به گزارش خبرنگار علمی«خبرگزاری دانشجو»، خربزه میوه ای شیرین و آبدار، سرشار از ویتامین های A، B و C، اثر ملین و مُدِر(1) دارد.
خوردن خربزه با غذا یا بعد از غذا به عنوان دسر یکی از مرسومات ایرانیان است در حالی که خربزه بهتر است با فاصله زیادی پیش از غذا میل شود.
خربزه عرق بدن را زیاد می کند
ویتامینA موجود در خربزه سلول های بدن را ترمیم و تجدید می کند، قند فراوان آن برای مبتلایان به سل ریوی و کم خونی، نقرس مفید و افزایش دهنده شیر مادر و تعریق بدن است.
برای روماتیسم، بیماری های کبدی و رشد کودکان و ناراحتی سالمندان مفید است، پتاسیم موجود در آن ویژگی شستشوی خون را دارد و دفع کننده مواد زاید موجود در خون و کلیه ها است.
خربزه نه تنها به بدن نیرو می بخشد بلکه به دلیل مدر بودن سموم را دفع و بدن را تر و تازه می کند.
یکی از ویژگی های برجسته خربزه وجود بیش از 90 درصد آب در این میوه است و چون که با مواد قندی همراه است سریع جذب بدن و باعث تولید انرژی می شود.
گوشت خربزه برای ورم های پوستی و جلدی مفید، گوشت له شده آن یکی از داروهای موثر در سوختگی است، علاوه بر این، تخم خربزه اثر ضد کرم دارد.
برای درمان سنگ مثانه می توانید حدود 8 گرم پوست خشک خربزه را دم کرده و بنوشید تا سنگ دفع شود.
پیامبر خدا فرمودند:«با خوردن خربزه لذت ببرید، چون خربزه میوه بهشتی است و در آن هزار رحمت و برکت است و خوردن آن شفا از هر بیماری است.(2)»
1-مُدِر یعنی ماده خوراکی یا دارویی که موجب افزایش ادرار می شود.
2- بحار جلد 59 ص 296.
ارسال نظرات