یادداشت|
به گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو؛ علی خضریان نماینده تهران در مجلس طی بادداشتی نوشت: تاکید رهبر انقلاب در دیدار با اعضای شورای عالی هماهنگی اقتصادی مبنی بر اینکه موضوع تحریم‌ها به عنوان یک واقعیت تلخ نه از مسیر مذاکره چندین ساله که یکبار امتحان شده، بلکه تنها با خنثی‌سازی و غلبه بر آنها رفع خواهد شد، یک نگاه واقع‌گرایانه در اقتصاد و سیاست خارجی است.
واقعیت این است که هرگونه طراحی و برنامه‌ریزی برای مقابله با تحریم‌ها، تنها در صورتی ممکن است که فهم درست و دقیقی از این مسیٔله داشته باشیم. شناخت صحیح از پدیده‌ی تحریم، مردم و مسیٔولان کشور را در کاهش اثرات آن در کوتاه‌مدت، میان‌مدت و از بین بردن آن در بلندمدت یاری خواهد رساند.
ابتدا باید تاکید شود که در فضای روابط بین‌الملل روی آوردن یک یا چند کشور به ابزار تحریم نه تنها نشانه‌ی قدرت نیست، بلکه به معنای پذیرش قدرت کشوری است که امکان هرگونه تهدید سخت و نرم را با قدرت نظامی، منطق و استدلال منتفی کرده و واکنشی از روی استیصال و بی‌منطقی است.
لذا در فضای رقابت جهانی، قدرت‌هایی که از قوی شدن کشوری دیگر احساس خطر می‌کنند؛ در آخرین حربه خود با اعمال تحریم‌ها به دنبال رسیدن به اهداف مهمی، چون ایجاد اختلال در نظام محاسباتی مردم و مسیٔولان، با هدف تضعیف اراده‌ی آنها و ایجاد تردید و نفوذ برای انحراف از مسیر طی شده است.
از سویی دیگر باید پذیرفت، اجماع یک یا چند قدرت جهانی برای تحریم یک قدرت نوظهور، باعث بروز مشکلاتی در حوزه اقتصاد آن کشور خواهد شد. به همین دلیل هر جهت‌گیری سیاسی در سطح کلان برای مقابله با مقوله‌ی تحریم، تأثیر مستقیمی بر سرنوشت جامعه هدف و مسیر پیشرفت آن خواهد داشت.
در این خصوص دو نگاه کلان وجود دارد؛ یک نگاه معتقد به ظرفیت‌های درون کشور است و نگاه دوم رفع مشکل اقتصادی را با استفاده از ظرفیت بیرون از مرز‌ها و از طریق تغییر در سیاست خارجی دنبال می‌کند؛ درحالیکه این نگاه به دلیل اینکه برخلاف هدف اصلی تحریم‌ها می‌باشد، عقیم و بی‌فایده است.
در میدان واقعیت نیز رجوع به تجربیات پیشین در برهه‌هایی، چون انقلاب اسلامی، دفاع مقدس و علم و فناوری نوین به روشنی می‌توان به این حقیقت پی برد که اعتماد به توانایی‌های داخلی، معقول‌ترین و کارآمدترین راه برای شکست توطیٔه‌های دشمنان و دستیابی به پیروزی‌های عظیم است.
این جهت‌گیری کلان رهبر فرزانه انقلاب اسلامی در حل مسئله‌ی تحریم و رسیدن کشور به پیشرفت اقتصادی تحت عنوان «مردم‌گرایی» و سپردن کار‌ها به مردم، در مقابل رویکرد «بیگانه‌گرایی» و چشم داشتن به دست غرب که به آشنایی چندین ساله با رییس جمهور آمریکا افتخار می‌کند، قابل صورت‌بندی است.
ارسال نظرات