به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، حسن عباس‌زاده، مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشی در نشست آینده صنعت پتروشیمی در سومین همایش پتروتک گفت: صنعت پتروشیمی ایران با ظرفیت نصب‌شده‌ای نزدیک به ۱۰۰ میلیون تن از مهم‌ترین بخش‌های اقتصادی کشور محسوب می‌شود. از این میزان، حدود ۶۰ میلیون تن محصولات پتروشیمی به شمار می‌آید که بخش عمده‌ای از آن قابل فروش است. در عین حال، تقریباً ۳۰ درصد از این ظرفیت شامل محصولاتی می‌شود که در ادبیات تخصصی صنعت پتروشیمی به عنوان محصولات اصلی شناخته نمی‌شوند.
وی افزود: در بررسی محصولات پایه، هشت محصول کلیدی شامل اتیلن، پروپیلن، متانول، آمونیاک و سه محصول بی‌تی‌ایکس (بنزن، تولوئن و زایلن‌ها) مورد توجه قرار می‌گیرند. در این حوزه، ایران عملکرد قابل قبولی داشته، اما همچنان برخی از محصولات پایه با توجه به منابع گازی، به اندازه کافی توسعه نیافته‌اند. همچنین، کلر نیز که در برخی مراجع به عنوان بستر زنجیره‌ای شناخته می‌شود، در تولید PVC نقش مهمی دارد و خوشبختانه ظرفیت خوبی برای آن در کشور ایجاد شده است.
عباس‌زاده ادامه داد: یکی از نکات مهم در توسعه صنعت پتروشیمی، مصرف گاز طبیعی است. در حالی که ایران دارای منابع عظیم گازی است، اما تنها ۴ درصد از گاز کشور به صنعت پتروشیمی اختصاص داده شده است. این میزان، با وجود سهم اندک، از طریق تفکر بهینه‌سازی مصرف انرژی و هم‌جواری با نیروگاه‌ها تأمین شده است.
میدعامل شکت ملی صنایع پتروشیمی عنوان کرد: در حال حاضر، سه مجموعه بزرگ، هر یک با ظرفیت حدود هزار مگاوات و برخی واحد‌های پراکنده دیگر، در مجموع حدود ۴ هزار مگاوات برق تولید می‌کنند. این موضوع نشان می‌دهد که پایداری صنعت پتروشیمی وابسته به مدیریت صحیح انرژی بوده و توسعه این بخش نیازمند سیاست‌گذاری‌های دقیق‌تر است.
وی ادامه داد: در شرایط فعلی، پیشرفت صنعت پتروشیمی وابسته به تکنولوژی‌های جدید و فناوری‌های پیشرفته است که در سایر کشور‌ها به سرعت در حال توسعه هستند. یکی از نکات مهم، برنامه‌ریزی برای آینده و توسعه پتروپالایشگاه‌ها است.
معاون وزیر نفت اظهار داشت: برنامه‌های توسعه‌ای در برنامه هفتم توسعه کشور بر این نکته تأکید دارند که بایستی زنجیره ارزش صنعت پتروشیمی تقویت شود و به‌جای تمرکز صرف بر تولید سوخت و بنزین، سهم محصولات پتروشیمیایی و فناورانه افزایش یابد.
وی در پایان گفت: همچنین، در پالایشگاه شهید سلیمانی به عنوان یکی از پروژه‌های مهم که متاسفانه ادامه پیدا نکرد، تلاش شده بود که حداقل ۳۰ درصد از محصولات خروجی به سمت فرآورده‌های با ارزش افزوده بالا و مبتنی بر فناوری‌های روز دنیا هدایت شود.