به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، پیروز حناچی در ابتدای سخنان خود در این برنامه در پاسخ به این سوال که در شرایط سختی ظاهراً اداره شهر را بر عهده گرفته اید، گفت: به هر صورت قسمت این بود و در شرایطی این مساله پیش آمد که کشور در وضعیت سختی قرار دارد. البته کشور ما در مواقع دیگر هم در شرایط سخت بوده، اما این بار شکل این موضوع تغییر کرده و به نظر می‌رسد این دوره سخت‌تر خواهد بود.
وی در پاسخ به این سوال که سومین شهرداری هستید که توسط شورای پنجم انتخاب شده است، و با فردی وارد رقابت شدید که قبلاً معاون ایشان بودید، عنوان کرد: البته این موضوع برنامه ریزی شده نبود؛ تعداد کاندیدا‌ها در رقابت بیشتر بود و در نهایت دو نفر به عنوان کاندیدای نهایی انتخاب شدند. ضمن احترام و ابراز ارادت به ایشان (آخوندی) باید بگویم رقابت سنگینی بود، البته ما از قدیم با هم همکار بودیم.
شهردار تهران در جواب اینکه اگر خودتان عضو شورای شهر بودید، به حناچی رای می‌دادید؟ گفت: ترجیح می‌دهم در آن موقعیت قرار بگیرم و بعد اظهار نظر کنم، اما همان طور که می‌دانید رای اعضای محترم شورا اقناعی است و اعضا باید قانع شوند.
حناچی در ادامه با اشاره به اتفاقی که برای نخستین شهردار منتخب شورای پنجم رخ داد و اینکه برخی اعتقاد دارند، حضور ایشان از ابتدا با مخالفت‌هایی همراه بود، تصریح کرد: به هر صورت اعضای شورا به اتفاق به ایشان رای دادند و این حالت کم رخ می‌دهد. من در مقام قضاوت نیستم و نباید هم بود. ما در فرهنگ و در روایات اسلامی هم داریم که نباید این موضوعات را قضاوت کرد و دعا‌هایی داریم مبنی بر اینکه از خدا بخواهیم یک لحظه ما را به خود وامگذارد چرا که ممکن است همان یک لحظه اتفاق ناخوشایندی برایمان رخ دهد. این اتفاق برای نسل و افرادی که انقلاب را درک کرده اند و مدیرانی که در شرایط مختلف حاضر بودند، اتفاق تلخی است.
وی همچنین به وضعیت فعلی شهر تهران اشاره کرد و گفت: در شهریور سال ۹۶ در نظرسنجی‌ای که از مردم تهران به عمل آمد، شهروندان دو مشکل آلودگی هوا و ترافیک را به عنوان مشکلات اصلی شهر معرفی کردند. الان شاید مسائل اقتصادی اولویت داشته باشد، اما آن موقع مردم تهران این دو موضوع را به عنوان بزرگترین مشکل تهران انتخاب کرده بودند. واقعیت این است که کلانشهر‌ها با مشکلات زیادی در همه جای دنیا مواجه اند و سیاست ما در اداره شهر می‌تواند بازدارنده یا دامن زننده به این موضوعات باشد. باید تلاش کنیم شهر را با تعادل اداره کنیم.
شهردار تهران در پاسخ به این سوال که در دوره مدیریت وی چه اندازه به عرصه‌های عمومی اضافه شده است، گفت: به هر صورت ارتقای کیفیت زندگی در شهر یکی از اهداف تمامی شهرداری‌های موفق دنیا است؛ آنچه در هر شهری در بدو امر در ذهن شما به عنوان یک مخاطب نقش می‌بندد قلمرو عمومی است. بزرگترین ثروت شهر‌ها آن چیزی است که به شکل عمومی در قلمروی عمومی اتفاق می‌افتد. ما این مبحث را سال‌ها صرفاً به شکل پارک می‌دیدیم، اما شکل و نوع این فضا‌ها در دنیا تغیییر کرده است و مردم اصلی‌ترین بازیگران در این فضا‌ها هستند.
این مساله برای اولین بار در تپه‌های عباس آباد اتفاق افتاد. وقتی بستر و فضا برای حضور مردم فراهم شود تاثیر خود را می‌گذارد. جاذبه‌هایی مثل پل طبیعت که نتیجه یک مسابقه در میان تعدادی پل ساز بود و در دو مرحله مسابقه پیش رفت و برنده مشخص شد. استفاده از ظرفیت‌های خلاقانه و زیبایی شناسی و انتخاب درست موضوع و اینکه مردم آن را به عنوان مقصد انتخاب کنند، از دستاورد‌های این مورد بود.
حناچی افزود: در این دوره کوتاهی که ما بودیم تلاش‌های زیادی انجام شده است از جمله میدان هفت تیر که در آن یک بچینگ برای مترو و احیاناً برای دیگران هم بتن تولید میکرد که دستور جمع آوری آن داده شد تا فضای این میدان در اختیار مردم قرار گیرد. ما شهر را برای کسانی می‌خواهیم که در آن زندگی می‌کنند و باید بهترین کیفیت را برایشان فراهم کنیم.
خیلی از ظرفیت‌های شهر همین حالت را دارد. خیابان ولیعصر خیابانی به طول ۲۰ کیلومتر و ۱۸ هزار چنار است و در این مدت کوتاه تلاش کردیم آن‌ها را احیا کنیم. درختانی که احتمالاً بیمار شده بودند را درمان کنیم. کسانی که شهر را اداره می‌کنند باید این پتانسیل‌ها را ببینند.
مثال دیگری می‌زنم؛ در کشور همسایه ما ترکیه، میدانی به نام تقسیم وجود دارد که هم دوره میدان توپخانه است هر کسی الان به استانبول می‌رود به خیابان استقلال و میدان تقسیم هم سر می‌زند. کشف این استعداد‌ها زمانی است که مدیریت شهری پتانسیل‌ها را درست تشخیص دهد. در تهران در خیابان ۱۵ خرداد زمانی ماشین و بار و آدم در هم می‌لولیدند، اما مدیریت شهری تصمیم گرفت آن را تبدیل به پیاده راه کرد و این اتفاق موفقی بود. چرا که اگر الان بخواهیم شرایط را به قبل برگردانیم ذی نفعان اعتراض خواهند کرد. البته این تصمیمات زیرساخت‌های مناسب هم می‌خواهد. در خیابان ۱۵ خرداد اگر ایستگاه ۱۵ خرداد مترو را نداشتیم این کار عملی نمی‌شد. این ظرفیت هم اکنون می‌تواند در خیابان لاله زار، میدان امام خمینی و خیابان، ولی عصر هم وجود داشته باشد.
شهردار تهران در پاسخ به این سوال که برای آلودگی هوا چه برنامه‌ای دارید؟ گفت: کاهش استفاده از خودرو‌های شخصی یکی از اصلی‌ترین اهداف ماست. ۸۰ درصد آلودگی هوای تهران به خاطر وسایل موتوری است که از سوخت فسیلی استفاده می‌کنند. از این مقدار ۴۰ درصد آلودگی متعلق خودرو‌های شخصی و تک سرنشین‌ها است. البته هزینه استفاده از خودرو‌های شخصی در تهران بالا نیست و البته باید اعتراف کنیم که ناوگان حمل و نقل عمومی کشش بالایی ندارد، اما با توسعه مترو این زمینه فراهم می‌شود.
