کانون خیریه ریحانه النبی علوم پزشکی قم پیشگام کمک به دانشجویان نیازمند دانشگاه است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجو در قم، کانون خیریه ریحانه النبی (ص) یکی از کانون‌های مهم و فعال در دانشگاه علوم پزشکی قم محسوب می‌شود که هر ساله مجموعه اقداماتی در راستای کمک و دست گیری از نیازمندان داشته و پیشگام این امور بوده است.

محمدرضا بیک محمدی کلهر، دانشجوی سال آخر رشته علوم آزمایشگاهی دانشگاه علوم پزشکی قم و مسئول کانون خیریه ریحانه النبی (ص) است که گفت‌و‌گو با وی را در ادامه می‌خوانید:

خبرگزاری دانشجو: کانون ریحانة النبی (ص) از چه سالی شروع به فعالیت کرده و شما از چه سالی به این کانون ملحق شدید؟

بیک محمدی: زمزمه‌های شکل گیری این کانون از سال ۸۹ آغاز شد؛ ولی کار مجموعه رسما در آبان ماه سال۹۰ شروع شد و کم کم به کانون تبدیل شد. بنده از بهمن ماه سال ۹۱ به این مجموعه ملحق شدم، البته ابتدا رابط کلاسی بودم و بعد رابط دانشکده شدم و به حمدالله تا به حال در خدمت دوستان هستم.

خبرگزاری دانشجو: چه اتفاقی افتاد که شما تصمیم گرفتید وارد کارهای خیریه شوید؟

بیک محمدی: احساس می‌کردم علاقه‌ای قبلی برای انجام کارهای خیر در من وجود داشت. در عضو گیری کانون که به صورت کلاسی انجام می‌شد با کانون آشنا شدم؛ برای دبیری کانون هم پیشنهاداتی به من داده شد؛ اما خودم را شایسته دبیری نمی‌دانستم چون دبیر خیریه باید صفاتی از جمله تواضع، روابط عمومی خوب و امثال آن داشته باشد؛ که ترجیح می‌دادم شخص دیگری انتخاب شود؛ اما بالاخره با لطف خدا و راهنمایی خانواده، من این سمت رو قبول کردم. انشالله که بتوانم درست عمل کنم.
 

خبرگزاری دانشجو: انجام کارهای کانون ریحانه النبی سبب عقب ماندن شما از کارهای دیگرتان مانند درس خواندن نمی‌شود؟

بیک محمدی: بهانهٔ خوبی است ولی دلیل اصلی قطعا کارهای خیریه نیست. علت اصلی بی‌نظمی خود ماست. اگر من مدیریت خوبی بین درس و کار‌های دیگر داشته باشم قطعا این کار‌ها لطمه ایی به درس‌ها وارد نمی‌کند. هر فردی که از درس و زندگی‌اش عقب بماند مقصر خودش است و نه به خاطر کاری که قبول کرده و اگر بخواهد این عقب ماندن را گردن کانون خیریه یا هر کانون دیگر بیاندازد، بی‌انصافی کرده است.

خبرگزاری دانشجو: آیا از روند کارهای خیریه راضی هستید؟ به نظر شما کمی و کاستی ندارد؟

بیک محمدی: الحمدالله در خیریه ریحانه النبی (ص) اهداف بزرگی را پیش روی خودمان قرار دادیم و تنها به دانشگاه علوم پزشکی قم بسنده نمی‌کنیم. با توجه به اینکه ما طرح کشوری داریم و دوستان در سطح وزارت خانه پیگیر طرح هستند؛ قطعا توقع ما را بالا خواهد برد، چون ما می‌خواهیم برای دانشگاه‌های دیگر الگو شویم. پس تنها به بحث کمک کردن و داشتن کانون خیریه در دانشگاهمان نباید اکتفا کنیم.

