فراموش‌شدگان نظام سلامت_١
گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو_سیده زهرا حسینی؛ کرونا وارد ایران شده بود و ما دو هفته سخت از شیوع آن را پشت سر گذاشته بودیم که در گفتگو با دامپزشکی شنیدم، دامپزشکان در این ایام سخت هیچ اقلام بهداشتی برای مقابله با کرونا دریافت نکرده‌اند و دامپزشکانی که در سازمان دامپزشکی مشغول به کار هستند باید هر روز طی ماموریت‌هایی به روستا‌ها برای معاینه و درمان دام‌ها بروند بدون هیچ‌گونه پروتکل و اقلام بهداشتی که اغلب خود دامپزشکان این اقلام را برای حفظ سلامتی خود و خانه‌های روستایی که برای معاینه و درمان می‌روند، تهیه می‌کردند.
در ادامه گفتگو با او که از متخصصین داخلی دامپزشکی بود به این جمله رسیدم که: هیچ پروتکل بهداشتی در ایام کرونا برای دامپزشکان طرح نشده است.
این اتفاق اما سخت‌تر هر عدم توجه دیگری بود که می‌توانست نسبت به دامپزشکان صورت بگیرد چراکه ویروس کرونا دقیقا حاصل عدم توجه سیستم پزشکی به بیماری‌های مشترک بین انسان و حیوان و در نهایت عدم توجه به نظام دامپزشکی است.
همه خوب می‌دانیم که ویروس کرونا در ابتدا اعلام شد که حاصل تغذیه از حیوانی آلوده که در اغلب مقالات خفاش اعلام شده، است. حال حتی اگر این مقالات بعد‌ها به‌روز شوند، اما باز این نکته تغییری نخواهد کرد که کووید_١٩ بیماری مشترک میان انسان و حیوان است که انتقال آن از حیوان به انسان تایید شده و ممکن است برعکس آن و انتقال از انسان به حیوان نیز در مقالات آینده تایید شود.
با این حساب این سوال پابرجاست که چرا هیچ توجهی به دامپزشکان و بیماری‌های مشترک میان انسان و حیوان نمی‌شود؟ ویروس کرونا و تبعاتش در کشور نتوانست این نکته را مسئولین گوشزد کند که باید به این حوزه بیش از پیش توجه شود؟
همه خوب می‌دانیم که امنیت غذایی زمانی به طورکامل ایجاد می‌شود که تمام مردم در همه اوقات به غذای مغذی و سالم و کافی برای زندگی فعال و سالم دسترسی داشته باشند اما ضایعات بالای محصولات کشاورزی و امراض دامی دو معضلی است که تامین غذای کافی و امنیت غذایی را برای کشور‌های جهان به ویژه کشور‌های درحال توسعه مشکل ساخته است.
با این حساب سلامت، بهداشت و امنیت غذایی مقوله مهم و اساسی در زندگی انسان‌ها است و باید توجه داشت که بخش عمده‌ای از غذای انسان‌ها از طریق دام و فرآورده‌های دامی تأمین می‌شود و رعایت اصول بهداشتی و ایجاد امنیت و سلامت تغذیه از شاخصه‌های بسیار مهم در جامعه است و دامپزشکان در کنترل این شاخص مهم جامعه، نقش مهمی از روستا‌ها و مزارع تا سفره خانه‌ها دارند.
طبق آخرین گزارش‌های علمی، ۶٠درصد از بیماری‌های عفونی انسان‌ها از حیوانات اهلی یا وحشی است، ۷۵ درصد از بیماری‌های نوپدید و ۸۰ درصد از عوامل بیماری‌زایی که بالقوه برای بیوتروریسم قابل استفاده هستند نیز درحیوانات است؛ این یعنی بیماری‌های حیوانی نه تنها قابل انتقال به انسان هستند که مشکلات اساسی را در بهداشت عمومی و امنیت غذایی و در مواردی حتی اقتصاد کشورها، ایجاد می‌کند؛ نمونه‌اش همین ویروس کرونا که توانست اقتصاد کشور‌های توسعه یافته را نیز بخواباند و علم پزشکی آن‌ها را نیز زیر سوال ببرد.
