یادداشت دانشجویی |
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو-مهدی طرفی؛ * فوتبال، ورزشی همه گیر و عامه پسند است. ستاره‌های فوتبال الگو‌های جامعه هستند و پوستر‌های سوپر استار‌ها روی دیوار اتاق‌ها قرار می‌گیرد.
شاید در جهان پدیده‌ای نباشد مثل فوتبال که قابلیت ارتباط گیری با میلیارد‌ها انسان را داشته باشد. ستاره‌های فوتبال بیشترین طرفداران را در فضا‌های رسانه‌ای و مجازی دارند...
وقتی پدیده‌ای محبوب و همه گیر می‌شود، قطعا رد پای پول بیشتر دیده می‌شود... پدیده‌ای که پول و شهرت و قدرت داشته باشد، قطعا دستی از سیاست را همراه خواهد داشت!
امروز فوتبال را آنقدر قدرتمند کرده اند که رئیس آن کنفدراسیون از بسیاری از رئیس دولت‌ها و پادشاه‌های ممالک قدرتمندتر و ذی نفوذ‌تر است...
شعار فیفا، رشد برای همه است؛ بدون در نظر گیری مسائل سیاسی و رنگ و نژاد... آن نهاد با ژست روشنفکرانه با صدای بلند فریاد می‌زند، مسائل سیاسی ربطی به فوتبال ندارد، حتی فدراسیون‌های کشور‌ها هم اجازه نمی‌دهند دولت‌ها در کار آن‌ها دخالت کنند، مثلا فدراسیون فوتبال ایران بخاطر دخالت دولت وقت تعلیق شد...
اما بررسی تاریخچه فوتبال نشان داده، همیشه فوتبال دست آویز سیاسیون بوده است، ورزشی که مخاطب دارد، ستاره می‌سازد و مردم را با خود همراه می‌کند، قابلیت اثر گذاری گسترده در مسائل اجتماعی سیاسی اقتصادی را دارا است. فوتبال ابزاری دقیق برای فشار بر کشور‌های مخالف است.
نمونه بارز آن در ایران است، که سال‌ها تیم ملی بخاطر مسائل سیاسی و... تحریم شد. هیچ تیمی، بازی دوستانه با ایران نکرد، شرکت‌های تولید لباس تحریم کردند کفش نفروختند، بازیکن‌های درجه یک ایرانی به تیم‌های سطح یک جهانی دعوت نشدند... میزبانی‌های بین المللی به ایران ندادند و حالا فشار‌ها را به بیشترین حالت ممکن رسانده اند.
فوتبال همان ابزار فشار بر مردم و دولت هاست، نظام سلطه می‌خواهد انتقام حمایت حداکثری مردم از سردار شهیدشان و مقاومت را با تحریم‌های فوتبالی بگیرد، «مردمی که مخالف ما هستند نباید تفریح کنند»...
ابتدا مشکلات مبادله مالی با خارجی ها؛ فیفا خود را کنار می‌کشد و شعار فوتبال سیاسی نیست را تکرار می‌کند. بعد از آن به شکل عجیبی مربیان موفق خارجی یک به یک با بهانه‌هایی از فوتبال ایران خارج می شوند، انگشت اشاره همه به تحریم هاست و نقطه اشاره هم یک جهت و با یک ادبیات را نشان می‌دهد، فیفا فریاد می‌زند فوتبال سیاسی نیست...
پول پاداش حضور تیم‌های ایرانی از فیفا پرداخت نمی‌شود میلیون‌ها دلار... همچنان فیفا فریاد می‌زند فوتبال سیاسی نیست! تیم‌های باشگاهی ایران را به بهانه‌های واهی از مسابقه در ایران ممنوع می‌کنند... می‌گویند آسمان ایران امنیت ندارد، کار به هزاران پرواز از آسمان ایران و به آسمان ایران ندارم اما فریاد فیفا همچنان این است که فوتبال سیاسی نیست!
بمب در حین بازی رسمی فوتبال در فرانسه منفجر می شود، اما چون فوتبال سیاسی نیست نه میزبانی فرانسه لغو می شود نه بازی کنسل می شود و نه کسی زیر سوال می‌رود و میزبانی جام ملت‌های اروپا هم می گیرد... چون اروپا عرضه مدیریت شهری ندارد، خفه می‌شوند تا کسی صدای ضعفشان را نشنود!
نه فقط باشگاه‌های فوتبال که بلکه تمام طرفداران پر تعداد آن در ایران باید معترض شوند، عدم حضور و تحریم حضور در مسابقات فوتبال آسیایی شاید کمترین اقدام متقابل باشگاه‌ها باشد. امروز باشگاه‌ها اگر کوتاه بیایند فردا تیم ملی فوتبال‌مان را هم نمی‌گذارند در ایران بازی کند...
موضع باشگاه‌ها فعلا جای تقدیر دارد. امیدوارم طرفداران فوتبال در ایران هم با این رویکرد حرکت کنند... نظام سلطه دنبال فشار حداکثری است فوتبال هم شامل این فشار می شود، چون هم پول و هم رسانه و هم قدرت اجتماعی دنبال فوتبال است پس اهرم فشار تصمیم سازی است.امروز دشمن با تمام قوا و همه جانبه در حال دشمنی است، باید هوشیار بود و کوتاه نیامد.
*مهدی طرفی-فعال دانشجویی استان خوزستان
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات