به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، این شورا توسط محمدرضا عارف اداره می‌شود و نقش مهمی را در تدوین فهرست ائتلافی امید در انتخابات سال ۹۴ بر عهده داشت. اما چهار سال بعد و با توجه به کارنامه اصلاح‌طلبان، شورای مذکور ترجیح داد رسما نامزدی در انتخابات ارائه نکند و حتی محمدرضا عارف رئیس فراکسیون امید ترجیح داد نامزد انتخابات نشود و خود را در معرض رای دوباره مردم پایتخت قرار ندهد. با این حال، هم حزب کارگزاران و هم ۸ حزب اصلاح‌طلب اقدام به ارائه فهرست انتخاباتی در انتخابات دوم اسفند ۹۸ کردند که با ناکامی مطلق کسانی، چون مجید انصاری، مقیمی، جلودارزاده، محجوب، وکیلی و شماری از نمایندگان فعلی لیست امید در تهران مواجه شد.
در پی این آشفتگی درون‌جبهه‌ای و بی‌اعتمادی مطلق مردم، برخی محافل اصلاح‌طلب خواستار انحلال شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان شده‌اند چنانکه عبدالله ناصری مشاور خاتمی از پایان این شورا خبر داده و می‌گوید باید نهاد دیگری شکل بگیرد. او بدون اشاره به نقش پنهان خاتمی در اداره شورای مذکور به نامه‌نیوز گفت: انتقادی به شورای عالی سیاستگذاری وارد بوده و نوع عملکرد آن در گذشته در جبهه اصلاحات مسئله‌ساز شده است. اما با توجه به انتخابات اخیر که عملاً شورای سیاستگذاری به دو دسته کاملاً مغایر هم در تصمیم‌گیری کلان تقسیم شد، معتقدم از حالا به بعد عملاً شورای عالی سیاستگذاری هیچ کارکردی ندارد».
وی گفت: «اکنون عملاً مواضع احزابی مثل اتحاد ملت، توسعه ملی و انجمن اسلامی جامعه پزشکی یا جامعه اسلامی مدرسان عملاً خیلی با مواضع کارگزاران و مردم‌سالاری متفاوت شده است. به‌نظر من اگر بعد از این هر دو جریان بخواهند بر اصول و دیدگاه‌های خود باقی بمانند یعنی یکی صرفاً قدرت‌محور و یکی در عین حال متولی جامعه مدنی باشد، دیگر نمی‌توانند دور یک میز بشینند و تصمیم بگیرند. این دوگانگی در انتخابات ۲ اسفند فرصت بسیار خوبی برای این است که شورای سیاستگذاری منحل شود و عملاً یک نهاد دیگری شکل بگیرد.»
ناصری در پاسخ به اینکه آیا این رویه به ایجاد انشقاق در و انشعاب در جریان اصلاح‌طلبی منجر نمی‌شود؟ گفت: «ممکن است، اما این به‌نظر من اهمیتی ندارد، زیرا از حالا به بعد یعنی بعد از دو اسفند حزب توسعه ملی و اتحاد ملت دیگر نمی‌توانند کنار مردم‌سالاری و حزب اسلامی کار بنشینند».
وی در پاسخ به اینکه تاثیر مدیریت محمدرضا عارف در رسیدن شورای عالی به وضعیت فعلی چقدر بوده؟ گفت: «بالاخره این در ذات آقای عارف و هیئت‌رئیسه نبود که غیر از این عمل کنند. یعنی اگر از سال ۹۴ که این شورا شکل گرفت مدیریت و موضع‌گیری همه‌جانبه در حوادث و ترکیب هیئت‌رئیسه به‌گونه‌ای بود که انتقاد به آن نمی‌شد، شاید در این انتخابات می‌توانست صدای واحدی داشته باشد، اما من باورم این است که اصلاح‌طلبانی از جنس آقای کمالی و کواکبیان و کرباسچی که من اسمشان را سه «کاف» اصلاحات گذاشتم؛ دیگر نمی‌توانند با احزاب جامعه محوری مثل توسعه و اتحاد عملاً مواضع همسو داشته باشند، زیرا واقعیت‌های جامعه ایران نسبت به سال‌های قبل خیلی تغییر کرده است فلذا به‌نظر من این موضع دوگانه در انتخابات دو اسفند فرصت طلایی برای انحلال شورای سیاستگذاری و شکل‌گیری یک نهاد قابل دفاع‌تر است.
این عضو شورای هماهنگی اصلاح‌طلبان در پاسخ به اینکه منظور از نهاد قابل دفاع‌تر دقیقاً چیست؟ گفت: «شورایی که نحوه شکل‌گیری آن از بدنه احزاب و اصلاحات شروع شود و موقعیت انتصابی آن کمتر از ماهیت انتخاباتی باشد؛ اما من از این مسئله گذشته و معتقدم که شرایط کشور به‌گونه‌ای است که احزاب اصلاح‌طلب برای حفظ هویت خودشان دیگر نمی‌توانند ائتلاف فراگیر داشته باشند.
حرف اصلی و پایانی من این است که ما منطقاً و عملاً نمی‌توانیم شورایی را شکل دهیم که هم احزاب اتحاد ملت و توسعه ملی در آن باشند و هم حزب اسلامی کار و مردم‌سالاری.
وی انشعاب بین احزاب اصلاح‌طلب را اجتناب‌ناپذیر دانست و گفت: «اگر احزاب اصلاح‌طلب بخواهند واقعاً صادقانه عمل کنند و به مردم دروغ نگویند باید هویت آنان در همه مسائل از جمله انتخابات و غیر انتخابات حفظ شود».
ناصری که قبلا دولت روحانی را رحم اجاره‌ای اصلاح‌طلبان خوانده، همچنین به خبرآنلاین گفت: انشعاب در جبهه گسترده اصلاحات اجتناب‌ناپذیر است و نباید از آن ناراحت شد.
منبع: کیهان
ارسال نظرات