گروه اقتصادی «خبرگزاری دانشجو»؛ چند روزی است که دولت و رسانه های حامی دائما تاکید می کنند که پس از 12 سال بالاخره دولت لایحه بودجه را در موعد قانونی تحویل مجلس داده است و با قیاس های مختلف تلاش می شود این کار دولت را برجسته سازند.
این تاکید عجیب باعث شد تا چند نکته را در این زمینه ذکر کنم که دانستن آنها لازم است. ناگفته نماند پیش از هر چیز باید التزام دولت به قانون در ارائه به موقع لایحه هدفمندی را ارج نهاد اما ای کاش این التزام زمانی با پیش بینی های دیگر هم همراه بود.
دولت بنا بر قانون می بایست امسال گام اول قانون هدفمندی را به پایان می رساند که به دلایلی این کار را متوقف کرد و به سال بعد موکول کرد.
با نزدیک شدن به موعد تحویل بودجه بسیاری منتظر بودند تا نظر دولت را در خصوص طرح هدفمندی یارانه ها در لایحه بودجه ببینند. انتظارها این بود که لایحه بودجه که تکلیف تمامی فعالیت های دولت در سال آینده را از نظر بودجه تعیین می کند برای اجرای طرح هدفمندی هم بخشی را در نظر بگیرد اما این اتفاق به وقو نپیوست و این طرح کلان اقتصادی همچنان بلاتکلیف ماند.
با پیگیری رسانه ها دولت اعلام کرد که این طرح را در قالب یک لاحیه مستقل بعدا به مجلس ارائه خواهد داد.
نکته اول این است که اگر بنا باشد لوایح به طور مستقل ارائه شوند پس نقش لاحه بودجه چیست. اگر بناست هر سال این لایحه اصلاحیه بخورد پس اساسا چرا نوشته می شود.
گذشته این اقدام دولت اجرای طرح هدفمندی را به تاخیر می اندازد و هر بار دولت می تواند به دلیل شرایط اقتصادی از آن سرباز بزند.
ارائه بودجه دستگاه ها بدون لحاظ کردن طرح های کلانی مانند هدفمندی یارانه ها که بخش چالشی و حساس بودجه بود که دیگر کار دشواری نیست.
از جمله انتقادات دیگری که به این بودجه وارد است کاهش بودجه برخی نهادهای فرهنگی و همچنین عدم رعایت قانون های بالادستی در تخصیص منابع مثلا در حوزه پژوهش است.
از سویی بودجه عمرانی 37 هزار میلیارد تومان است که با توجه به تعداد طرح های عمرانی مهم کافی نیست و انتظار می رفت دولت توجه بیشتری به این بخش بکند تا همزمان با کنترل تورم بتواند بیکاری و رکود را نیز از بین ببرد.
در مجموع موارد دیگری نیز وجود دارد که مجلس در بررسی بودجه باید به آنها توجه کند و انتظار داریم این اصلاحات با همکاری دولت و مجلس لحاظ شود.