به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، معصومه رحیمی طی یادداشت با عنوان «اثرات مثبت کرونا بر فرهنگ جهانی و ایران» نوشت: روزی روزگاری، مثلا همین چندماه قبل؛ انسان‌ها در مدار زندگی روزمره می‌تاختند و غره به انسان بودنشان با سرعت مرز‌های تکنولوژی و فناوری را درمی نوردیدند که ناگهان ویروسی میکروسکپی از راه رسید و به تمام افراد جامعه بشری ثابت کرد که هنوز هم انسان بی دفاع‌ترین موجود دنیاست تا وقتی تمام سیاره زمین را تنها متعلق به خود می‌داند.
آن زمان که بی رحامانه زندگی تمام موجودات را برایشان سخت کرده بودند و می‌پنداشتند به صرف انسان بودنشان دنیا فقط متعلق به آنان است فراموش کرده بودند که ممکن است گاهی مجبور باشند تاوان این تاختن‌ها را با جانشان پس بدهند و روزی خواهد رسید که حتی زمین هم دربرابر ناملایماتی که به وی روا داشتند از پذیرش اجسادشان سرباز زند و اگر زمین می‌توانست به سخن آید حتما گله می‌کرد از این همه نامهربانی.
کرونا آمد تا همه از خود بپرسند به کجا چنین شتابان؟ این میهمان ناخوانده در کنار تمام بدی هایش اثرات مثبتی نیز برجای گذارد. اثراتی که بیشتر از همه به نفع زمین، مادر تمامی ما تمام شد. کسی چه می‌داند شاید نسل‌های آینده سپاسگذار کرونا باشند.
کرونا امد تا ما با مجبور به خانه ماندن شویم و اجازه بدهیم ریه‌های زمین نفسی تازه کند در نبود ماشین‌ها و دود‌ها وآلاینده ها. آمد تا بزرگترین کمپانی‌ها نیز دست از کار بکشند تا به اجبار هم شده همنوا شوند با جبرجهانی و کمی احساس مسیولیت عمومی در ارتباط با حفظ زمین بی دفاع گسترش یابد.
کرونا به ما و شهر‌ها سکوت آموخت تا یاد بگیریم گاهی فقط نوای زمین را بشنویم. فارغ از دود و بوق و سروصدای انسان ساز.
کوبید 19 فرصت مغتنمی فراهم اورد تا بفهمیم زمین و زمان از دست ما انسان‌ها عاصی شدند و نمی‌توانند ادامه دهند. حتی دریا‌ها هم از وجود کرونا سود بردند، زیرا خانه ماندن افراد باعث شد جلوی صید بی رویه ماهی ها‌ی دریا و جانوران آبزی گرفته شود.
کرونای عزیز باعث شد بسیاری از گونه‌های کمیاب محیط زیست در نبود انسان‌های مزاحم، فرصت را مغتنم شمارند و دوباره به زادبوم خود بازگردند. همچنین شاهد بودیم که خانه نشینی اجباری انسان‌ها باعث شد برای یکبار هم شده حیوانات نادر جسارت حضور در مناطق شهری را بیابند و حریم شهری انسان‌ها را تجربه کنند همانجا که از ابتدا متعلق به خودشان بود، اما بخاطر زیاده خواهی‌های انسان‌ها مصادره شده بود؛ و بطور کلی خانه نشینی انسان به نفع تمام موجودات غیر انسان در سراسر کره زمین تمام شد. اسمان شهر‌ها ابی شد و ریه‌های زمین نفسی تازه کرد. طبیعت روحی تازه گرفت و رنگ سبزی و نشاط بر دنیا نشست. " کرونا از تو ممنونیم. "
و خلاصه اینکه کرونا انقدر‌ها هم بد نبود. گاهی باید بهای سنگینی برای فهمیدن داد و کرونا این بها را با جان هزاران انسان از تمام گونه‌های بشر گرفت تا شاید بفهمیم همه در برابر جان هم مسیولیم و همگی در برابر زمینی که در آن زندگی می‌کنیم وظایفی داریم که نباید فراموششان کنیم.