قطعا راه اصلی پیشگیری از این مشکلات مطرح در بحث بیماری‌های قابل انتقال بین انسان و حیوان و مشکلات ناشی از آن، درمان بیماری‌های دامی و تلاش برای برقراری امنیت غذایی، هماهنگی لازم بین سیستم‌های بهداشتی کشورها یا همان تفکر “یک جهان یک بهداشت” است.
پیشتر‌ها وزیر سابق جهاد کشاورزی گفته بود: اگر بخشی از نقشی که دامپزشکان کشور در تامین غذای سالم و پروتئین کشور ایفا می‌کنند، دچار نارسایی شود، خسارت‌های زیادی بر جای خواهد گذشت.
او به مناسبت روز ملی دامپزشکی اظهار کرد که هرجا که نارسایی پیش آید و یا نوعی بیماری اپیدمی شود، برای تولیدکننده بحران اقتصادی ایجاد می‌شود.
با این وجود، در این روز‌ها که جهان درگیر ویروس کرونا، ویروس مشترک میان انسان و حیوان است، اما با توجه به اظهارات دامپزشکان گویا توجه چندانی به دامپزشکان و نقش مهم آن‌ها در تامین سلامت نمی‌شود با وجود اینکه همه جهان خوب می‌دانند که علت بحران جهانی کرونا، عدم تامین امنیت غذایی و تامین سلامت تغذیه تنها یک شهروند است که حال بحرانی را به جان تمام جهان انداخته.
سایت‌های خبرگزاری‌ها و تمام سایت‌های مرتبط با بهداشت و سلامت را بالا و پایین می‌کنم و حتی تمام اخبار مرتبط با ویروس کرونا را رصد، اما هیچ خبری از پروتکل لازم برای دامپزشکان و یا حتی خبری در خصوص اهمیت و توجه به این قشر از جامعه پزشکی حداقل در ایام شیوع ویروس کرونا نمی‌بینم. از روش ضدعفونی کردن گوشت تا اینکه آیا حیوانات خانگی منجر به انتقال ویروس می‌شوند یا خیر، خبر و مقاله هست اما هیچ خبری از دامپزشکان نیست کما اینکه این مقالات نیز حاصل تحقیقات دامپزشکان است.
در ادامه گفتگو با او که از متخصصین داخلی دامپزشکی بود به این جمله رسیدم که: هیچ پروتکل بهداشتی در ایام کرونا برای دامپزشکان طرح نشده است.
این اتفاق اما سخت‌تر هر عدم توجه دیگری بود که می‌توانست نسبت به دامپزشکان صورت بگیرد چراکه ویروس کرونا دقیقا حاصل عدم توجه سیستم پزشکی به بیماری‌های مشترک بین انسان و حیوان و در نهایت عدم توجه به نظام دامپزشکی است.
همه خوب می‌دانیم که ویروس کرونا در ابتدا اعلام شد که حاصل تغذیه از حیوانی آلوده که در اغلب مقالات خفاش اعلام شده، است. حال حتی اگر این مقالات بعد‌ها به‌روز شوند، اما باز این نکته تغییری نخواهد کرد که کووید_١٩ بیماری مشترک میان انسان و حیوان است که انتقال آن از حیوان به انسان تایید شده و ممکن است برعکس آن و انتقال از انسان به حیوان نیز در مقالات آینده تایید شود.
با این حساب این سوال پابرجاست که چرا هیچ توجهی به دامپزشکان و بیماری‌های مشترک میان انسان و حیوان نمی‌شود؟ ویروس کرونا و تبعاتش در کشور نتوانست این نکته را مسئولین گوشزد کند که باید به این حوزه بیش از پیش توجه شود؟
همه خوب می‌دانیم که امنیت غذایی زمانی به طورکامل ایجاد می‌شود که تمام مردم در همه اوقات به غذای مغذی و سالم و کافی برای زندگی فعال و سالم دسترسی داشته باشند اما ضایعات بالای محصولات کشاورزی و امراض دامی دو معضلی است که تامین غذای کافی و امنیت غذایی را برای کشور‌های جهان به ویژه کشور‌های درحال توسعه مشکل ساخته است.
