به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو _ علی کیمیائی، اگر در ترافیک‌های سنگین تهران گیرافتاده باشید حتما برایتان پیش‌آمده که صحنه‌هایی از زندگی خود را در ذهنتان مرور کنید، فیلم ببینید، کتاب بخوانید و هرازچندگاهی هم چندمتر به جلوحرکت کنید.
ترافیک یکی از مشکلاتی است که براثر افزایش جمعیت در کلان‌شهر‌ها به‌خصوص تهران و تمایل شهروندان به استفاده از وسایل نقلیه شخصی در سفر‌های درون‌شهری بهدلیل وجود چالشهای استفاده از وسیله نقلیه عمومی به‌وجود آمده است. ترغیب کردن شهروندان برای استفاده از وسایل نقلیه عمومی نیاز به فرهنگسازی و اعتمادسازی گسترده‌ای دارد.
هریک از شهروندان روزانه چند سفر درون‌شهری تجربه می‌کنند، رفت و به تبع برگشت از محل کار یک روند جدانشدنی از زندگی شهرنشینان است. در کنار این سفرها، سفر‌های تفریحی، درمانی و تحصیلی را می‌توان اضافه کرد.
بوی ماه مهر ترافیک را افزایش می‌دهد
آغازسال تحصیلی و اضافه‌شدن سفر‌های آموزشی به دیگر سفرها بار ترافیکی کلان‌شهر‌ها را افزایش می‌دهد.
هرسال قبل از فرارسیدن ماه مهر و بازگشایی مدارس، شهرداری تهران و پلیس راهور با پیش‌بینی و برنامه‌ریزی‌های انجام شده، سعی بر کنترل کردن افزایش ترافیک احتمالی دارند.
از برنامه‌های شهرداری در آغازسال تحصیلی می‌توان به خدمات‌رسانی تاکسیرانی به دانش آموزان اشاره کرد. با اعلام شهرداری، در آغار سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ شرکت تاکسیرانی با مشخص شدن بستررسمی در حوزه سرویس‌های مدارس (سامانه سپند) با فعالیت ۸۰هزار تاکسی به ۵۶۰۰ دانش‌آموز مدارس عادی و استثنایی خدمات ارائه می‌کند.
گفتنی است این سامانه در آغاز سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ با مشکل‌هایی مانند کُند بودن سایت و روند ناقص ثبت نام رو به رو بود که نارضایتی بسیاری از والدین را به همراه داشت.
چه کسی مسئول ترافیک است؟
امروزه رشد روز افزون وسایل نقلیه و افزایش تمایل شهروندان به استفاده از وسیله نقلیه شخصی باعث شده است تا هرروز ترافیک در خیابان‌های شهری سنگین‌تر شود. برای حل این چالش شورایی در شهرداری‌های هر استان تحت‌عنوان "شورای ترافیک" برای رسیدگی به امور حملونقل و ترافیک شهر تأسیس شده است. شورای ترافیک شهرداری، بالاترین مرجعی است که مسئولیت سیاست‌گذاری، هماهنگی، بررسی و کنترل عملکرد سیستم حملونقل ترافیک را برعهده دارد. این معاونت برای پیش‌بردن اهداف خود دارای سه اداره‌کل "برنامه ریزی و توسعه شهری"، "مهندسی و ایمنی ترافیک" و "حملونقل عمومی" و چندین شرکت مانند شرکت راه‌آهن شهری و حومه، شرکت اتوبوسرانی و شرکت تاکسیرانی می‌باشد. از دیگر نهاد‌های مهم کنترل ترافیک می‌توان به پلیس راهور اشاره کرد که وظیفه‌ی کنترل میدانی ترافیک را در معابر درون‌شهری و برون‌شهری برعهده دارد.