حناچی در توضیح بیشتر این مسئله گفت: در موضوع مترو خطوط ۶ و ۷ در حال کامل شدن است و بقیه خطوط تقریباً کامل است. الان ۱۵. ۱۶ درصد از بار حمل و نقل عمومی بر عهده مترو است. برای اینکه مترو به حداکثر ظرفیت استفاده برسد باید فاصله قطار‌ها به دو دقیقه کاهش پیدا کند. در حالی که الان فاصله‌ها در خطوط مختلف مترو متفاوت است. از دو دقیقه تا ۱۵ دقیقه فاصله وجود دارد و علت آن هم این است که ما در مترو واگن و قطار کم داریم. ۷۰ واگن سی کی دی که در گمرک مانده بود ترخیص شده و در حال ورود به ناوگان مترو هستند. در بازدیدی که اخیراً همراه معاون اول رییس جمهور از واگن سازی تهران داشتیم سه قطار آماده تحویل بود و تا مهرماه هر ماه یک قطار به خطوط مترو اضافه می‌شود. به طور قطع این قطار‌ها در خط ۶ و ۷ استفاده می‌شوند، اما باید از حداکثر راندمان زیرساخت‌ها بهره ببریم. البته این نکته را بگویم که برای اولین بار با راه اندازی این خطوط، خط لوپ تهران ایجاد شد که به شکل دایره‌ای همه خطوط را قطع میکند و این تحولی در شهر تهران است. متروی تهران در رنکینگ جهانی رتبه بین ۱۵ -۱۰ متروی دنیا را دارد و امیدواریم خط ۸ و ۹ و ۱۰ را طراحی و راه اندازی کنیم.
شهردار تهران درباره قیمت بلیت مترو در تهران و احتمال افزایش آن گفت: اصلی‌ترین مانع ما یارانه سنگینی است که در مترو می‌دهیم. ما تقریباً ده درصد قیمت واقعی هزینه مترو را با احتساب هزینه تونل و زیرساخت‌هایی که ساخته ایم از مردم می‌گیریم. البته در همه جای دنیا حمل و نقل عمومی یارانه دارد، اما در مقدار آن بحث است. در کلانشهرهای دنیا و اروپایی قیمت هر سفر بین ۳ تا ۵ یورو است و البته درآمد سرانه هم بالاتر است و هر نفر به طور متوسط سه هزار یورو در ماه درآمد دارد. البته آن‌ها هم سیستم‌های تخفیف ماهانه و هفتگی را دارند. در کشور ما هم بلیط مترو به صورت تک سفره ۱،۲۰۰ تومان است، اما اگر کسی اعتباری و یا شش ماهه بخرد این رقم کمتر می‌شود.
حناچی در پاسخ به این سوال گفت: تهران هزار اتوبوس کم دارد. هم اکنون در تهران ۳۵۰۰ اتوبوس فعال است که برخی از آن‌ها برای تعمیر از دور خارج شده اند. متوسط عمر اتوبوس‌های ما ۱۰ سال است و سی درصد این‌ها در اختیار شرکت واحد اتوبوس رانی است و مابقی آن در اختیار بخش خصوصی قرار دارد.
حناچی درباره احتمال راه اندازی LRT در خیابان، ولی عصر (عج) گفت: در خیابان‌هایی که فضای کیفی دارند روش‌های حمل و نقل می‌تواند متفاوت باشد. خطوط ال آر تی قطار‌های سبک حمل و نقل عمومی است که در تمام دنیا به شکل‌های مختلف وجود دارد. این خطوط معمولاً در وسط خیابان قرار دارند. جالب است بدانید که در خیابان، ولی عصر (عج) ارزش املاک جبهه شرقی و غربی به خاطر بی آر تی تفاوت پیدا کرده است.
می‌توانیم حمل و نقل عمومی را به صورت ال آر تی به وسط خیابان بیاوریم و با این کار تفاوت قیمت مذکور هم تغییر میکند. شاید خیابان هم دو طرفه شود. البته این طرح هم اکنون در حال مطالعه است. خیابان‌های دیگری مثل خیابان جمهوری و انقلاب هم این ظرفیت را دارند. اما ولی عصر یک خیابان تاریخی و منحصر به فرد است و عرض پیاده رو‌های آن هم قابل قبول است. شما می‌توانید این خیابان را با LRT در ساعاتی پیاده رو کنید.
حناچی درباره سایر طرح‌های شهرداری در عرصه عمومی افزود: ما در این زمینه بیشتر دنبال استفاده از خرد جمعی هستیم، اما برای پهنه جنوبی دریاچه خلیج فارس و اتصال آن به پارک چیتگر مسابقه معماری برگزار کردیم و همین روز‌ها نتایج آن اعلام می‌شود. همان طور که می‌دانید اتوبان حکیم دسترسی از چیتگر به دریاچه را قطع کرده است و اجرای این طرح تحولی در آن منطقه خواهد بود. یکی دیگر از اقدامات که در اردیبهشت ماه نتیجه آن مشخص شد که حاصل ۶ تا ۷ ماه کار مستمر بود طرح نیلوفری و محور قطار تهران تبریز بود که در منطقه ۱۷ و ۱۸ به طول ۹ کیلومتر قرار است اتفاق بیفند. امیدواریم این طرح را به زودی آغاز کنیم.
حناچی که در برنامه دستخط حضور یافته بود درباره رویکردش به باغ‌های تهران گفت: باغات بزرگ بخصوص آن‌هایی که ارزش تاریخی دارند یا به شخصیت‌های فرهنگی مربوطند یا محل وقوع حوادث تاریخی و فرهنگی بوده اند را سعی میکنیم حفظ کنیم. این موضوع جزو راهبرد‌های اصلی ماست. خانه نیما، خانه جلال و خیلی از اماکن منتسب به مفاخر کشور تثبیت شده تا برای شهر باقی بمانند. همین الان با بنیاد مستضعفان توافق کرده ایم تا باغ مستوفی و باغ عبقری حفظ شوند و برای مردم تهران باقی بمانند.
حناچی در پاسخ پرسش مجری برنامه درباره رقم واقعی بدهی‌های شهرداری تهران گفت: گفته می‌شود از بیل گیتس پرسیدند ثروت شما چقدر است؟ گفت: الان یا الان؟ بدهی ما در شهرداری دینامیک است و تخمین ما این است که بیش از ۵۰ هزار میلیارد تومان است. همه این بدهی هم به ما ارث رسیده است. ۲۸ تا ۲۹ هزار میلیارد بدهی بانکی داریم که بخشی را با دولت تهاتر کرده ایم. دینامیک بودن آن هم به این دلیل است که خیلی از کسانی که از شهرداری طلب دارند وقتی مراجعه می‌کنند متوجه بدهی آن‌ها می‌شویم.
شهردار تهران درباره رابطه با دولت گفت: رابطه خوبی با دولت داریم. تهران به دلیل پایتخت بودن و به دلیل اینکه بزرگترین کلان شهر ایران و منطقه است مسائل و مشکلاتش را تنها شهردار و مدیریت شهری نمی‌تواند حل کند. بخشی حاکمیتی است. حمل و نقل عمومی قطعاً یک موضوع حاکمیتی است و مشابه آن در کلان شهر‌های دیگر هم هست. اما در تهران حجم این ناوگان خیلی بزرگتر است. مثلاً طول خطوط در دست احداث متروی ما ۱۰۰ کیلومتر است و در کلانشهر بعدی یعنی اصفهان این مقدار ۵۰ کیلومتر است همان طور که می‌بینید این فاصله زیاد است در نتیجه موضوع تهران موضوع حاکمیتی است و بدون رابطه خوب با دولت نمی‌شود این شهر را اداره کرد.
حناچی در بخش دیگری از این برنامه تلویزیونی درباره رابطه شهرداری تهران با مجلس شورای اسلامی گفت: رابطه خوبی داریم. اخیراً طرح توسعه مجلس شورای اسلامی موضوعیت پیدا کرده، اما اگر نظر شخصی بنده را بخواهید، اعتقادم این است که با فضا‌های کمتر از این هم می‌توانیم پارلمان را اداره کنیم.
