منتظر حمایت حاکمیت نمانید / هیأت دانشجویی ظرفیت بزرگی برای تحول دانشگاه دارد

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، به نقل از نهادنمایندگی مقام‌ معظم رهبری در دانشگاه‌ها، مهدی مبینی‌پور، رئیس اداره هیئات دانشجویی معاونت فرهنگی سیاسی نهاد نمایندگی مقام‌ معظم رهبری در دانشگاه‌ها، عصر روز گذشته در جمع فعالان فرهنگی سیاسی دانشگاه‌های کشور که در قالب طرح ضیافت رضوی در دانشگاه فردوسی مشهد گردهم آمده‌اند، با اشاره به تعریف رهبر معظم انقلاب از هیأت، گفت: حواس پرت‌ها رمز موفقیت هیأت را بودجه می‌دانند، اما باتجربه‌ها می‌دانند که رشد هیأت در گرو اخلاص است.

وی همچنین با اشاره به این فراز از بیانات رهبر‌معظم انقلاب که «برای هیأت‌های دانشجویی، عالمانه کارکنید»، تفاوت هیأت‌های دانشجویی با هیأت‌های محلی را در بُعد علمی آن‌ها دانست.

مبینی پورتأکید کرد: هیأت دانشجویی نباید خالی از روحانیت باشد و تا می‌تواند در مسجد مراسم برگزار کند، مگر اینکه مانعی باشد.

این گزارش حاکیست در ادامه، حسینی، از هیأت دانشجویی دانشگاه امام صادق(ع)، اکبر از هیأت دانشجویی دانشگاه هنر و شریفی از هیأت دانشجویی دانشگاه صنعتی شریف به‌عنوان سه تن از فعالان موفق هیئات دانشجویی طی میزگردی به بیان تجارب عملی خود از هیأت داری پرداختند. مشروح این میزگرد به شرح زیر است:

تلاش مستمر و بهره‌گیری از ظرفیت‌های درونی
حسینی: ابتدای ورودم به دانشگاه شاهد هیاتی بی‌رونق بودم و حتی به رغم تصور موجود، فضای دانشگاه هم مذهبی نبود، دهه محرم نیز نهایتا سه-چهار شب مراسم برگزار می‌شد، اما در یک بازه تدریجی کم‌کم رشد کرد.

جمع شرکت کنندگان در هیات بعد از سه سال تلاش و رایزنی با حجت‌الاسلام پناهیان برای قبول منبر، به حدود ۳۰۰ نفر رسیدیم.

دومین عامل رشد ما بعد از تلاش مستمر در گذر زمان، استفاده از ظرفیت‌های درونی هیات بود؛ این را بدانید استفاده از ظرفیت‌های فراتر از خود هیات برای رشد، اشتباه محض است.

ارتباط گیری و بسنده نکردن به خود دانشگاه
اکبر: هیأت دانشگاه هنر در اوایل دهه۸۰ با کمتر از ۳۰ نفر شکل گرفت و بعد به مرور با ارتباط گرفتن با افراد ارزشی دانشگاه‌های تهران رشد کرد، تاجایی که امروز شاکله حداقل ۳۰۰ نفری و مخاطب چندهزار نفری دارد.

تداوم هسته اولیه هیأت و اتصال به روحانیت
شریفی: بااینکه تصورات از دانشگاه شریف همیشه صنعتی و آکادمیک بوده، اما هیأت آن بیش از دو دهه سابقه دارد؛ گذشته از اینکه فرآیند تکامل یک هیأت را باید طی زمان بررسی کنیم، از لوازم رشد هیأت، سرمایه‌گذاری زمانی ۵ تا ۱۰ساله و پای کار ایستادن هسته اولیه آن است و در گام بعد، اتصال به روحانیت.

یکی از پارامترهای پیشرفت هیأت، داشتن چشم‌انداز و نیز تعریف مشخص از رشد و پیشرفت است. خروجی کار فرهنگی، ناظر به انسان است نه محصول که بگوییم اگر تیراژ نشریه هیأت بالارفت یا به منابع مالی خوبی دست یافت، پیشرفت کرده است. ملاک پیشرفت یک هیأت به نقل از یکی از بزرگان، ایجاد جمع ایمانی از مؤمنان و تقویت این جمع چه از نظر کمی و چه کیفی است.

دانشجویانی که برای پاگرفتن هیأتشان به چهره‌ها دسترسی ندارند چه کنند؟ آیا رسمیت داشتن تاثیری دارد؟

به جای چهره‌ها، در پی عرصه‌های نقش آفرینی هیئات در دانشگاه باشیم
حسینی: نسخه خاصی برایش وجود ندارد و نباید صرفا به چهره‌ها محدود شد؛ صرف اینکه مداح یا سخنران، فردی هیاتی، دلسوز و با اخلاص باشد کفایت می‌کند. در واقع به‌جای چهره‌ها باید دنبال عرصه‌های نقش آفرینی هیئات در دانشگاه باشیم؛ هیأت‌های دانشجویی یک ظرفیت عالی برای تحول دانشگاه در عرصه‌های مختلف علمی سیاسی فرهنگی هستند واگر هیأت‌های دانشجویی به این ظرفیت بالا باور داشته باشند، اتفاقات عظیمی رخ می‌دهد.

