یادداشت/
گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو» - آرش براری؛ وقتی بحث همکاری مشترک مطرح می شود کسانی می توانند این کار را به نحو احسن انجام بدهند که تفکراتی همسو و سلایقی مشترک داشته باشند، از این رو در جریانات سیاسی برای رسیدن به نتیجه بهتر در همکاری ها احزاب نقش اساسی را ایفا می کنند؛ در واقع موسسان یک حزب در اصول کلی با یکدیگر تفاهم دارند، ولی ممکن است در مسائل جزئی اختلاف سلیقه داشته باشند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی همواره احزاب مختلف با گرایش های سیاسی متفاوت تشکیل و منحل شدند، از جمله احزابی که در سال های اخیر تشکیل و در عرصه سیاسی کشور مطرح شدند، دو حزب با مشی اصلاح طلبی «جبهه مشارکت ایران اسلامی » و «جبهه مجاهدین انقلاب اسلامی» بودند. جبهه مجاهدین که سابقه بیشتری از جبهه مشارکت داشت پس از پیروزی جریان اصلاحات در هفتمین دور انتخابات ریاست جمهوری بیشتر شکوفا شد و قوت گرفت. همچنین حزب جبهه مشارکت با روی کار آمدن محمدرضا خاتمی که دبیرکل این جبهه بود، به یک جریان نوپا و تقریباً همراستا با جبهه مجاهدین تبدیل شد.
محمدرضا خاتمی، محسن امین زاده، معاون وزارت امور خارجه؛ سعید حجاریان، مشاور سیاسی رئیس جمهور؛ محمدرضا عارف، وزیر پست، تلگراف و تلفن از جمله کسانی هستند که می توان از آنها به عنوان بنیانگذاران جبهه مشارکت نام برد؛ همچنین در طرف دیگر یعنی جبهه مجاهدین انقلاب اسلامی اشخاصی نظیر بهزاد نبوی، آرمین، سلامتی، عرب سرخی و ... فعالیت می کردند.
از آنجایی که این دو حزب موسوم به جریان اصلاحات بودند، طبیعی است که اقدامات آنها نیز با پیروی از همان مشی اصلاح طلبانه صورت بگیرد. این اقدامات تا جایی که مغایر با اصول و ارزش های نظام اسلامی نبودند بلامانع بود. تا اینکه در 23 فروردین ماه 89 کمیسیون ماده 10 احزاب دستور توقیف پروانه حزب مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب را صادر و از مرجع قضایی انحلال آنها را درخواست کرد.
مدیرکل سیاسی وزارت کشور و دبیر کمیسیون ماده 10 احزاب، علت این تصمیم را به برخی از تبصره‌های ماده 16 قانون احزاب به شرح ذیل مستند کرد:
الف) ارتکاب افعالی که به نقض استقلال کشور منجر می‌شود.
ه) ایراد تهمت، افترا و شایعه پراکنی.
و) نقض وحدت ملی و ارتکاب اعمالی چون طرح‌ریزی برای تجزیه کشور.
ذ) تلاش برای ایجاد اختلاف میان صفوف ملت با استفاده از زمینه‌های متنوع فرهنگی، مذهبی و نژادی موجود در جامعه ایران.
ح) نقض موازین اسلامی و اساس جمهوری اسلامی ایران.
بدین ترتیب پرونده فعالیت های این دو حزب با استناد به دلایل یاد شده بسته شد.
اما اخیراً شنیده هایی درباره بازگشایی دوباره احزاب منحل شده به گوش می رسد و این احتمال می رود که در دولت جدید این تصمیم درباره احزابی مانند دو حزب «جبهه مشارکت» و «جبهه مجاهدین انقلاب اسلامی» نیز اعمال شود.
لازم به ذکر است، فعالیت های این دو جبهه در مخالفت با نظام اسلامی کاملاً اثبات شده است؛ در واقع طی سال های اخیر اقدامات آنها در راستای کمک به جریاناتی از قبیل فتنه و حمایت از گروه هایی که قصد ضربه زدن به پیکره جمهوری اسلامی را داشتند، مشهود بوده است.
اگر این دو حزب به ادامه فعالیت خود بپردازند، چه تضمینی وجود دارد که مجدداً اقدامات گذشته آنها تکرار نشود؟ این در حالی است که منتسبان به این دو جبهه کارنامه خوبی را از خود نشان نداده و همواره رفتاری دوگانه در موضع گیری های سیاسی از خود بروز داده اند؛ آیا واقعا می شود دوباره به آنها اعتماد کرد یا اینکه باید متناسب با ضرب المثل «توبه گرگ مرگ است» با آنها برخورد کرد؟
ارسال نظرات