حناچی رابطه شهرداری با شورای‌شهر را نیز خوب خواند و گفت: می‌خواهیم به نظرات تخصصی شورای شهر توجه کنیم و این رویکرد اصلی ما است.
او در بخش دیگری از سخنان خود گفت: یکی از چالش‌های جدی ما این است که به نسبت پست‌های مصوب، ٣ برابر نیروی انسانی داریم. حتی در مقایسه با کلانشهرهای دیگر دنیا هم این وضعیت ما حاد است و باری که این نیروی انسانی وارد میکند بسیار سنگین است. ما یک دستگاه درآمد-هزینه‌ای هستیم و به طور متوسط از مالیات بر ارزش افزوده در سال از دولت کمتر از ٣ هزار میلیارد تومان می‌گیریم؛ کل بودجه ما امسال ١٩ هزار میلیارد تومان بوده است که معمولاً صد در صد آن تخصیص می‌یابد.
شهردار تهران با اشاره به اینکه همه کلانشهر‌ها باید بتوانند خودشان را اداره کنند، گفت: در شهرداری باید منابع مالی پایدار و سالم فراهم کنیم. آیا الان این منابع را داریم؟ پاسخ من قطعاً مثبت نیست. همه منابع ما مثبت به حساب نمی‌آیند و با بعضی اقداماتمان ایجاد عارضه میکنیم. هفتاد درصد منابع ما به ساخت و ساز وابسته است.
حناچی درباره دیدارش با مقام معظم رهبری نیز گفت: در ابتدای شروع کارم برای نماز خدمت ایشان رسیدیم. توصیه کردند از متخصصین در اداره شهر استفاده کنیم؛ گفتند این شهر با عقبه و فرهنگ است و باید از این عقبه و فرهنگ استفاده کنیم.
او به نقل‌قولی درباره به‌کارگیری مدیران خارجی که به او منتسب شده بود نیز گفت: آن نقل‌قول کمی کج‌سلیقگی بود. ما تجربه اداره کلانشهر نداشتیم. در دهه سی ٢ میلیون جمعیت در تهران داشتیم، اما الان ٨/۵ میلیون جمعیت داریم. حضرت آقا نیز درمورد این نقل پرسیدند و من هم توضیح دادم خدمت ایشان.
او در پاسخ به این پرسش که آیا در تهران ١٠١ برج روی گسل داریم گفت: مطالعه‌ای روی بلندمرتبه‌ها داشتیم؛ وقتی بدون توجه به نکات اصلی مجوز داده شود، نتیجه این است. آن موقع نقشه‌های تهران کاملاً پهنه بندی نشده بود؛ اواخر ٩۵ و اوایل ٩۶ نقشه‌های پهنه‌بندی شده ابلاغ شدند. الان اگر در حریم گسل باشید، ساختمان‌های درجه یک اجازه ساخت نخواهند داشت، اما ساختمان‌های با تراکم مجاز با شرایط خاص امکان ساخت دارند.
حناچی در ادامه این گفتگو درباره فضای سیاسی کشور گفت: در حال حاضر با تجربه‌ای که از دوران جنگ داریم، فکر می‌کنم در جنگ هستیم، اما جنگی بدون شلیک گلوله. شرایط اقتصادی ما حاد و با سال‌های ۶۵ قابل مقایسه است که نه تنها نفت را نمی‌توانستیم صادر کنیم بلکه هزینه‌های سنگین جنگ را هم داشتیم. در این شرایط جز انسجام داخلی راهی نداریم. انشاءالله با توجه به اقشار ضعیف و دامن نزدن به اختلافات طبقاتی، این دوران سخت را پشت سر خواهیم گذاشت.
حناچی درباره عملکرد دولت گفت: مسایل قابل نقد وجود دارد. تیم بزرگی نشسته‌اند و تمام تراکنش‌های اقتصادی ما را تعقیب و همه همکاران ایران در جهان را تهدید و تطمیع می‌کنند؛ این یک شرایط عادی و ایزوله نیست. بسیاری از تصمیماتمان با پشتیبانی داخلی است که به نتیجه می‌رسد.
حناچی در پاسخ به این پرسش که آیا باید طبق نظر بسیاری از کارشناسان هم‌جناحی‌تان دست از حمایت از دولت کشید، گفت: فصل الخطاب ماجرا در نهایت آرای مردم خواهد بود و این است که سرنوشت را تعیین میکند. در این شرایط عقل و شرع حکم میکند پشت به پشت هم باشیم تا از این شرایط سخت عبور کنیم.
شهردار تهران از سفر به عراق و دیدارش با آیت الله سیستانی نیز گفت: به دعوت شهردار بغداد به عراق رفتیم و آنجا درباره مترو تجربیاتمان را انتقال دادیم و از مترو بغداد گفتیم. توفیق داشتیم تا روز نیمه شعبان در نجف باشیم و شرایطی پیش آمد که به زیارت آیت‌الله سیستانی برویم؛ معلوم بود اخبار ایران را تعقیب می‌کنند؛ در مورد سیل تذکراتی دادند و پیغام‌هایی نیز فرستادند که به دولت برسانم. ایشان نگرانی‌هایی داشتند و می‌فرمودند: رهبران جمهوری اسلامی همیشه نسبت به موضوع ساده‌زیستی مدیران حساس بودند و ما نیز باید چنین باشیم.
شهردار تهران در بخش دیگری از این برنامه از گذشته خود و خانواده‌اش گفت: متولد سال ۴٢ هستم و پدرم فرش‌فروش بود و در سال ٨٢ مرحوم شد. مادرم در قید حیات هستند. هفت برادر و خواهر بودیم. دو تن از خواهرانم خانه‌دار هستند. یکی از آن‌ها در خارج از کشور زندگی میکند و دیگری استاد دانشگاه الزهرا است.
او به حاشیه‌هایی که حول محور بردارش پیش آمده بود نیز پرداخت: با ایشان هیچ ارتباطی ندارم. کسانی که روز‌های اول انقلاب را به یاد می‌آورند می‌دانند در آن شرایط اتفاقاتی افتاد که خوب نبودند؛ خیلی‌ها نیز صدمه‌اش را دیدند، ما هم یکی از این خانواده‌ها بودیم. معمولاً خانواده‌هایی که فضای عمومی در آن‌ها باز بود این مشکلات را داشتند؛ کسی هم نمی‌دانست انتهای مسیر به کجا ختم می‌شود. این برادرم بزرگتر از من هستند، آن موقع همیشه بحث هم با ایشان داشتیم.
او افزود: در مدرسه مفید که سابقه اسلامی دارد درس خواندیم. ایشان در انقلاب آدم فعالی بود، اما در نهایت قسمت این بود.
حناچی درباره خانواده خود نیز گفت: دو فرزند دارم: یک پسر یک دختر. پسرم مهندس مکانیک و فارغ التحصیل دانشگاه تهران است و دخترم هم معماری خوانده و ارشدش را در زمینه گرافیک اخذ کرده است. از فرزندانم دو نوه دارم.
شهردار تهران درباره ازدواج و رابطه خود با همسرش نیز گفت: با معرفی یکی از بستگان که الان باجناق بنده است، با همسرم آشنا شدم و سال ۶٣ عقد کردیم؛ سال ۶۴ هم ازدواج کردیم. خطبه عقدمان را یکی از روحانیون ساکن نزدیک منزل خواند. فکر می‌کنم مهریه ایشان ١۴ سکه به اضافه یک سفر حج بود. اگر از نگاه دنیوی موفقیتی دارم، همه‌اش را مدیون زحمات و حمایت‌های همسرم هستم. ایشان ماما هستند و تنها برادرشان را در ٨ سال دفاع مقدس از دست دادند. همسرم هنوز مشغول کار هستند.
