به گزارش خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو» ظهر امروز مراسم رونمایی از کتاب «عصر بی سرزمین» نوشته شهرام گیل آبادی و سیدرحیم تیموری با حضور دکتر محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصحلت نظام، دکتر عبدالله گیویان، دکتر نورالله نوریان و نویسندگان این اثر برگزار شد، شهرام گیل آبادی نویسنده کتاب و از دیگر سخنرانان این مراسم بود.
وی در ابتدا گفت: پس از عبور از رسانه – ابزار، رسانه – دولت و بعد رسانه – مردم الان فصل رسانه – قدرت است، رسانه ها تبدیل به قدرت شده اند. از پستو اتاق های پادشاهان تا تصمیم گیری های جدی و تا رفتار مردم را رسانه ها می توانند شکل دهند.
گیل آبادی افزود: در این حوزه چند سؤال جدی و اساسی وجود دارد که من آنها را می پرسم و عبور می کنم چشم انداز رسانه ای کشور کجاست؟ اگر وجود دارد و من آن را ندیده ام ضعف اساسی در این حوزه است.
گیل آبادی دومین سؤال خود را مطرح کرد و گفت: پلان رسانه ای ما کجاست و نقش رسانه های سیاست گذار در این پلان رسانه ای چیست، متأسفانه بزرگترین کمپانی رسانه ای ما از قانونی قدیمی تبعیت می کند که متناسب با مرز کوچک سال 62 بود، ما باید مرزها را از بالا بینیم.
نویسنده «عصر بی سرزمین» بیان کرد: ما باید مرزها را از بالا ببنیم یعنی دیگر مرزی را نبینیم، برداشتن مرزها انحصار رسانه ای را خواهد شکست؛ اما متأسفم که بگویم که هیچ فکری برای این دوره نداریم. همچنین هیچ قانونی در این حوزه وجود ندارد، آقای دکتر رضایی باید در مجمع تشخیص مصلحت نظام و دیگر دوستان در دیگر نهادهای سیاستگذار باید در زمینه قانون گذاری در این زمینه تلاش جدی کنند.
گیل آبادی افزود: امروز چشم انداز رسانه ای که نداریم که هیچ، سیاست گذاری درستی هم نداریم، وقتی یک شبکه استرالیایی -آشپزی در شبکه های ماهواره ای پخش می شود و در تهران بیشترین مخاطب را در سطح جهان پیدا می کند، نشان می دهد که ما نسبت رسانه و دیپلماسی آشپزی را نفهمیده ایم.
این فعال فرهنگی در توضیح مطلب خود ادامه داد: در ایران مخاطب اصلی رسانه ها، خانم ها هستند و خانم ها از طریق این شبکه استرالیایی هم فرهنگ را دریافت می کنند و هم فرم، تنوع، رنگ و نیاز به خوردن را و هم فرهنگ زندگی را از آن دریافت می کنند؛ وقتی این فرهنگ زندگی انتقال پیدا می کند، یعنی تفکر زندگی منتقل می شود. یعنی ما زندگی مؤمنانه خود در حال خداحافظی هستیم، یعنی رفتار زندگی مؤمنانه را کنار می گذاریم و رفتار زندگی جدید را می پذیریم و در نهایت به اینجا می رسیم که تفکر زندگی کردن ما در نهایت عوض می شود.
گیل آبادی در توضیح کتاب خود گفت: این کتاب تلخیصی از یک تحقیق 1270 صفحه ای بود، 25 صفحه این کتاب را فضای ممیزی تشخیص داد که نباید منتشر شود.
نویسنده کتاب «عصر بی سرزمین» در نهایت گفت: با توجه به 24 سال خدمتی که کردم، می گویم که رسانه های ما از زیرساخت فوق العاده محکمی برخوردار است و این زیرساخت منابع انسانی و تولید فکر است؛ اما متأسفانه انگیزه ای برای انتقال تفکرات خود ندارند، باید فضای فراهم شود تا این تفکرات منتقل شود.