به گزارش گروه اقتصادی «خبرگزاری دانشجو»، مديرعامل فولادمبارکه اصفهان شامگاه چهارشنبه چهارم آذرماه در مراسم تجليل از صادر کنندگان نمونه استان در اتاق بازرگاني اصفهان با اشاره به مشکلات پيش روي صادرکنندگان اظهارکرد: در شرايط اقتصاد فعلي و حتي در شرايطي که اقتصاد تثبيت شده اي داشتيم، راهي جز توليد و صادرات نداشتيم و ادامه حيات توليد در واحدهاي توليدي به خصوص واحدهاي بزرگ را بايد در صادرات جستجو کنيم.
وي ادامه داد: فولادمبارکه به منظور پيشبرد اهداف خود بايد به بازارهاي جهاني وصل باشد. وقتي به بازار خارج وصل شويم به دليل ثبات بيشتر اين بازار کمتر ضربه پذير مي شويم. همانطور که در يک سال گذشته به دليل رکودي که در بازار داخل حاکم بود اگر فولادمبارکه صادرات نداشت مشخص نبود چه به سر اين واحد توليدي مي آمد؟! مديران فولادمبارکه به اتفاق همکاران خود برنامه ريزي کردند و سند صادرات ترسيم شد. صادرات 500 هزار تن در سال92 را به يک ميليون تن برنامه ريزي و هدفگذاري کرديم و سال گذشته نيز صادرات را به يک و نيم ميليون تن رسانديم و امسال هم صادرات همين ميزان محصول را برنامه ريزي کرديم که تا پايان سال به آن خواهيم رسيد.
مديرعامل فولادمبارکه افزود: صادرات محصولات خود را در شرايطي انجام داديم که امسال بدترين دوران تاريخ صنعت فولاد را شاهد هستيم چراکه نرخ رشد کشور چين با 830 ميليون تن توليد که 50 درصد توليد فولاد جهان را دارد از 13 درصد به 7 درصد رسيده است و اين عامل باعث شده تا کشور چين که خود مصرف کننده بزرگ فولاد بود ، امروز به دليل کاهش مصرف بازار داخل ، بزرگترين صادرکننده فولاد به جهان شده است تا جاييکه امسال برنامه150 ميليون تن صادرات در جهان را در برنامه دارد و با اين اقدام تمام جهان را بهم ريخته است به طوريکه قيمتها ظرف يک سال گذشته تقريباً نصف شده يعني 47درصد کاهش قيمت داشتيم. البته در بازار داخل هم به دنبال رکودي که بوجود آمده درخواستها کم شده است. فولادمبارکه بيشتر محصولاتش در صنعت خودرو و لوازم خانگي و لوله و پروفيل به مصرف ميرسد در حالي که مصرف در اين بازار هم به شدت کاهش يافته. اما وقتي فولادمبارکه به بازار جهاني وصل شد و 30درصد از توليدات خود را براي صادرات گذاشت کمي از خطر دور شد. حال اگر اين صادرات انجام نمي شد فولادمبارکه امروز با چه وضعيتي روبرو بود و چه سرمايه اي را راکد نگه داشته بود و در نهايت منجر به توقف توليد شده بود.
دکتر سبحاني با اشاره به تلاش همه کارکنان فولادمبارکه در عبور از اين بحران تصريح کرد: اگرچه در فولادمبارکه همه کارکنان به جد اهداف شرکت را دنبال کردند و به اهدافي که ترسيم شده بود رسيديم ولي اگر شرايط موجود را مرور کنيم به مشکلات اساسي بر ميخوريم که برخي از آنها بر ميگردد به شرايط سياسي کشور در عرصه هاي بين المللي و وجود تحريم ها. يکي از اين مشکلات، بحث نقل و انتقال پول است. صادرات فولادمبارکه يعني ارتباط مالي با ارزش بيش از 700 ميليون دلار. در واقع اين مقدار تراکنش مالي بايد در غياب يک شبکه بانکي رد و بدل شود که ريسک خود را داشته و دارد که انشاءاله با رفع تحريم ها اين مشکل حل شود. مشکل ديگر فروش هاي مدت دار است. اگر تحريم ها برداشته شود ما مي توانيم ال سي يوزانس سه ماهه و شش ماهه و حتي يک ساله هم از خريدار کالا بگيريم ولي در اين حال شرکت براي چرخش مالي نياز به نقدينگي دارد و اين حجم پولي بايد تأمين شود. يکي از وظايف دستگاه هاي موظف مانند سازمان توسعه و تجارت، صندوق ضمانت ارزي و توسعه صادرات آنها اين است که براي مشتريهايي از اين قبيل حمايت مالي ارائه دهند يعني فولادمبارکه کالاي خود را مدت دار به مشتري بفروشد و پول نقد از همين دستگاه هاي ذيربط دريافت دارد.حال آيا سازمانها در قبال سقف 1يا2 ميليوني براي بنگاه اقتصادي مانند فولادمبارکه که 700 ميليون دلار صادرات دارد جوابگو هستند؟ در حالي که ما الان در بحث صادرات بالغ بر 50 درصد صادرات خود را به اروپا انجام ميدهيم. مشتري اروپايي اذعان داردکشور چين محصول خود را در کارگاه سفارش دهنده تحويل ميدهد و پول را پس از تحويل دريافت ميکند در حالي که چون ال سي باز نشده و فولادمبارکه نميتواند ريسک کند مجبور است اول پول را بگيرد و بعد جنس تحويل دهد که اين يک عدم امتياز براي فولادمبارکه در مقابل چين يا رقباي ديگر است.