حناچی در ادامه از تفریحاتش نیز گفت: روز‌های آخر هفته با همسرم به کوه میرویم و در طول هفته نیز صبح‌های زود شنا می‌کنم؛ سه‌شنبه‌ها هم در قالب کمپین سه‌شنبه‌های بدون خودرو با دوچرخه به سر کار می‌روم. زمانی اهل فوتبال بودم، اما acl ام که پاره شد، دیگر نتوانستم ادامه دهم.
او ادامه داد: آخرین فیلمی که دیدم «شبی که ماه کامل شد» بود؛ اثری متفاوت و واقعی بود. خیلی وقت نمی‌کنم تلویزیون و سریال تماشا کنم.
شهردار تهران در ادامه از روز‌های انقلاب تعریف کرد: روز‌های انقلاب ١۶-١۵ ساله بودم. از روز ١٣ آبان و جلوی سردر دانشگاه تهران خاطرات روشن دارم، چون مغازه پدرم نزدیک دانشگاه و در خیابان اردیبهشت بود. آن موقع فعالیت‌هایی مثل شرکت در تظاهرات و پخش اعلامیه برای سن و سال ما طبیعی بود. تا روز‌های آخر هیچ‌کس فکر نمی‌کرد انقلاب به این سرعت پیروز شود، اما بعد از راهپیمایی تاسوعا و عاشورا و آمدن امام، انتظار همه به یقین تبدیل شد.
او در پاسخ به این پرسش که اولین مسئولیتش پس از انقلاب چه بود، گفت: در دوران دانشجویی در زمان جنگ یک دفتر فنی ایجاد کردیم که در خدمت جنگ بود و بحمدالله بسیار هم پرثمر شد. بسیاری از کار‌های مهندسی ما در جنگ از نتایج آن تلاش و مشابهینش بود، مثل بیمارستان‌های صحرایی.
حناچی در ادامه نقش همه را درجنگ ویژه خواند و گفت: پل عملیات جزیره مجنون به صورت قابل حمل و قابل نصب ساخته شد. پل شناوری با قطعات ۶ متری بود و روی یک کفی حمل می‌شد تا به منطقه بیاید. بچه‌ها با پوشیدن چکمه ماهیگیران در شب‌های سرد زمستان کار میکردند تا این پل را نصب کنند. نهایتاً نصب شد و وظیفه پشتیبانی جزیره مجنون را بر عهده داشت. یک ترکش خوردم، اما جراحت بالایی نداشت؛ در عملیات خیبر نیز مثل خیلی‌های دیگر مواد شیمیایی زیاد استنشاق زیاد کردم.
او درباره باقی نماندنش در سپاه پاسداران گفت: بعد از جنگ همزمان با اعطای درجات از سپاه بیرون آمدم. ما برای نظامی شدن به جنگ نرفته بودیم. من سال ۶٠ به سپاه اضافه شدم. بعد از جنگ هم‌دانشگاهی آقای عزیز جعفری نیز بودیم و ایشان سال بالایی ما بودند؛ جنگ که تمام شد واحد‌های باقیمانده را با هم گذراندیم.
شهردار تهران درباره رحلت امام (ره) گفت: به یاد دارم سال‌های آخر دوران دانشجویی بود. با موتور بودم و می‌دیدم خیابان‌ها عادی نبودند. ساعت ٧ صبح رسیدم دانشگاه و متوجه شدیم چه اتفاقی افتاد. این اتفاق قابل حدس بود، اما امام آن قدر عزیز بود که نمی‌خواستیم به این احتمال فکر کنیم. به هر حال پیرمردی با آن سن که زیر عمل جراحی برود امکان رحلت وجود دارد، اما همه سعی میکردیم به این احتمال فکر نکنیم.
او تشابه اصلی رهبری امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری را نیز برشمرد: خصیصه اصلی امام (ره) این بود که همواره در طول انقلاب و جنگ ابتکار عمل را به دست داشتند؛ این خصیصه مشترک امام و رهبر معظم انقلاب است.
او ادامه داد: بعد از جنگ واحد‌های باقیمانده را در دانشگاه تمام کردیم. اولین مسیولیت جدی من در سال ٧٢ بود که قائم‌مقام مرحوم سیفیان بودم که ریاست پردیس هنر‌های زیبا دانشگاه تهران را بر عهده داشت. بعد از آن به شورای عالی میراث رفتم؛ سال ٧۶ اولین پست معاونت‌وزیر را تجربه کردم و معاون آقای عبدالعلی زاده شدم؛ بعد از آن نیز معاون معماری و شهرسازی شدم تا سال ٨۴.
حناچی در پاسخ به این پرسش که آیا مخالف مسکن مهر بودید، گفت: منتقد آن بودیم. اینکه برای مسکن کشور برنامه وجود داشته باشد یک فرصت است، اما اینکه چگونه با این موضوع برخورد شود، می‌تواند یک تهدید باشد.
او در پاسخ به این سوال نیز که این انتقاد را قبول دارید که دولت آقای روحانی باید این پروژه را تمام میکرد، تصریح کرد: خیر این انتقاد را قبول ندارم؛ به این پروژه نقد می‌شد، اما هیچوقت پروژه نخوابید. درست است که آقای وزیر هیچ روبانی را پاره نکردند، اما همه مسایل مربوط به این پروژه تعقیب شد. درباره این موضوع بعضی از صورت‌مسأله‌ها غلط بود. افق جمعیتی در پردیس و پرند و هشتگرد حداکثر ١۵٠ هزار نفر بود، اما الان در پردیس جمعیت ۵٠٠ هزار نفر را داریم تجربه میکنیم؛ طبیعتاً برای رسیدن به این سقف مجبور شدیم سقف جمعیتی تهران را نیز افزایش دهیم. از طرف دیگر زیرساخت‌های پرند و … هم آماده نبود و همین حالا از نظر آب مشکل دارند. عمدتاً نقد‌های ما از جنس کارشناسی بود.
شهردار تهران در پاسخ به این پرسش که آیا جایگزینی برای مسکن مهر ارایه نشد، گفت: همان کار باید تمام می‌شد. وقتی دولت آقای روحانی به رأس کار امد دستور کار ما ٣ میلیون واحد مسکونی بود که باید تمام می‌شد و نباید پروژه جدیدی آغاز میکردیم.
او در بخش دیگری از سخنانش درباره مبارزه با اژد‌های هفت سر فساد گفت: فساد کشور را تهدید میکند. چیزی که ما در شهرداری نسبت به آن حساسیت نشان می‌دهیم این است که هر جا با فساد مواجه می‌شویم، گذشت نمی‌کنیم.
او افزود: شهرداری بیشترین اصطکاک را با مردم دارد. ما سازمانی هستیم که از بدو تولد تا موقع مرگ با مردم رابطه داریم و به همین خاطر باید دائماً نسبت به فساد حساسیت نشان داد و بخش عمده‌ای از این حساسیت را می‌توان در انتصابات نشان داد.
حناچی از برخورد با فساد در چند ماه گذشته گفت: داعیه‌ای نداشتیم که برخوردهای‌مان با فساد را داد بزنیم؛ بی سروصدا مقابله میکنیم. موارد مبارزه با فساد در این مدت فراوان بودند؛ حداقل با ١٠ مورد کلیدی برخورد کردیم که مربوط به تمام رده‌ها می‌شد.
او در بخش دیگری از سخنانش درباره دیدار مردمی توضیحاتی ارائه داد: در این رابطه سازوکار‌هایی را تعبیه کرده‌ایم؛ اینستاگرم و توییتر من باز است و وبسایت شهرداری تهران نیز پیام‌های شهروندان را می‌پذیرد. دیدار مردمی ممکن است برای ما خوب باشد، اما در واقع مشکل مردم را حل نمی‌کند. نظرسنجی‌های دوره‌ای داریم و از این طریق اولویت‌ها را تشخیص می‌دهیم.