با این حساب سلامت، بهداشت و امنیت غذایی مقوله مهم و اساسی در زندگی انسان‌ها است و باید توجه داشت که بخش عمده‌ای از غذای انسان‌ها از طریق دام و فرآورده‌های دامی تأمین می‌شود و رعایت اصول بهداشتی و ایجاد امنیت و سلامت تغذیه از شاخصه‌های بسیار مهم در جامعه است و دامپزشکان در کنترل این شاخص مهم جامعه، نقش مهمی از روستا‌ها و مزارع تا سفره خانه‌ها دارند.
طبق آخرین گزارش‌های علمی، ۶٠درصد از بیماری‌های عفونی انسان‌ها از حیوانات اهلی یا وحشی است، ۷۵ درصد از بیماری‌های نوپدید و ۸۰ درصد از عوامل بیماری‌زایی که بالقوه برای بیوتروریسم قابل استفاده هستند نیز درحیوانات است؛ این یعنی بیماری‌های حیوانی نه تنها قابل انتقال به انسان هستند که مشکلات اساسی را در بهداشت عمومی و امنیت غذایی و در مواردی حتی اقتصاد کشورها، ایجاد می‌کند؛ نمونه‌اش همین ویروس کرونا که توانست اقتصاد کشور‌های توسعه یافته را نیز بخواباند و علم پزشکی آن‌ها را نیز زیر سوال ببرد.
قطعا راه اصلی پیشگیری از این مشکلات مطرح در بحث بیماری‌های قابل انتقال بین انسان و حیوان و مشکلات ناشی از آن، درمان بیماری‌های دامی و تلاش برای برقراری امنیت غذایی، هماهنگی لازم بین سیستم‌های بهداشتی کشورها یا همان تفکر “یک جهان یک بهداشت” است.
پیشتر‌ها وزیر سابق جهاد کشاورزی گفته بود: اگر بخشی از نقشی که دامپزشکان کشور در تامین غذای سالم و پروتئین کشور ایفا می‌کنند، دچار نارسایی شود، خسارت‌های زیادی بر جای خواهد گذشت.
او به مناسبت روز ملی دامپزشکی اظهار کرد که هرجا که نارسایی پیش آید و یا نوعی بیماری اپیدمی شود، برای تولیدکننده بحران اقتصادی ایجاد می‌شود.
با این وجود، در این روز‌ها که جهان درگیر ویروس کرونا، ویروس مشترک میان انسان و حیوان است، اما با توجه به اظهارات دامپزشکان گویا توجه چندانی به دامپزشکان و نقش مهم آن‌ها در تامین سلامت نمی‌شود با وجود اینکه همه جهان خوب می‌دانند که علت بحران جهانی کرونا، عدم تامین امنیت غذایی و تامین سلامت تغذیه تنها یک شهروند است که حال بحرانی را به جان تمام جهان انداخته.
سایت‌های خبرگزاری‌ها و تمام سایت‌های مرتبط با بهداشت و سلامت را بالا و پایین می‌کنم و حتی تمام اخبار مرتبط با ویروس کرونا را رصد، اما هیچ خبری از پروتکل لازم برای دامپزشکان و یا حتی خبری در خصوص اهمیت و توجه به این قشر از جامعه پزشکی حداقل در ایام شیوع ویروس کرونا نمی‌بینم. از روش ضدعفونی کردن گوشت تا اینکه آیا حیوانات خانگی منجر به انتقال ویروس می‌شوند یا خیر، خبر و مقاله هست اما هیچ خبری از دامپزشکان نیست کما اینکه این مقالات نیز حاصل تحقیقات دامپزشکان است.
و این سوال که چرا ستاد ملی مقابله با کرونا که تقریبا برای تمام مشاغل و حِرَف پروتکل و دستور عمل تنظیم و یا نکاتی را بیان کرده، اما هیچ اشاره‌ای به دامپزشکان نداشته است؟
تعداد نظرات: ۱
ناشناس
۱۹:۵۱ - ۱۳۹۹/۰۹/۰۹
پاسخ
چون وزارت خانه ای متولی دامپزشکی است که زبان علمی و فنی مشترک با این رشته را ندارد. دامپزشکان ویروس شناسی و باکتری شناسی و پاتولوژی و جراحی و.. میخوانند اما در آخر در مجموعه ای تحت نظر مهندسان کشاورزی، به اسم وزارت جهاد، باید فعالیت کنند!
ارسال نظرات