میلیون و ۹۰۰ هزار است (که بسیاری از کارفرما‌ها به این قانون عمل نمی‌کنند و حقوق کمتری از این پرداخت می‌کنند) اگر این کار گر وام ۱۰۰ میلیون تومانی بگیرد باید اقساط ماهیانه یک میلیون و ۷۰۰ هزار تومان پرداخت کند و در این شرایط اقتصادی با مانده حقوق ۲۰۰ هزار تومان باید مخارج زندگی خودش را پرداخت کند. یا یک کارمند با حقوق ۳ میلیون تومان حدودا باید نیمی از حقوق خود را به اقساط وام بدهد پس این طرح برای اقشار متوسط به بالا است و فکری برای طبقه کم درآمد نشده است و ممکن است به خاطر این که این افراد نمیتوانند در این طرح شرکت کنند باعت سو استفاده انبوه سازان شود و انبوه سازان واحدهای خود را احتکار کنند و مشکلات زیادی پیش آید.
دولت بهتر بود الان که بعد از ۶ سال به فکر مسکن افتاده است همان مسکن مهر را تکمیل می‌کرد، مسکن مهر ایراداتی داشت می‌توانست آن را اصلاح کند از آنجا که دولت در این دوسال باقی مانده مطمئنا نمی‌تواند مسکن ملی را اجرا کند پس همچنان اصل ۳۱ قانون اساسی مبنی بر «دولت‌ها موظف است با رعایت اولویت‌ها برای افرادی که نیازمند هستند به خصوص روستاییان و کارگران مسکن مناسب فراهم کند» اجرا نشود.
با نگاهی کلی سوال به وجود می‌آید؛ در خراسان شمالی که غالبا قشر محروم و ضعیف هستند چگونه این طرح، مشکل مسکن استان را حل می‌کند؟
به گفته مسئولان مربوطه این طرح جایگزین مسکن مهر است، اما ایراداتی به این طرح مطرح است مثل متراژ خانه‌ها هنوز معلوم نیست، زمان تکمیل و تحویل خانه‌ها هنوز معلوم نیست، ولی یکی از مهم‌ترین این ایرادات این است که قشر‌های کم درآمد شانسی برای خانه دار شدن در این طرح ندارند چراکه متقاضیان در مرحله اول باید حدود ۳۰ درصد قیمت پیش بینی شده را واریز کنند، وام داده شده به متقاضیان ۷۵ تا ۱۰۰ میلیون تومان با کارمزد ۱۸ درصد است اقساط برای تسهیلات ۷۵ میلیونی یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان و برای ۱۰۰ میلیون تومانی یک میلیون و ۷۰۰ هزار تومان است. با این تقسیم بندی چند اولویت اول را از گردنه خارج می‌کند آخر چند خانوار تحت پوشش کمیته می‌تواند ماهانه ۱ میلیون و خورده‌ای اقساط بدهند یا اینکه شما فرض کنید یک کارگر بخواهد در این طرح شرکت کند، سقف حقوق کارگران طبق قانون کار یک میلیون و ۹۰۰ هزار است (که بسیاری از کارفرما‌ها به این قانون عمل نمی‌کنند و حقوق کمتری از این پرداخت می‌کنند) اگر این کار گر وام ۱۰۰ میلیون تومانی بگیرد باید اقساط ماهیانه یک میلیون و ۷۰۰ هزار تومان پرداخت کند و در این شرایط اقتصادی با مانده حقوق ۲۰۰ هزار تومان باید مخارج زندگی خودش را پرداخت کند. یا یک کارمند با حقوق ۳ میلیون تومان حدودا باید نیمی از حقوق خود را به اقساط وام بدهد پس این طرح برای اقشار متوسط به بالا است و فکری برای طبقه کم درآمد نشده است و ممکن است به خاطر این که این افراد نمیتوانند در این طرح شرکت کنند باعت سو استفاده انبوه سازان شود و انبوه سازان واحدهای خود را احتکار کنند و مشکلات زیادی پیش آید.
دولت بهتر بود الان که بعد از ۶ سال به فکر مسکن افتاده است همان مسکن مهر را تکمیل می‌کرد، مسکن مهر ایراداتی داشت می‌توانست آن را اصلاح کند از آنجا که دولت در این دوسال باقی مانده مطمئنا نمی‌تواند مسکن ملی را اجرا کند پس همچنان اصل ۳۱ قانون اساسی مبنی بر «دولت‌ها موظف است با رعایت اولویت‌ها برای افرادی که نیازمند هستند به خصوص روستاییان و کارگران مسکن مناسب فراهم کند» اجرا نشود.
با نگاهی کلی سوال به وجود می‌آید؛ در خراسان شمالی که غالبا قشر محروم و ضعیف هستند چگونه این طرح، مشکل مسکن استان را حل می‌کند؟
سجاد اسدی- فعال دانشجویی خراسان شمالی
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات