به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، علت این ضرورت آن است که آمریکا قبلا عهدشکنی به خرج داده و اکنون که به اراده خود از برجام خارج شده، باید شرط بازگشتش به توافق و دسترسی به مکانیسم ماشه (امکان احیای خودکار تحریم‌های شورای امنیت)، لغو پیشاپیش و تضمین‌شده تحریم‌ها باشد. در غیر این صورت، مجدداً عایدی آمریکا نقد و برگشت‌ناپذیر، اما عایدی ایران موکول به، اما و اگر و قابل نقض یا دور زدن خواهد بود.
گفتنی است دیروز شبکه الجزیره ادعا کرد: «پیشنهاد اروپا برای احیای توافق هسته‌ای شامل ۴ مرحله و دو دوره زمانی است که هرکدام از آن‌ها ۶۰ روز طول خواهد کشید. از روز نخست پس از امضای توافق، تحریم ۱۷ بانک و ۱۵۰ مؤسسه اقتصادی برداشته خواهد شد و تهران بازگشت تدریجی از گام‌های هسته‌ای‌اش را آغاز خواهد کرد. اجرای توافق همزمان با آزاد‌سازی ۷ میلیارد دلار از پول‌های بلوکه‌شده ایران در کره جنوبی خواهد بود. ظرف ۱۲۰ روز از امضای توافق، ایران 50 میلیون بشکه نفت به‌عنوان سازوکار راستی‌آزمایی صادر خواهد کرد. این پیشنهاد شامل صدور روزانه ۲.۵ میلیون بشکه نفت پس از ۱۲۰ روز از امضای توافق است این پیشنهاد تأکید دارد در صورتی که واشنگتن بار دیگر از توافق هسته‌ای خارج شود، جریمه مالی بپردازد».
درباره این پیشنهاد گفتنی است که بدهی 7 میلیارد دلاری کره جنوبی به ایران، حق پایمال‌شده ایران است و نمی‌تواند بخشی از توافق برجامی برای تضمین حقوق ایران در آینده در زمینه لغو تحریم‌ها باشد. جالب این که دولت آمریکا بیش از 18 ماه است با این موضوع بازی می‌کند و هر چندماه یک‌بار خبر‌هایی درباره آزادی قریب‌الوقوع مبلغ بلوکه‌شده منتشر می‌شود. این گروگان‌گیری هم خود دال بر بی‌صداقتی آمریکا درباره اهتمام به احیای برجام است، ضمن این که حداقل برآورد درباره خسارت ایران ناشی از عهدشکنی آمریکا، بالغ بر 200 میلیارد دلار است.
در عین حال باید توجه داشت که آزادی 7 میلیارد دلار، معطوف به بخشی از حقوق نقض‌شده ما در گذشته است، نه معطوف به حال و آینده توافق.
از سوی دیگر معلوم نیست براساس نظر اروپا، تکلیف اتفاقات پس از 120 روز چیست و آیا قرار است مجدداً بعد از چهار ماه، به همان خانه اول بازی مار و پله برگردیم.
منبع: کیهان
ارسال نظرات