ژست طلبکاری بعد از ۷ سال وعده توخالی

 به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس‌جمهور عصر دوشنبه (۲۶ آبان) در نشستی با مدیران ارشد بانکی طی اظهاراتی گفت: هر یک از ما در دوران مسئولیت‌های مختلف خود کارنامه‌ای داریم و عملکرد ما از حافظه مردم پاک نخواهد شد. اگر می‌خواهیم مسایل کشور و مشکلات مردم را حل کنیم جز از طریق تفاهم، انسجام و مشارکت ملی قابل انجام نیست.

معاون اول رئیس‌جمهور با بیان اینکه ارزیابی اتفاقات اخیر و مواجهه کشور با پیچیدگی‌ها و فشار‌های متعدد نشان می‌دهد که مسئولین اقتصادی کشور عملکرد خوبی داشته‌اند، افزود: عده‌ای نیز در داخل کشور تلاش می‌کنند که به جامعه القا کنند دولت ضعیف است و تصور می‌کنند که اگر دولت را ضعیف و ناکارآمد جلوه دهند، مردم نگاه مثبتی به آن‌ها خواهند داشت، اما در حقیقت مردم آن‌ها را اصلاً به حساب نمی‌آورند.

جهانگیری همچنین در جلسه ستاد فرماندهی اقتصاد مقاومتی با اشاره به برخی طرح‌های مجلس یازدهم در حوزه‌های اقتصادی و نحوه تصویب لایحه بودجه کشور گفت: بودجه چوب ادب سیاستمداران به‌ویژه سیاستمدارانی است که شعار می‌دهند.

وی گفت که مجلس برای بودجه سال آینده تعهدات جدید و مسائلی مطرح می‌کند که با ده برابر بودجه کنونی نیز نمی‌توان به آن‌ها جامه عمل پوشاند. جهانگیری در ادامه گفت: در این روزگار دشوار که دولت با نبود منابع نفتی و تحریم‌های سنگین آمریکا رو‌به‌رو است نمی‌توانیم ذهنی و خیالی منابع کشور را افزایش دهیم و برای نمونه نمی‌توان عوارض گمرکی را افزایش داد و تبعات آن را در جامعه ندید. برخی می‌گویند منابع گمرکی را افزایش بدهیم. کسی که این حرف را می‌زند نشان می‌دهد که کمترین آشنایی با اقتصاد ندارد، زیرا این دست محاسبه‌ها موجب افزایش قیمت همه کالا‌ها در کشور می‌شود.

محمدباقر نوبخت یکی دیگر از اعضای اصلی دولت و همراه نزدیک رئیس‌جمهور نیز با نوشتن یک نامه طرح مجلس را «اعانه دادن» به مردم توصیف کرد و خطاب به رئیس مجلس شورای اسلامی گفت: به جای این اعانه دادن مردم علاقه مندند تحریم‌های اقتصادی علیه ایران برداشته شود.

نوبخت نوشت: امروز مردم ایران به‌جای اعانه و یارانه، از مدیران خود رفع تحریم و برداشتن زانوی زور از گلوی اقتصاد ایران را با حفظ عزت ملی طلب می‌کنند. مردم ما هنوز به‌خاطر دارند که با رفع تحریم می‌شود سال‌ها شاهد تثبیت نرخ ارز، تورم یک‌رقمی و رشد دو رقمی بود.

این اظهارات معاونین رئیس‌جمهور از مصادیق تام و تمام حاشیه رفتن و ریل عوض کردن است که معمولا هنگامی به کار می‌رود که مردان یک دولت با وعده‌های رنگارنگ موفق به جلب رای موافق مردم بشوند، ولی هنگام عمل به وعده‌ها، با روش‌های عجیب و غریب، از زیر بار عمل به وعده‌ها شانه خالی کنند و به جای پاسخگویی نسبت به وعده‌های توخالی خود در جای طلبکار بنشینند و به منتقدان حمله کنند.

تورق جزئی‌ِ بخشی از کارنامه مشعشع دولت، حقایق تلخی را آشکار می‌کند که در شرایط فعلی نه به صلاح دولت است و نه برای مردم امید ایجاد می‌کند. اما نباید از نظر دور داشت که مردم پس از ۷ سال وعده و وعید از دولتمردان همچنان در انتظار عمل به وعده‌ها، گشایش اقتصادی و... هستند و برای هیچ‌کس پذیرفتنی نیست که دولت، ناکارآمدی و ضعف‌های خودش را با حمله به دیگران جبران کند.

جریانی که با وعده چرخش توامان چرخ سانتریفیوژ‌ها و چرخ زندگی مردم روی کار آمد، هم چرخش سانتریفیوژ‌ها را کند کرد و هم چرخ زندگی مردم را. امروز، اما همین جریان در برابر طرح‌های کمک به معیشت مردمی که از اقتصاد برجامی آسیب دیده‌اند، می‌گوید مردم اعانه نمی‌خواهند بلکه رفع تحریم می‌خواهند!