سبحاني ضعف سيستم حمل و نقل را مشکل ديگر صادرات صنعت فولاد دانست و تصريح کرد: اگر ما از صادرات صحبت ميکنيم بايد زيربناهاي آن هم موجود باشد. وقتي فولادمبارکه ميخواهد 50 هزارتن صادرات داشته باشد 2 ماه زمان توليد اين محصول از ثبت سفارش تا تحويل محصول در کارخانه طي ميشود. در ادامه بايد اين حجم سفارش را با کاميون با ظرفيت 20 تن به بندرعباس حمل کند تا سفارش تکميل شده آماده بارگيري روي کشتي شود. در بسياري از موارد کشتي آمده، اسکله نداريم تا بتواند پهلوگيري کند. حال ما بايد جريمه دموراژ کشتي را هم بدهيم. البته اين مشکلات براي يک و نيم ميليون تن صادرات است در حاليکه ما در سند چشم انداز توليد قرار است از 16 ميليون تن توليد فعلي به 55 ميليون تن برسيم و بايد بيش از 20 ميليون تن صادارت داشته باشيم . وقتي ما در يک و نيم ميليون تن صادرات در حمل و نقل جاده اي ريلي و دريايي وامانده ايم و بايد خسارت بدهيم بايد با آن حجم صادرات چه کنيم؟پر واضح است که اين گرفتاريها مربوط به فولادمبارکه تنها نيست. به يقين همه صادرکنندگاني که در اين جمع حضور دارندکم و بيش با اين مشکلات دست و پنجه نرم مي کنند. وقتي شرکت بزرگ تر مي شود و صادرات به لحاظ تناژ و ارزش صادرات بيشتر مي شود مشکلات هم به همان نسبت بزرگتر و بيشتر مي شود ولي همين که جمع صنعتگر و توليدکننده اين رسالت و مسئوليت را بر روي دوش خود حس ميکند که بايد براي اقتصاد کشور کاري انجام دهد يعني در اين راه بايد دريچه هاي جهاني را به روي توليد و صنعت خويش باز کند که اين بزرگ ترين نقطه پرش براي يک کشور از نظر توليد و اقتصاد است. وقتي که يک شرکت هدفش را صادرات بخشي از توليد خود ميگذارد بايد تمام فرآيندهاي داخلي خود را بر اساس استانداردهاي جهاني برنامه ريزي کند فقط کيفيت نيست که بايد جهاني شود. صادرکننده نخست بايد زيربناها را درست کند، فرآيندها را بر اساس استاندارد جهاني درست کرده و نيروهاي خود را بر اساس استاندارد جهاني آموزش دهد چراکه همه اينها زمينه هاي رشد صنعتي يک کشور است. اگر بنگاه هاي اقتصادي خودشان را به کشورهاي صنعتي پيشرفته وصل کنند و براي رسيدن به آنها و رقابت با آنها قدم بردارند کشور هم پيشرفت ميکند.
مديرعامل فولادمبارکه تعهد صادرات را جدي خواند و گفت: صادرات نميتواند سليقه اي باشد در مقطعي انجام شود يا در زماني قطع گردد. فولادمبارکه امروز با نصف قيمت سال گذشته در حال صادرات است. بايد تابع قيمت جهاني باشيم تا بتوانيم رقابت کنيم. وقتي که يک شرکت هدف خودش را صادرات بخشي از توليد مد نظر قرارميدهد و با خريدار توافق ميکند بايد تحت هر شرايطي به تعهد خود در امر صادرات پايبند باشد. در بخش صادرات بايد نگاه ها و قوانين اصلاح گردند، زيربناها بايد فراهم باشد و ساخته شوند تا وقتي زيربناها حل نشود همه چيز حل نشده باقي مي ماند. اگر مشکلات بخش صادرات حل شود آينده روشني در انتظار کشور است واقعاً صادرات غير نفتي و اقتصاد مقاومتي شعار نيست واقعاً عملياتي ميشود که اميدوارم برنامه ريزيها، فکرها و اجراها همه عملياتي باشند.