پیروز حناچی شهردار تهران در پایان از مردم خواست تا برای خادمان شهر در شهرداری تهران دعای خیر کنند و اظهار امیدواری کرد که با تلاش بتوانیم به مردم خدمت کنیم.
وی در پاسخ به این سوال که سومین شهرداری هستید که توسط شورای پنجم انتخاب شده است، و با فردی وارد رقابت شدید که قبلاً معاون ایشان بودید، عنوان کرد: البته این موضوع برنامه ریزی شده نبود؛ تعداد کاندیدا‌ها در رقابت بیشتر بود و در نهایت دو نفر به عنوان کاندیدای نهایی انتخاب شدند. ضمن احترام و ابراز ارادت به ایشان (آخوندی) باید بگویم رقابت سنگینی بود، البته ما از قدیم با هم همکار بودیم.
شهردار تهران در جواب اینکه اگر خودتان عضو شورای شهر بودید، به حناچی رای می‌دادید؟ گفت: ترجیح می‌دهم در آن موقعیت قرار بگیرم و بعد اظهار نظر کنم، اما همان طور که می‌دانید رای اعضای محترم شورا اقناعی است و اعضا باید قانع شوند.
حناچی در ادامه با اشاره به اتفاقی که برای نخستین شهردار منتخب شورای پنجم رخ داد و اینکه برخی اعتقاد دارند، حضور ایشان از ابتدا با مخالفت‌هایی همراه بود، تصریح کرد: به هر صورت اعضای شورا به اتفاق به ایشان رای دادند و این حالت کم رخ می‌دهد. من در مقام قضاوت نیستم و نباید هم بود. ما در فرهنگ و در روایات اسلامی هم داریم که نباید این موضوعات را قضاوت کرد و دعا‌هایی داریم مبنی بر اینکه از خدا بخواهیم یک لحظه ما را به خود وامگذارد چرا که ممکن است همان یک لحظه اتفاق ناخوشایندی برایمان رخ دهد. این اتفاق برای نسل و افرادی که انقلاب را درک کرده اند و مدیرانی که در شرایط مختلف حاضر بودند، اتفاق تلخی است.
وی همچنین به وضعیت فعلی شهر تهران اشاره کرد و گفت: در شهریور سال ۹۶ در نظرسنجی‌ای که از مردم تهران به عمل آمد، شهروندان دو مشکل آلودگی هوا و ترافیک را به عنوان مشکلات اصلی شهر معرفی کردند. الان شاید مسائل اقتصادی اولویت داشته باشد، اما آن موقع مردم تهران این دو موضوع را به عنوان بزرگترین مشکل تهران انتخاب کرده بودند. واقعیت این است که کلانشهر‌ها با مشکلات زیادی در همه جای دنیا مواجه اند و سیاست ما در اداره شهر می‌تواند بازدارنده یا دامن زننده به این موضوعات باشد. باید تلاش کنیم شهر را با تعادل اداره کنیم.
شهردار تهران در پاسخ به این سوال که در دوره مدیریت وی چه اندازه به عرصه‌های عمومی اضافه شده است، گفت: به هر صورت ارتقای کیفیت زندگی در شهر یکی از اهداف تمامی شهرداری‌های موفق دنیا است؛ آنچه در هر شهری در بدو امر در ذهن شما به عنوان یک مخاطب نقش می‌بندد قلمرو عمومی است. بزرگترین ثروت شهر‌ها آن چیزی است که به شکل عمومی در قلمروی عمومی اتفاق می‌افتد. ما این مبحث را سال‌ها صرفاً به شکل پارک می‌دیدیم، اما شکل و نوع این فضا‌ها در دنیا تغیییر کرده است و مردم اصلی‌ترین بازیگران در این فضا‌ها هستند.
این مساله برای اولین بار در تپه‌های عباس آباد اتفاق افتاد. وقتی بستر و فضا برای حضور مردم فراهم شود تاثیر خود را می‌گذارد. جاذبه‌هایی مثل پل طبیعت که نتیجه یک مسابقه در میان تعدادی پل ساز بود و در دو مرحله مسابقه پیش رفت و برنده مشخص شد. استفاده از ظرفیت‌های خلاقانه و زیبایی شناسی و انتخاب درست موضوع و اینکه مردم آن را به عنوان مقصد انتخاب کنند، از دستاورد‌های این مورد بود.
حناچی افزود: در این دوره کوتاهی که ما بودیم تلاش‌های زیادی انجام شده است از جمله میدان هفت تیر که در آن یک بچینگ برای مترو و احیاناً برای دیگران هم بتن تولید میکرد که دستور جمع آوری آن داده شد تا فضای این میدان در اختیار مردم قرار گیرد. ما شهر را برای کسانی می‌خواهیم که در آن زندگی می‌کنند و باید بهترین کیفیت را برایشان فراهم کنیم.
خیلی از ظرفیت‌های شهر همین حالت را دارد. خیابان ولیعصر خیابانی به طول ۲۰ کیلومتر و ۱۸ هزار چنار است و در این مدت کوتاه تلاش کردیم آن‌ها را احیا کنیم. درختانی که احتمالاً بیمار شده بودند را درمان کنیم. کسانی که شهر را اداره می‌کنند باید این پتانسیل‌ها را ببینند.
مثال دیگری می‌زنم؛ در کشور همسایه ما ترکیه، میدانی به نام تقسیم وجود دارد که هم دوره میدان توپخانه است هر کسی الان به استانبول می‌رود به خیابان استقلال و میدان تقسیم هم سر می‌زند. کشف این استعداد‌ها زمانی است که مدیریت شهری پتانسیل‌ها را درست تشخیص دهد. در تهران در خیابان ۱۵ خرداد زمانی ماشین و بار و آدم در هم می‌لولیدند، اما مدیریت شهری تصمیم گرفت آن را تبدیل به پیاده راه کرد و این اتفاق موفقی بود. چرا که اگر الان بخواهیم شرایط را به قبل برگردانیم ذی نفعان اعتراض خواهند کرد. البته این تصمیمات زیرساخت‌های مناسب هم می‌خواهد. در خیابان ۱۵ خرداد اگر ایستگاه ۱۵ خرداد مترو را نداشتیم این کار عملی نمی‌شد. این ظرفیت هم اکنون می‌تواند در خیابان لاله زار، میدان امام خمینی و خیابان، ولی عصر هم وجود داشته باشد.
شهردار تهران در پاسخ به این سوال که برای آلودگی هوا چه برنامه‌ای دارید؟ گفت: کاهش استفاده از خودرو‌های شخصی یکی از اصلی‌ترین اهداف ماست. ۸۰ درصد آلودگی هوای تهران به خاطر وسایل موتوری است که از سوخت فسیلی استفاده می‌کنند. از این مقدار ۴۰ درصد آلودگی متعلق خودرو‌های شخصی و تک سرنشین‌ها است. البته هزینه استفاده از خودرو‌های شخصی در تهران بالا نیست و البته باید اعتراف کنیم که ناوگان حمل و نقل عمومی کشش بالایی ندارد، اما با توسعه مترو این زمینه فراهم می‌شود.
