به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، این روز‌ها حسن روحانی که شیفتگی خاصی به تزریق و تحمیل به زعم خود «امید» به مردم دارد، از انواع گشایش‌ها، پیروزی‌ها و خشنودی برای ملت سخن می‌سُراید که هزار البته ما هم و همچنین ملت میهن‌دوست ایران بخیل نیستیم! اما جناب رئیس‌جمهوری که به‌درستی توهم ترامپ در کاربرد مکانیسم ماشه را علیه کشورمان شکست خورده دانسته است؛ ای کاش امروز صادقانه به این هم اشاره می‌کرد دولت بیش‌از هر رفتار خصمانه بین‌المللی (که آن هم دستاورد دولت نیست) با بی‌تدبیری در زمینه مسکن به مانند بسیاری از عرصه‌ها به اعتماد ملی آسیب وارد کرده است؟!
دولت مدعی «تدبیر و امید» در کجای حوزه اقتصادی توانسته فارغ از بازی با کلمات و نوای جملات آهنگین و مهیج در وصف انواع پیروزی‌ها، یک گره از میلیون‌ها جوان بیکار، نیمی از مردم مستاصل در اجاره‌نشینی بدون تحقیر یا حتی خرید ملکی در اندازه ۲۵متری، اشتغال‌زایی آبرومند برای میلیون‌ها بیکار محض و میلیون‌ها شاغل در مشاغل کاذب (مانند پشت ترکِ موتورسیکلت و دستفروشی کنار پیاده‌رو‌ها و داخل واگن متروها) را باز کند و حرمت یک انسان جویای حقوق طبیعی پاس داشته شود تا بعد از آن، دم از ایجاد امید و اتخاذ تدبیر بزند؟!
آیا دولتمردان ما در واپسین سال صدارت با وجدان آسوده خواهند خوابید که توانسته‌اند از حقوق بدیهی جوانان این کشور دفاع کنند و منت کار‌هایی را نیز که با تامین وجوه صندوق توسعه ملی و اخذ دستور ویژه رهبری نظام پیش‌برده شده است، (آنچه بصورت بدیهی باید هم با این وجوه محقق و حاصل می‌شد) را به عنوان «هنر دولت» به افکارعمومی حقنه نکنند؟! آیا به واقع دولت نمی‌داند در وزارتخانه‌های او چه می‌گذرد؟! در همین یک قلم مسئله مسکن (و نه سایر حقوق شهروندی) چه کار قابل ذکری جز ادعا‌های پرطمطراق-، اما بی‌حاصل- داشته که برای هیچ شهروندی باورپذیر نیست و حتی از آن‌ها برداشت توهین می‌کند و معتقد است دولت توان درک واقعیت‌های ملموس امروز را ندارد!
وزارت مسکن دولت موسوم به تدبیر و امید، بیش از اینکه با ژست «اتخاذ ۳ استراتژی موثر» حرص مردم دردمند و نا امید از هر اقدام دولت را درآورد، بهتر است بگوید چگونه در کشوری همسایه مانند ترکیه (بدون نفت و نعمت حضور مسئولان با روحیه خدمتگزار همچون دولتمردان ما) امکان خرید مسکن با ۷۰ تا ۸۰ درصد وام ملک موردنظر، مقدور است و برای اجاره یک واحد در استانبول به ودیعه نیاز نیست، اما در تهران پایتخت ایران اسلامی وام ۱۶۰میلیون تومانی مسکن، کفاف خرید بیش از ۷متر یک واحد مسکونی را نمی‌دهد؟!
البته که دولت تا امروز هنوز نتوانسته ادعا کند مسئله مسکن را حل کرده و شخص رئیس‌جمهوری هم از بابت آن ابراز شرمندگی کرده است؛ اما کیست که امروز میلیون‌ها جوان سرافکنده و مایوس را از صمیم قلب و بصورت پایدار امیدوار به تشکیل زندگی سازد، نه با «شعاردرمانی» تکراری و کلیشه‌ای شده؟!