ترافیک چالش و مشکلی کهنه است که به اتلاف وقت خلاصه نمی‌شود بلکه باعث اتلاف انرژی، اثرگذاری بر سلامت شهروندان و خطرات زیست‌محیطی می‌شود. توصیه‌های مسئولین استفاده از حمل و نقل عمومی برای کاهش حجم ترافیک است، اما باید درنظر داشت که وسایل حملونقل عمومی که در مواردی می‌توان گفت فرسوده هستند اعم از قطارمترو، اتوبوس و تاکسی ها، پاسخگوی این حجم از سفر‌های شهروندان هستند؟
شهروندان باید به این باور برسند که استفاده از وسایل حملونقل عمومی باعث صرفه‌جویی اقتصادی و به لحاظ صرفه‌جویی در زمان نیز قابل قبول است. باوری که درحال حاضر در شهروندان ما دیده نمی‌شود و با اطلاع از اینکه ممکنه ساعت‌ها در ترافیک بمانند، استفاده از وسیله نقلیه شخصی را به استفاده از وسایل نقلیه عمومی ترجیح می‌دهند.
از فراموش‌شدن مینی‌بوس تا طراحی اتوبوس‌های جدید
خبرنگار ما درمورد مسئله حمل و نقل عمومی با یکی از شهروندان گفت‌وگویی انجام داد، این شهروند به خبرنگار ما گفت:
درعین حال که با مشکلی مانند ترافیک روبه‌روهستیم، تراکم وسیله نقلیه‌ای مانند اتوبوس درساعات اوج تردد بسیاربالا است، درگذشته اتوبوس‌ها فضای بیشتری برای حملونقل داشته اند. اتوبوس‌های امروزی ظاهری زیبا دارند، اما چالشی بزرگ برای شهروندان هستند. برای مثال خودم بار‌ها به علت ازدحام جمعیت قبل از رسیدن به مقصد اتوبوس را ترک کرده‌ام.
این شهروند در ادامه افزود: علاوه براینکه اتوبوس‌ها درگذشته فضای بیشتری داشته‌اند، وجود مینی‌بوس هاهم به کمترشدن تراکم اتوبوس‌ها کمک می‌کرد و به نوعی مسافر‌هایی که موفق به استفاده از اتوبوس نمیشدند را حمل می‌کرد.
قبل از دعوت کردن مهمان، خانه را تمیز می‌کنند
نکته بسیارمهم و قابل تأمل این است که درصد زیادی از شهروندانی که از وسایل حملونقل عمومی استفاده می‌کنند، به دلایل اقتصادی مجبور به استفاده از این وسایل هستند، با این حال کوچک‌ترین اختلالی در زمان‌بندی رفت‌وآمد وسایل نقلیه عمومی، نبودن سیستم تهویه مناسب، طراحی اشتباه منجر به کمبود فضا برای سوارشدن شهروندان و... سبب نارضایتی قشری می‌شود که مجبور به استفاده از این وسایل می‌باشد. دعوت کردن از شهروندی که با وسیله شخصی خود درحال عبور از کنار ایستگاه اتوبوس می‌باشد و شاهد وجود این چالش‌ها است کاری غیرممکن وغیرمنطقی به نظر می‌رسد.
تنها بیشترکردن تعداد تاکسی، اتوبوس و سایر وسایل حملونقل عمومی، دردی را دوا نمی‌کند، بلکه اینها می‌تواند صرفا راه‌حل های موقت و زودگذر باشند، و در مواردی خود این وسایل چالشی جدید را به وجود می‌آورند. برای هدایت بخشی از جامعه به سمت استفاده از وسایل حملونقل عمومی با هدف کاهش ترافیک، باید اعتمادسازی محکمی صورت گیرد تا شهروندان اطمینان حاصل کنند که استفاده از این وسایل از نظر مالی، زمانی و حتی روحی روانی برای آنها بصرفه‌است. در غیر این صورت طبیعی است که یک شهروند ترجیح دهد درفصل گرما از کولر ماشین‌شخصی خود استفاده کند تا در اتوبوسی که سیستم تهویه مناسبی ندارد دربین ازدحام جمعیت بایستد.