حناچی در توضیح بیشتر این مسئله گفت: در موضوع مترو خطوط ۶ و ۷ در حال کامل شدن است و بقیه خطوط تقریباً کامل است. الان ۱۵. ۱۶ درصد از بار حمل و نقل عمومی بر عهده مترو است. برای اینکه مترو به حداکثر ظرفیت استفاده برسد باید فاصله قطار‌ها به دو دقیقه کاهش پیدا کند. در حالی که الان فاصله‌ها در خطوط مختلف مترو متفاوت است. از دو دقیقه تا ۱۵ دقیقه فاصله وجود دارد و علت آن هم این است که ما در مترو واگن و قطار کم داریم. ۷۰ واگن سی کی دی که در گمرک مانده بود ترخیص شده و در حال ورود به ناوگان مترو هستند. در بازدیدی که اخیراً همراه معاون اول رییس جمهور از واگن سازی تهران داشتیم سه قطار آماده تحویل بود و تا مهرماه هر ماه یک قطار به خطوط مترو اضافه می‌شود. به طور قطع این قطار‌ها در خط ۶ و ۷ استفاده می‌شوند، اما باید از حداکثر راندمان زیرساخت‌ها بهره ببریم. البته این نکته را بگویم که برای اولین بار با راه اندازی این خطوط، خط لوپ تهران ایجاد شد که به شکل دایره‌ای همه خطوط را قطع میکند و این تحولی در شهر تهران است. متروی تهران در رنکینگ جهانی رتبه بین ۱۵ -۱۰ متروی دنیا را دارد و امیدواریم خط ۸ و ۹ و ۱۰ را طراحی و راه اندازی کنیم.
شهردار تهران درباره قیمت بلیت مترو در تهران و احتمال افزایش آن گفت: اصلی‌ترین مانع ما یارانه سنگینی است که در مترو می‌دهیم. ما تقریباً ده درصد قیمت واقعی هزینه مترو را با احتساب هزینه تونل و زیرساخت‌هایی که ساخته ایم از مردم می‌گیریم. البته در همه جای دنیا حمل و نقل عمومی یارانه دارد، اما در مقدار آن بحث است. در کلانشهرهای دنیا و اروپایی قیمت هر سفر بین ۳ تا ۵ یورو است و البته درآمد سرانه هم بالاتر است و هر نفر به طور متوسط سه هزار یورو در ماه درآمد دارد. البته آن‌ها هم سیستم‌های تخفیف ماهانه و هفتگی را دارند. در کشور ما هم بلیط مترو به صورت تک سفره ۱،۲۰۰ تومان است، اما اگر کسی اعتباری و یا شش ماهه بخرد این رقم کمتر می‌شود.
حناچی در پاسخ به این سوال گفت: تهران هزار اتوبوس کم دارد. هم اکنون در تهران ۳۵۰۰ اتوبوس فعال است که برخی از آن‌ها برای تعمیر از دور خارج شده اند. متوسط عمر اتوبوس‌های ما ۱۰ سال است و سی درصد این‌ها در اختیار شرکت واحد اتوبوس رانی است و مابقی آن در اختیار بخش خصوصی قرار دارد.
حناچی درباره احتمال راه اندازی LRT در خیابان، ولی عصر (عج) گفت: در خیابان‌هایی که فضای کیفی دارند روش‌های حمل و نقل می‌تواند متفاوت باشد. خطوط ال آر تی قطار‌های سبک حمل و نقل عمومی است که در تمام دنیا به شکل‌های مختلف وجود دارد. این خطوط معمولاً در وسط خیابان قرار دارند. جالب است بدانید که در خیابان، ولی عصر (عج) ارزش املاک جبهه شرقی و غربی به خاطر بی آر تی تفاوت پیدا کرده است.
می‌توانیم حمل و نقل عمومی را به صورت ال آر تی به وسط خیابان بیاوریم و با این کار تفاوت قیمت مذکور هم تغییر میکند. شاید خیابان هم دو طرفه شود. البته این طرح هم اکنون در حال مطالعه است. خیابان‌های دیگری مثل خیابان جمهوری و انقلاب هم این ظرفیت را دارند. اما ولی عصر یک خیابان تاریخی و منحصر به فرد است و عرض پیاده رو‌های آن هم قابل قبول است. شما می‌توانید این خیابان را با LRT در ساعاتی پیاده رو کنید.
حناچی درباره سایر طرح‌های شهرداری در عرصه عمومی افزود: ما در این زمینه بیشتر دنبال استفاده از خرد جمعی هستیم، اما برای پهنه جنوبی دریاچه خلیج فارس و اتصال آن به پارک چیتگر مسابقه معماری برگزار کردیم و همین روز‌ها نتایج آن اعلام می‌شود. همان طور که می‌دانید اتوبان حکیم دسترسی از چیتگر به دریاچه را قطع کرده است و اجرای این طرح تحولی در آن منطقه خواهد بود. یکی دیگر از اقدامات که در اردیبهشت ماه نتیجه آن مشخص شد که حاصل ۶ تا ۷ ماه کار مستمر بود طرح نیلوفری و محور قطار تهران تبریز بود که در منطقه ۱۷ و ۱۸ به طول ۹ کیلومتر قرار است اتفاق بیفند. امیدواریم این طرح را به زودی آغاز کنیم.
حناچی که در برنامه دستخط حضور یافته بود درباره رویکردش به باغ‌های تهران گفت: باغات بزرگ بخصوص آن‌هایی که ارزش تاریخی دارند یا به شخصیت‌های فرهنگی مربوطند یا محل وقوع حوادث تاریخی و فرهنگی بوده اند را سعی میکنیم حفظ کنیم. این موضوع جزو راهبرد‌های اصلی ماست. خانه نیما، خانه جلال و خیلی از اماکن منتسب به مفاخر کشور تثبیت شده تا برای شهر باقی بمانند. همین الان با بنیاد مستضعفان توافق کرده ایم تا باغ مستوفی و باغ عبقری حفظ شوند و برای مردم تهران باقی بمانند.
حناچی در پاسخ پرسش مجری برنامه درباره رقم واقعی بدهی‌های شهرداری تهران گفت: گفته می‌شود از بیل گیتس پرسیدند ثروت شما چقدر است؟ گفت: الان یا الان؟ بدهی ما در شهرداری دینامیک است و تخمین ما این است که بیش از ۵۰ هزار میلیارد تومان است. همه این بدهی هم به ما ارث رسیده است. ۲۸ تا ۲۹ هزار میلیارد بدهی بانکی داریم که بخشی را با دولت تهاتر کرده ایم. دینامیک بودن آن هم به این دلیل است که خیلی از کسانی که از شهرداری طلب دارند وقتی مراجعه می‌کنند متوجه بدهی آن‌ها می‌شویم.
شهردار تهران درباره رابطه با دولت گفت: رابطه خوبی با دولت داریم. تهران به دلیل پایتخت بودن و به دلیل اینکه بزرگترین کلان شهر ایران و منطقه است مسائل و مشکلاتش را تنها شهردار و مدیریت شهری نمی‌تواند حل کند. بخشی حاکمیتی است. حمل و نقل عمومی قطعاً یک موضوع حاکمیتی است و مشابه آن در کلان شهر‌های دیگر هم هست. اما در تهران حجم این ناوگان خیلی بزرگتر است. مثلاً طول خطوط در دست احداث متروی ما ۱۰۰ کیلومتر است و در کلانشهر بعدی یعنی اصفهان این مقدار ۵۰ کیلومتر است همان طور که می‌بینید این فاصله زیاد است در نتیجه موضوع تهران موضوع حاکمیتی است و بدون رابطه خوب با دولت نمی‌شود این شهر را اداره کرد.
حناچی در بخش دیگری از این برنامه تلویزیونی درباره رابطه شهرداری تهران با مجلس شورای اسلامی گفت: رابطه خوبی داریم. اخیراً طرح توسعه مجلس شورای اسلامی موضوعیت پیدا کرده، اما اگر نظر شخصی بنده را بخواهید، اعتقادم این است که با فضا‌های کمتر از این هم می‌توانیم پارلمان را اداره کنیم.
حناچی رابطه شهرداری با شورای‌شهر را نیز خوب خواند و گفت: می‌خواهیم به نظرات تخصصی شورای شهر توجه کنیم و این رویکرد اصلی ما است.