تاثیرات کرونا بر فرهنگ ایران
کرونای دوست نداشتنی همه مار ا مجبور کرد تا دوباره در خانه ماندن را تجربه کنیم و بفهمم برای ساختن دنیای بهتر باید از خانه شروع کنیم. برای ساختن جامعه باید از خانواده شروع کنیم و برای ساختن جهانی بهتر باید از خودمان شروع کنیم.
به ما اموخت ارزش چیز‌هایی مانند خانواده، دورهم بودنها، لبخندها، فرصت‌های زندگی در محدودیت ها، ارزش بودنها و زیستن در زمان حال را.
کرونا به مردم یاد داد که زیست اجتماعی داری قواعدی است مثلا رعایت فاصله گذاری اجتماعی در ایستان صف‌ها در عابربانکها، بانکها، مراکز درمانی و اداری و حتی وسایل نقیله عمومی. مردم از ترس میزبانی میهمان ناخوانده جهانی مجبور شدند از هم در فاصله‌های استاندارد بایستند تا از سلامت شخصی خویش مراقبت کنند. یاد گرفتند که وقتی شخصی مشغول انجام عملیات بانکی هستند نباید به بهانه کمک کردن و یا گاهی سرک کشیدن به فرایند انجام عملیات بانکی به افراد نزدیک شد. آموختند که نباید زباله‌های تولیدی خود را در کوچه و خیابان رها کنند. یاد گرفتند که اصول اولیه بهداشتی را رعایت کنند و ذر هنگام عطسه و سرفه زحمت بکشند و مقابل دهان و بینی خود دستمال بگیرند تا باعث آلودگی بقیه افراد جامعه نشوند. یاد گرفتند تا وقتی ضرورتی نبود راهی خیایان و کوچه نشوند و صف‌های طولانی ایجاد نکنند فقط برای اینکه وقت بگدرانند.
کرونا باعث آشتی مردم با کتاب شد شاید خواست به ما بفهماند هرچه شعور اجتماعی جوامع بالاتر باشد از امنیت بیشتری برخوردار خواهند بود. کرونای عزیز دلیلی شد تا کتابخانه‌های قدیمی منازل دوباره رونقی بگیرد و به همه بفهماند که زیست اجتماعی با همه رنگ و لعابهایش بدون کتاب یک اشکال اساسی خواهد داشت و نهایتا دانشمندان هستند که ناجی جهان خواهند شد.
کرونا فارغ از رنگ و مذهب و ملیت همه را درگیر کرد تا یاداور شود که بنی آدم اعضای یک پیکرند.
حتی می‌توان گفت کرونای منحوس به همه ما شکرگذاری آموخت. شکرگداری بابت تک تک چیز‌هایی که انقدر راحت به ان‌ها دسترسی داشتیم که تصور نمیکردیم شاید روزی برسد که آن‌ها را نداشته باشیم... مثل یک سینما رفتن ساده، مثل کلاس‌های درس و دانشگاه مثل حضور در محل کار و دورهمی‌های ساده، حتی پیاده روی‌های کسل کننده روزمره...
کوبید 19 یک فرصت فوق العاده به جامعه بشری داد تا با ماندن طولانی مدت در خانه هایشان فرصت پیداکنند و مروری داشته باشند برهرانچه باعث شد آن‌ها در جایگاهی باشند که امروز ایستاده اند. باعث بازنگری در اهداف و برنامه‌های جهانی مردم شد. حتی باعث شد انسان‌ها به تنهایی خویش بیشتر پی ببرند و قدر باهم بودنهاشان را بدانند.
کرونا فرصتی اجباری به مردم داد تا ترمز زندگی روزمره را بکشند و کار‌هایی را که سال‌ها منتطر بودند تا شاید روزی انجام شود، انجام دهند. مانند یکوقت اضافه برای زندگی مانند ساعت‌های پایانی سال و اغاز سال نو.
کرونا ویروس برخلاف تمام جنبه‌های منفی بسیاری جنبه‌های مثبت داشت. از کرونا متشکریم.
ارسال نظرات