به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: برخلاف برداشت‌ها و تصورات رایج در محافل عمومی و بعضاً رسانه‌ای، مبنای بحران ایران و آمریکا در مسئله هسته‌ای نیست بلکه در تجربه تاریخی شکست خورده و تفاوت پارادایمی در نوع جهان‌بینی‌های دو طرف، نسبت به ساختار نظام بین‌الملل است؛ البته که مسئله هسته‌ای می‌تواند در مقام شاخ و برگ این بحران نیز جای گیرد و همچنین به‌عنوان یکی از مصادیق محل اختلاف مطرح شود، اما نباید فراموش کرد که با این همه، ریشه و مبنای اصلی اختلاف نیست. در فضای سیاسی کشور، اکنون ما با نوعی ذوق‌زدگی شتابان مواجهیم که از بد حادثه این ذوق‌زدگی‌ها برای منافع ملی ایران راهگشا نخواهند بود. یک ذوق‌زدگی شتابان، احتمال روی کارآمدن یک رئیس‌جمهور دموکرات در اتاق بیضی شکل کاخ سفید است. حتی در صورت پیروز شدن جو بایدن در انتخابات آبان ماه، ضرورتاً هیچ تضمینی وجود ندارد که سطح اختلافات دو طرف در یک روند کاهشی قرار بگیرد. بر اساس همان تجربه تاریخی و وجود تفاوت پارادایمی در نوع جهان‌بینی‌های دو طرف، روی کارآمدن یک دموکرات نیز نمی‌تواند روابط تهران و واشنگتن را از این هاله ابهام خارج کند. فراموش نکنیم نوع عینکی یک دموکرات نسبت به ایران به چشمان خود می‌زند با نوع عینکی که یک جمهوری‌خواه به ایران می‌نگرد به لحاظ ماهوی چندان متفاوت نیست بلکه تفاوت در روش است و نه در ماهیت.
اجماعی که اکنون میان اکثریت اعضای هر دو حزب مجلس نمایندگان آمریکا بر سر تحریم تسلیحاتی ایران وجود دارد و همچنین دیگر نمونه‌های تاریخی از این دست خود مصداقی بر تایید این مدعاست. نمونه‌های تاریخی دیگری که مشابه این مورد هستند نیز در طول تاریخ روابط دو کشور وجود دارد.
منبع: کیهان
ارسال نظرات