در حالی از رفع تحریم‌ها به‌عنوان خواسته مردم سخن گفته می‌شود که دولت روحانی بار‌ها با برجام قول شکستن سد تحریم‌ها را داد، اما حالا رئیس سازمان برنامه و بودجه آن را به رئیس مجلس یادآوری می‌کند. اما پاسخ نمی‌دهد که مگر این دولت با وعده رفع تحریم‌ها رای مردم را نگرفت؟ چگونه آبان‌ماه ۹۸ در آن بی‌تدبیری بنزینی حمایت معیشتی اعانه نبود، اما حمایت از کالا‌های اساسی در مجلس اعانه است؟

این سخنان نه تنها چندان پسندیده نیست بلکه با وعده رئیس‌جمهور در سال ۹۶ و وعده‌های برجامی همخوانی ندارد و دولت بایستی در این حوزه پاسخگوی مردم باشد نه اینکه با کنایه درباره آن سخن بگوید.

دولتی که با ضعف، انفعال و بی‌برنامگی آشکار در امور اقتصادی در ۷ سال گذشته مسائل اقتصادی کشور را به آمریکا و برجام گره زده و سفره مردم را هر روز کوچک‌تر از روز قبل کرده است، به‌طور قطع، خود یکی از عاملان مشکلات فعلی بوده و جالب است که از وعده «چنان رونقی ایجاد شود که مردم به یارانه نیاز نداشته باشند» حالا به جایی رسیده که این وضعیت اقتصادی را دستاورد تاریخی می‌نامد.

دولتی با کارنامه غیرقابل دفاع در حوزه‌های حائز اهمیت که چند سال از عمر یک ملت را معطل توافقی کرد که بر پایه تضمین! امضای جان کری (وزیر سابق امور خارجه آمریکا) بنا شده بود و دو سال قبل با خروج رسمی آمریکا از توافق، رسماً باطل شد. حالا در حالی که نارضایتی مردم از دولت تدبیر به بالاترین حد رسیده و از دولت و حامیانش انتظار می‌رود که حداقل بابت به‌وجود آمدن وضع موجود از مردم عذرخواهی کنند، اما طلبکارانه منتقدان سیاست‌های خسارت‌بار خود را مورد هجمه قرار می‌دهند.

معاونین آقای روحانی درحالی به منتقدان خود درس اقتصاد می‌دهند که ظاهرا خود را به فراموشی زده‌اند که با عملکرد خود کاهش ۸۰ درصدی ارزش پول ملی، افزایش ۶ برابری نقدینگی ۴۰۰ درصدی نرخ تورم را رقم زده‌اند.

«والله العلی العظیم اگر مشکلات این کشور راه حل نداشت من کاندیدا نمی‌شدم.» این جمله‌ای بود که آقای روحانی پس از ثبت‌نام در انتخابات به زبان آورد. روحانی با قسم جلاله‌ای که خورد، قول داد مشکلات کشور را حل و فصل کند. بعدتر در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۹۶، اسحاق جهانگیری گفته بود: اگر ما پیروز بشویم با اجرای موفق برنامه‌هایمان، دیگر هیچ‌کسی در ایران سر گرسنه زمین نخواهد گذاشت، هیچ کارتن خوابی دیگر نخواهد بود، هیچ کودک کاری نخواهیم داشت.

حال باید پرسید که مگر قرار نبود با دولت تدبیر مشکلات رفع شوند و هیچ‌کسی سر گرسنه نگذارد؟ غیراز این است که شعار آن روز‌ها صرفاً کاربرد انتخاباتی داشته و تنها راه‌حل دولت تدبیر و امید برای حل مشکلات اقتصادی کشور، انداختن توپ به زمین دولت قبل بوده است؟ حالا که زمان پاسخگویی دولت فرا رسیده، معاونین آقای روحانی به جای پذیرش مسئولیت، به منتقدان حمله می‌کنند.

البته شاید دوست دارند فراموش کنند، اما مردم به خوبی به یاد دارند که آقای جهانگیری در دوران تبلیغات انتخاباتی به مشکلات پیشین اشاره می‌کرد و می‌گفت: «مردم عزیز ایران یادتان هست...؟» و سپس وعده می‌داد که در دولت تدبیر خبری از آن مشکلات نخواهد بود.

اکنون که بی‌کفایتی دولت بر مردم عیان شده، دولتمردان محترم و جریان حامی آن، تصمیم گرفته‌اند که به جای قبول مسئولیت و عذرخواهی از مردم ایران، با حاشیه‌سازی و ژست طلبکاری سهم خود را در به‌وجود آمدن شرایط موجود کمرنگ کنند.

با اینکه هشت ماه دیگر به پایان عمر دولت باقی نمانده، اما به‌نظر می‌رسد، این شیوه هنوز ادامه دارد و دولتمردان به این شیوه بدعت آمیز پاسخگویی عادت کرده‌اند. در حالی که شیوه اصلی پاسخگویی به مردم این است که دولتمردان در مورد تحقق وعده‌ها و شعار‌هایی که به مردم داده‌اند و اینکه دولت برای بهبود معیشت و اوضاع اقتصادی مردم چه اقدامی‌کرده پاسخگو بشود.