او در بخش دیگری از سخنان خود گفت: یکی از چالش‌های جدی ما این است که به نسبت پست‌های مصوب، ٣ برابر نیروی انسانی داریم. حتی در مقایسه با کلانشهرهای دیگر دنیا هم این وضعیت ما حاد است و باری که این نیروی انسانی وارد میکند بسیار سنگین است. ما یک دستگاه درآمد-هزینه‌ای هستیم و به طور متوسط از مالیات بر ارزش افزوده در سال از دولت کمتر از ٣ هزار میلیارد تومان می‌گیریم؛ کل بودجه ما امسال ١٩ هزار میلیارد تومان بوده است که معمولاً صد در صد آن تخصیص می‌یابد.
شهردار تهران با اشاره به اینکه همه کلانشهر‌ها باید بتوانند خودشان را اداره کنند، گفت: در شهرداری باید منابع مالی پایدار و سالم فراهم کنیم. آیا الان این منابع را داریم؟ پاسخ من قطعاً مثبت نیست. همه منابع ما مثبت به حساب نمی‌آیند و با بعضی اقداماتمان ایجاد عارضه میکنیم. هفتاد درصد منابع ما به ساخت و ساز وابسته است.
حناچی درباره دیدارش با مقام معظم رهبری نیز گفت: در ابتدای شروع کارم برای نماز خدمت ایشان رسیدیم. توصیه کردند از متخصصین در اداره شهر استفاده کنیم؛ گفتند این شهر با عقبه و فرهنگ است و باید از این عقبه و فرهنگ استفاده کنیم.
او به نقل‌قولی درباره به‌کارگیری مدیران خارجی که به او منتسب شده بود نیز گفت: آن نقل‌قول کمی کج‌سلیقگی بود. ما تجربه اداره کلانشهر نداشتیم. در دهه سی ٢ میلیون جمعیت در تهران داشتیم، اما الان ٨/۵ میلیون جمعیت داریم. حضرت آقا نیز درمورد این نقل پرسیدند و من هم توضیح دادم خدمت ایشان.
او در پاسخ به این پرسش که آیا در تهران ١٠١ برج روی گسل داریم گفت: مطالعه‌ای روی بلندمرتبه‌ها داشتیم؛ وقتی بدون توجه به نکات اصلی مجوز داده شود، نتیجه این است. آن موقع نقشه‌های تهران کاملاً پهنه بندی نشده بود؛ اواخر ٩۵ و اوایل ٩۶ نقشه‌های پهنه‌بندی شده ابلاغ شدند. الان اگر در حریم گسل باشید، ساختمان‌های درجه یک اجازه ساخت نخواهند داشت، اما ساختمان‌های با تراکم مجاز با شرایط خاص امکان ساخت دارند.
حناچی در ادامه این گفتگو درباره فضای سیاسی کشور گفت: در حال حاضر با تجربه‌ای که از دوران جنگ داریم، فکر می‌کنم در جنگ هستیم، اما جنگی بدون شلیک گلوله. شرایط اقتصادی ما حاد و با سال‌های ۶۵ قابل مقایسه است که نه تنها نفت را نمی‌توانستیم صادر کنیم بلکه هزینه‌های سنگین جنگ را هم داشتیم. در این شرایط جز انسجام داخلی راهی نداریم. انشاءالله با توجه به اقشار ضعیف و دامن نزدن به اختلافات طبقاتی، این دوران سخت را پشت سر خواهیم گذاشت.
حناچی درباره عملکرد دولت گفت: مسایل قابل نقد وجود دارد. تیم بزرگی نشسته‌اند و تمام تراکنش‌های اقتصادی ما را تعقیب و همه همکاران ایران در جهان را تهدید و تطمیع می‌کنند؛ این یک شرایط عادی و ایزوله نیست. بسیاری از تصمیماتمان با پشتیبانی داخلی است که به نتیجه می‌رسد.
حناچی در پاسخ به این پرسش که آیا باید طبق نظر بسیاری از کارشناسان هم‌جناحی‌تان دست از حمایت از دولت کشید، گفت: فصل الخطاب ماجرا در نهایت آرای مردم خواهد بود و این است که سرنوشت را تعیین میکند. در این شرایط عقل و شرع حکم میکند پشت به پشت هم باشیم تا از این شرایط سخت عبور کنیم.
شهردار تهران از سفر به عراق و دیدارش با آیت الله سیستانی نیز گفت: به دعوت شهردار بغداد به عراق رفتیم و آنجا درباره مترو تجربیاتمان را انتقال دادیم و از مترو بغداد گفتیم. توفیق داشتیم تا روز نیمه شعبان در نجف باشیم و شرایطی پیش آمد که به زیارت آیت‌الله سیستانی برویم؛ معلوم بود اخبار ایران را تعقیب می‌کنند؛ در مورد سیل تذکراتی دادند و پیغام‌هایی نیز فرستادند که به دولت برسانم. ایشان نگرانی‌هایی داشتند و می‌فرمودند: رهبران جمهوری اسلامی همیشه نسبت به موضوع ساده‌زیستی مدیران حساس بودند و ما نیز باید چنین باشیم.
شهردار تهران در بخش دیگری از این برنامه از گذشته خود و خانواده‌اش گفت: متولد سال ۴٢ هستم و پدرم فرش‌فروش بود و در سال ٨٢ مرحوم شد. مادرم در قید حیات هستند. هفت برادر و خواهر بودیم. دو تن از خواهرانم خانه‌دار هستند. یکی از آن‌ها در خارج از کشور زندگی میکند و دیگری استاد دانشگاه الزهرا است.
او به حاشیه‌هایی که حول محور بردارش پیش آمده بود نیز پرداخت: با ایشان هیچ ارتباطی ندارم. کسانی که روز‌های اول انقلاب را به یاد می‌آورند می‌دانند در آن شرایط اتفاقاتی افتاد که خوب نبودند؛ خیلی‌ها نیز صدمه‌اش را دیدند، ما هم یکی از این خانواده‌ها بودیم. معمولاً خانواده‌هایی که فضای عمومی در آن‌ها باز بود این مشکلات را داشتند؛ کسی هم نمی‌دانست انتهای مسیر به کجا ختم می‌شود. این برادرم بزرگتر از من هستند، آن موقع همیشه بحث هم با ایشان داشتیم.
او افزود: در مدرسه مفید که سابقه اسلامی دارد درس خواندیم. ایشان در انقلاب آدم فعالی بود، اما در نهایت قسمت این بود.
حناچی درباره خانواده خود نیز گفت: دو فرزند دارم: یک پسر یک دختر. پسرم مهندس مکانیک و فارغ التحصیل دانشگاه تهران است و دخترم هم معماری خوانده و ارشدش را در زمینه گرافیک اخذ کرده است. از فرزندانم دو نوه دارم.
شهردار تهران درباره ازدواج و رابطه خود با همسرش نیز گفت: با معرفی یکی از بستگان که الان باجناق بنده است، با همسرم آشنا شدم و سال ۶٣ عقد کردیم؛ سال ۶۴ هم ازدواج کردیم. خطبه عقدمان را یکی از روحانیون ساکن نزدیک منزل خواند. فکر می‌کنم مهریه ایشان ١۴ سکه به اضافه یک سفر حج بود. اگر از نگاه دنیوی موفقیتی دارم، همه‌اش را مدیون زحمات و حمایت‌های همسرم هستم. ایشان ماما هستند و تنها برادرشان را در ٨ سال دفاع مقدس از دست دادند. همسرم هنوز مشغول کار هستند.
حناچی در ادامه از تفریحاتش نیز گفت: روز‌های آخر هفته با همسرم به کوه میرویم و در طول هفته نیز صبح‌های زود شنا می‌کنم؛ سه‌شنبه‌ها هم در قالب کمپین سه‌شنبه‌های بدون خودرو با دوچرخه به سر کار می‌روم. زمانی اهل فوتبال بودم، اما acl ام که پاره شد، دیگر نتوانستم ادامه دهم.