آری! امروز وزارت مسکن ممکن است با اعلام استراتژی‌های ادعایی مژده حل مشکلات را به مردم بدهد؛ اما به واقع کیست که بعد از پایان کار دولت در تابستان ۱۴۰۰ خورشیدی، پاسخ وعده‌های روی زمین مانده امروز را به مردم دهد؟!
دولت مدعی «تدبیر و امید» در کجای حوزه اقتصادی توانسته فارغ از بازی با کلمات و نوای جملات آهنگین و مهیج در وصف انواع پیروزی‌ها، یک گره از میلیون‌ها جوان بیکار، نیمی از مردم مستاصل در اجاره‌نشینی بدون تحقیر یا حتی خرید ملکی در اندازه ۲۵متری، اشتغال‌زایی آبرومند برای میلیون‌ها بیکار محض و میلیون‌ها شاغل در مشاغل کاذب (مانند پشت ترکِ موتورسیکلت و دستفروشی کنار پیاده‌رو‌ها و داخل واگن متروها) را باز کند و حرمت یک انسان جویای حقوق طبیعی پاس داشته شود تا بعد از آن، دم از ایجاد امید و اتخاذ تدبیر بزند؟!
آیا دولتمردان ما در واپسین سال صدارت با وجدان آسوده خواهند خوابید که توانسته‌اند از حقوق بدیهی جوانان این کشور دفاع کنند و منت کار‌هایی را نیز که با تامین وجوه صندوق توسعه ملی و اخذ دستور ویژه رهبری نظام پیش‌برده شده است، (آنچه بصورت بدیهی باید هم با این وجوه محقق و حاصل می‌شد) را به عنوان «هنر دولت» به افکارعمومی حقنه نکنند؟! آیا به واقع دولت نمی‌داند در وزارتخانه‌های او چه می‌گذرد؟! در همین یک قلم مسئله مسکن (و نه سایر حقوق شهروندی) چه کار قابل ذکری جز ادعا‌های پرطمطراق-، اما بی‌حاصل- داشته که برای هیچ شهروندی باورپذیر نیست و حتی از آن‌ها برداشت توهین می‌کند و معتقد است دولت توان درک واقعیت‌های ملموس امروز را ندارد!
وزارت مسکن دولت موسوم به تدبیر و امید، بیش از اینکه با ژست «اتخاذ ۳ استراتژی موثر» حرص مردم دردمند و نا امید از هر اقدام دولت را درآورد، بهتر است بگوید چگونه در کشوری همسایه مانند ترکیه (بدون نفت و نعمت حضور مسئولان با روحیه خدمتگزار همچون دولتمردان ما) امکان خرید مسکن با ۷۰ تا ۸۰ درصد وام ملک موردنظر، مقدور است و برای اجاره یک واحد در استانبول به ودیعه نیاز نیست، اما در تهران پایتخت ایران اسلامی وام ۱۶۰میلیون تومانی مسکن، کفاف خرید بیش از ۷متر یک واحد مسکونی را نمی‌دهد؟!
البته که دولت تا امروز هنوز نتوانسته ادعا کند مسئله مسکن را حل کرده و شخص رئیس‌جمهوری هم از بابت آن ابراز شرمندگی کرده است؛ اما کیست که امروز میلیون‌ها جوان سرافکنده و مایوس را از صمیم قلب و بصورت پایدار امیدوار به تشکیل زندگی سازد، نه با «شعاردرمانی» تکراری و کلیشه‌ای شده؟!
آری! امروز وزارت مسکن ممکن است با اعلام استراتژی‌های ادعایی مژده حل مشکلات را به مردم بدهد؛ اما به واقع کیست که بعد از پایان کار دولت در تابستان ۱۴۰۰ خورشیدی، پاسخ وعده‌های روی زمین مانده امروز را به مردم دهد؟!
منبع: آفتاب یزد
ارسال نظرات