ما در شرایطی که دانشگاه نه به هیأت، رسمیت می‌داد و نه اصولا مایل بود که هیأت وجود داشته باشد و بدون اینکه مسئولیت فرهنگی در دانشگاه داشته باشیم، دانشگاه امام صادق(ع) را به لحاظ فرهنگی متحول کردیم. برخلاف آنچه تصور می‌کنید، عضویت در مجامع رسمی دانشگاه مانند شورای فرهنگی، بیشتر مانع رشد می‌شود؛ هر چه خودجوش‌تر، موفق‌تر.

خود را به حمایت حاکمیت گره نزنید؛ مشکلات و موانع و بی‌مهری‌ها باید ما را پربارتر و برای ادامه، مصمم‌تر کند.

هیات، یک نقطه شروع است که در بدنه دانشجویان، اساتید و فارغ التحصیلان حرکتی ایجاد می‌کند که سال‌ها بعد ثمره خود را نشان می‌دهد، لذا محور هیأت بیش از منبری آن اهمیت دارد. محور نباید غیرخودی باشد، حتی اگر از بیرون هم می‌آید باید خودی شود.

راهکارهای ثابت نگه داشتن هسته اولیه هیات
اکبر: سخنران چهره ضرورتا از مقومات ذاتی هیات نیست. به جای آن به نکات مهمتری باید توجه کرد، مانند داشتن هسته ثابت؛ آفت جدی هیات دانشجویی، دانشجویی بودن است، یعنی هیات تا می‌خواهد شکل بگیرد، هسته اولیه آن، فارغ‌التحصیل می‌شوند، لذا بهانه‌های جدی برای حفظ هسته‌ای که هیات را جزء هویتشان بدانند، لازم داریم. یک راه این است که هیات مدیره یا امنا داشته باشیم.

دوم اینکه به فرآیندهای جانبی ورود کنیم مانند خیریه، صندوق قرض الحسنه، گروه جهادی و... . این‌ها بهانه‌های خوبی برای نگه‌‌داشتن فارغ‌التحصیلان و نشانه زنده و پویا بودن هیات هستند.

پیشنهاد سوم برای حفظ هسته اولیه هیأت، داشتن نسبت با اتفاقات جاری روز مثل اعتکاف و راهپیمایی‌ها و اربعین است. تولید محصولات هنری مذهبی نیز بسیار مهم است؛ ما اکنون چند کارگروه تخصصی در زمینه موضوعات روز داریم.

رسانه و تاثیرات عمیقش را واقعا جدی بگیرید؛ بخش زیادی از علل جذب افراد به هیات‌ما، کارهای رسانه‌ای ما بوده است. نیروهای متخصص رسانه‌ای داشته باشید و قدرت‌نمایی کنید؛ جوانان تشنه قدرت هستند و قدرتمندها را انتخاب می‌کنند.

ازدواج آقایان هیأتی با خانم‌های هیأتی نیز سبب خانواده شدن و عدم از هم گسیختگی هیأت می‌شود.

پیشنهاد چهارم، داشتن نسبت با چهار مساله کلیدی انقلاب همچون اشتغال، فرهنگ و... است. برای دورهم جمع کردن هیأت‌ها نیز کارهای مشترک برگزار می‌کنیم. تاکید می‌کنم در تنگناها حتی تنگنای مالی، دنبال راه‌حل باشید و خود را معطل و محدود به حمایت بالادست نکنید.

حمایت‌های رسمی، کار را خراب می‌کند
شریفی: من هم نظر آقای حسینی و اکبر را تایید می‌کنم، چرا که هیات دانشگاه شریف، عضو شورای فرهنگی است، اما هیچ آورده خاصی ندارد. تجربه نشان داده، حمایت‌های رسمی، نه‌تنها کار را ارتقا نمی‌دهد بلکه خراب می‌کند.

در عین‌حال اگر به رسمی‌ شدن و قدرت گرفتن اصرار دارید، تشکیل مجمع ملی هیئات دانشجویی می‌تواند یک راهکار در این زمینه باشد.

سکولار نبودن هیات به اهل عمل بودن آن است
حسینی در پاسخ اعتراض یکی از دانشجویان به سکولار بودن هیأت‌های مطرح دانشجویی گفت: سکولار نبودن هیات و سیاسی بودن، صرفا به بیانیه دادن در مناسبت‌ها نیست، بلکه به مرد میدان عمل بودن است؛ باید دید وقتی رهبر معظم انقلاب نسبت به امری تأکید می‌کنند ما چقدر گوش به فرمان و اهل عمل به آن هستیم.