او ادامه داد: آخرین فیلمی که دیدم «شبی که ماه کامل شد» بود؛ اثری متفاوت و واقعی بود. خیلی وقت نمی‌کنم تلویزیون و سریال تماشا کنم.
شهردار تهران در ادامه از روز‌های انقلاب تعریف کرد: روز‌های انقلاب ١۶-١۵ ساله بودم. از روز ١٣ آبان و جلوی سردر دانشگاه تهران خاطرات روشن دارم، چون مغازه پدرم نزدیک دانشگاه و در خیابان اردیبهشت بود. آن موقع فعالیت‌هایی مثل شرکت در تظاهرات و پخش اعلامیه برای سن و سال ما طبیعی بود. تا روز‌های آخر هیچ‌کس فکر نمی‌کرد انقلاب به این سرعت پیروز شود، اما بعد از راهپیمایی تاسوعا و عاشورا و آمدن امام، انتظار همه به یقین تبدیل شد.
او در پاسخ به این پرسش که اولین مسئولیتش پس از انقلاب چه بود، گفت: در دوران دانشجویی در زمان جنگ یک دفتر فنی ایجاد کردیم که در خدمت جنگ بود و بحمدالله بسیار هم پرثمر شد. بسیاری از کار‌های مهندسی ما در جنگ از نتایج آن تلاش و مشابهینش بود، مثل بیمارستان‌های صحرایی.
حناچی در ادامه نقش همه را درجنگ ویژه خواند و گفت: پل عملیات جزیره مجنون به صورت قابل حمل و قابل نصب ساخته شد. پل شناوری با قطعات ۶ متری بود و روی یک کفی حمل می‌شد تا به منطقه بیاید. بچه‌ها با پوشیدن چکمه ماهیگیران در شب‌های سرد زمستان کار میکردند تا این پل را نصب کنند. نهایتاً نصب شد و وظیفه پشتیبانی جزیره مجنون را بر عهده داشت. یک ترکش خوردم، اما جراحت بالایی نداشت؛ در عملیات خیبر نیز مثل خیلی‌های دیگر مواد شیمیایی زیاد استنشاق زیاد کردم.
او درباره باقی نماندنش در سپاه پاسداران گفت: بعد از جنگ همزمان با اعطای درجات از سپاه بیرون آمدم. ما برای نظامی شدن به جنگ نرفته بودیم. من سال ۶٠ به سپاه اضافه شدم. بعد از جنگ هم‌دانشگاهی آقای عزیز جعفری نیز بودیم و ایشان سال بالایی ما بودند؛ جنگ که تمام شد واحد‌های باقیمانده را با هم گذراندیم.
شهردار تهران درباره رحلت امام (ره) گفت: به یاد دارم سال‌های آخر دوران دانشجویی بود. با موتور بودم و می‌دیدم خیابان‌ها عادی نبودند. ساعت ٧ صبح رسیدم دانشگاه و متوجه شدیم چه اتفاقی افتاد. این اتفاق قابل حدس بود، اما امام آن قدر عزیز بود که نمی‌خواستیم به این احتمال فکر کنیم. به هر حال پیرمردی با آن سن که زیر عمل جراحی برود امکان رحلت وجود دارد، اما همه سعی میکردیم به این احتمال فکر نکنیم.
او تشابه اصلی رهبری امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری را نیز برشمرد: خصیصه اصلی امام (ره) این بود که همواره در طول انقلاب و جنگ ابتکار عمل را به دست داشتند؛ این خصیصه مشترک امام و رهبر معظم انقلاب است.
او ادامه داد: بعد از جنگ واحد‌های باقیمانده را در دانشگاه تمام کردیم. اولین مسیولیت جدی من در سال ٧٢ بود که قائم‌مقام مرحوم سیفیان بودم که ریاست پردیس هنر‌های زیبا دانشگاه تهران را بر عهده داشت. بعد از آن به شورای عالی میراث رفتم؛ سال ٧۶ اولین پست معاونت‌وزیر را تجربه کردم و معاون آقای عبدالعلی زاده شدم؛ بعد از آن نیز معاون معماری و شهرسازی شدم تا سال ٨۴.
حناچی در پاسخ به این پرسش که آیا مخالف مسکن مهر بودید، گفت: منتقد آن بودیم. اینکه برای مسکن کشور برنامه وجود داشته باشد یک فرصت است، اما اینکه چگونه با این موضوع برخورد شود، می‌تواند یک تهدید باشد.
او در پاسخ به این سوال نیز که این انتقاد را قبول دارید که دولت آقای روحانی باید این پروژه را تمام میکرد، تصریح کرد: خیر این انتقاد را قبول ندارم؛ به این پروژه نقد می‌شد، اما هیچوقت پروژه نخوابید. درست است که آقای وزیر هیچ روبانی را پاره نکردند، اما همه مسایل مربوط به این پروژه تعقیب شد. درباره این موضوع بعضی از صورت‌مسأله‌ها غلط بود. افق جمعیتی در پردیس و پرند و هشتگرد حداکثر ١۵٠ هزار نفر بود، اما الان در پردیس جمعیت ۵٠٠ هزار نفر را داریم تجربه میکنیم؛ طبیعتاً برای رسیدن به این سقف مجبور شدیم سقف جمعیتی تهران را نیز افزایش دهیم. از طرف دیگر زیرساخت‌های پرند و … هم آماده نبود و همین حالا از نظر آب مشکل دارند. عمدتاً نقد‌های ما از جنس کارشناسی بود.
شهردار تهران در پاسخ به این پرسش که آیا جایگزینی برای مسکن مهر ارایه نشد، گفت: همان کار باید تمام می‌شد. وقتی دولت آقای روحانی به رأس کار امد دستور کار ما ٣ میلیون واحد مسکونی بود که باید تمام می‌شد و نباید پروژه جدیدی آغاز میکردیم.
او در بخش دیگری از سخنانش درباره مبارزه با اژد‌های هفت سر فساد گفت: فساد کشور را تهدید میکند. چیزی که ما در شهرداری نسبت به آن حساسیت نشان می‌دهیم این است که هر جا با فساد مواجه می‌شویم، گذشت نمی‌کنیم.
او افزود: شهرداری بیشترین اصطکاک را با مردم دارد. ما سازمانی هستیم که از بدو تولد تا موقع مرگ با مردم رابطه داریم و به همین خاطر باید دائماً نسبت به فساد حساسیت نشان داد و بخش عمده‌ای از این حساسیت را می‌توان در انتصابات نشان داد.
حناچی از برخورد با فساد در چند ماه گذشته گفت: داعیه‌ای نداشتیم که برخوردهای‌مان با فساد را داد بزنیم؛ بی سروصدا مقابله میکنیم. موارد مبارزه با فساد در این مدت فراوان بودند؛ حداقل با ١٠ مورد کلیدی برخورد کردیم که مربوط به تمام رده‌ها می‌شد.
او در بخش دیگری از سخنانش درباره دیدار مردمی توضیحاتی ارائه داد: در این رابطه سازوکار‌هایی را تعبیه کرده‌ایم؛ اینستاگرم و توییتر من باز است و وبسایت شهرداری تهران نیز پیام‌های شهروندان را می‌پذیرد. دیدار مردمی ممکن است برای ما خوب باشد، اما در واقع مشکل مردم را حل نمی‌کند. نظرسنجی‌های دوره‌ای داریم و از این طریق اولویت‌ها را تشخیص می‌دهیم.
پیروز حناچی شهردار تهران در پایان از مردم خواست تا برای خادمان شهر در شهرداری تهران دعای خیر کنند و اظهار امیدواری کرد که با تلاش بتوانیم به مردم خدمت کنیم.
ارسال نظرات