اين سخن، جايگاه اساسي و اصلي امر به معروف و نهي از منكر را نشان ميدهد،
امام حسين(ع) با اين عبارت ميخواهند نقش محوري امر به معروف و نهي از منكر را نشان دهند؛ به گونهاي كه هدف نهايي قيام خويش را تحقق اين امر ميدانند، اگر توجهي به جايگاه اصيل امر به معروف و نهي از منكر شود، مقصود حضرت از اين سخن روشنتر خواهد شد.
اصل «امر به معروف و نهي از منكر» در تمامي اديان ابراهيمي مطرح و وظيفه تمامي پيامبران، رسولان، ائمه(ع) و مؤمنان ميباشد، اين مسأله يك وظيفه شرعي و فقهي صرف نيست؛ بلكه ملاك، معيار و در واقع علت فرستادن رسولان الهي است؛ زيرا عالم مادي، عالم اختلاط خوبيها و بديها، حق و باطل، خوشآيندها و بدآيندها، ظلمت و نور، فضايل و رذايل است و اين امور گاهي چنان درهم تنيده ميشوند كه شناخت آنها و سپس تأسي و عمل به آن، دشوار مي‌شود.
اديان الهي با شناساندن معروف و منكر و در واقع خوب و بد، حق و باطل، ظلمت و نور، فضايل و رذايل به انسانها و به دنبال آن دستور به انجام معروفها و بازداشتن از منكرها، هدايت الهي را به آدمي ميآموزند و او را به صراط مستقيم رهنمون ميشوند.
رسول خدا(ص) درباره اهميت و جايگاه ويژه امر به معروف و نهي از منكر ميفرمايد: «كسي كه امر به معروف و نهي از منكر كند، جانشين خدا در روي زمين و جانشين كتاب خدا و جانشين رسول خداست». ميزان الحكمة، ج 3، ص 80.
حضرت علي(ع) فرمودهاند: «قوام شريعت «دين» امر به معروف و نهي از منكر است». غرر الحكم، ج 2، ص 400.
قرآن كريم ويژگي «امر به معروف و نهي از منكر» را در مؤمنان بر اقامه نماز و دادن زكات و اطاعت از خدا و رسولش مقدم ميدارد. نگا؛ توبه، آيه 7.
امام باقر(ع) نيز در حديثي ميفرمايد: «امر به معروف و نهي از منكر راه پيامبران است، برنامه افراد صالح و شايسته است، واجبي است كه ساير واجبات در گرو آن اقامه ميشوند، امنيت راهها در سايه آن حاصل مي‌شود و حليت كسبها به سبب آن است، در سايه امر به معروف و نهي از منكر است كه دشمنان را به رعايت انصاف وادار ميسازد، كارها در سايه امر به معروف و نهي از منكر به سامان ميرسد». نگا؛ اصول كافي، ج 5، ح 1، ص 55.
بنا بر اين، اصل امر به معروف و نهي از منكر مخصوص امام حسين(ع) نيست؛ بلكه وظيفه تمامي پيامبران، رسولان، امامان، صالحان و مؤمنان ميباشد؛ اما از آنجا كه معروف و منكر در زمان سيدالشهداء(ع) به شدت مختلط شده و از سوي ديگر منكر در تمامي ابعاد رايج شده بود و معروف در تمام ساحتهايش متروك مانده بود و اين وضعيت منجر به خاموشي دين اسلام و فراموشي سنت نبوي و علوي گشته بود؛ ابا عبدالله(ع) اعتراض به وضع موجود و احياي سيره رسول خدا(ص) و دين اسلام و دفاع از آن را تنها در سايه امر به معروف و نهي از منكر محقق ميدانست.
به همين دليل آن حضرت هدف از قيام خويش را اصلاح جامعه به وسيله امر به معروف و نهي از منكر بيان ميكرد: «اني لم اخرج اشرا و لابطرا و لا مفسدا و لا ظالما و انما خرجت لطلب الاصلاح في امة جدي(ص) اريد ان آمر بالمعروف و انهي عن المنكر» . بحارالانوار، ج 44، باب 37، ح 2.
منبع:شبکه اطلاع رساني امام حسين(ع).
ارسال نظرات