با این وجود باید بگویم کم و کاستی‌هایی داریم و این به بی‌برنامه بودن کار‌های فرهنگی در دانشگاه برمی گردد. ما گاهی متاسفانه شاهد وجود هرج و مرج در کار‌های فرهنگی هستیم، مثلا می‌بینیم یه نفر در تمام قسمت‌ها فعال است؛ ولی فعالیت موثری که در یکی از قسمت‌ها باید داشته باشد را ندارد.

توقع ما از دوستان و رابطین این است که در امور محوله بیشتر اهتمام داشته باشند و توجه شود که علاوه بر اینکه کار خیر است و شاید چشم یکی از دوستان ما به این صندوق باشد، نیاز به مشارکت دانشجویان بیشتر احساس می‌شود.

خبرگزاری دانشجو: لطفا در مورد طرح کشوری کانون ریحانه النبی (ص) بیشتر توضیح دهید.

بیک محمدی: از زمان ابتدا که دوستان خیریه را تاسیس کردند افق دیدشان بالا‌تر از یک خیریه معمولی در حد دانشگاه بود به خصوص فاطمه فرخی از دانشجویان ترم‌های گذشته که امروز فارغ التحصیل شدند و باید از زحماتشان تشکر و قدردانی کنم و آیدین لطفی آذر و رامندی.

دوستان از‌‌ همان ابتدا پیگیر طرح بودند تا اینکه فرصت انجام این کار برایمان در جشنواره فرهنگی ایجاد شد، سه الی چهار جلسه در رابطه با چگونگی اجرای طرح زمان گذاشتیم. فراهانی، معاون فرهنگی وزیربهداشت هم بودند که قلک طراحی شدهٔ کانون بعنوان نماد ما به وی هدیه شد و از وی خواستیم در معاونت فرهنگی وزارت بهداشت پیگیر باشند تا اینکه اردیبهشت ۹۴ اولین نشست کانون‌های فرهنگی علوم پزشکی کشور برگزار شد و لطفی آذر و چند تن از دیگر دانشجویان دانشگاه پیگیر بودند که ما در آنجا دغدغه‌ها و ایراد‌ها را بگوییم.

در این جلسه بود که فهمیدیم مشکلات دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور مشابه هم است و همین مشکل واحد انگیزه‌ای شد که صدای واحدی هم داشته باشیم. بعد از پیگیری‌ها و حل مشکلات زیاد، زحمات کم کم به ثمر نشست و قول اولین نشست خیریه‌های دانشگاه‌ها به ما داده شد.

خبرگزاری دانشجو: به نظر شما دلیل عدم اعتماد یا کم توجهی بعضی از دوستان به کار‌های خیریه چیست؟

بیک محمدی: به کار ما برمی گردد. شاید در گزارش کارهای خود ایراد داشتیم و نتوانستیم به درستی اعتماد آن‌ها را جلب کنیم.

خبرگزاری دانشجو: فکر می‌کنید چه کار‌های دیگری می‌توانید برای هر چه بهتر شدن خیریه انجام بدید؟

بیک محمدی: بهتر شدن را باید تعریف کنیم. یک تعریف این است که تعداد افرادی که کمک می‌کنند زیاد شود و یک تعریف این است که مجموعه خیریه بتواند نسلی از دانشجویان نیکوکار تربیت کند.

اگر منظور، از لحاظ مالی باشد؛ بحمدالله این کار در حال انجام بوده و تعداد افرادی که کمک می‌شود در حال افزایش است. ورودی صندوق با توجه به اینکه اساتید هم کمک می‌کنند بیشتر شده است و انشالله بیشتر هم خواهد شد.

ولی از لحاظ فرهنگی هنوز خیلی جای کار داریم و باید روی شخصیت خودمان کار کنیم. بیشتر من لازم می‌دانم که بچه‌های کانون خیریه از لحاظ مباحث احسان و نیکوکاری از دید معرفتی تقویت شوند.

آن نسل خیری که ذکر کردم تنها به این مجموعه محدود نمی‌شود. دانشجویان این دانشگاه ۱۰ یا ۱۵ سال دیگر از لحاظ مالی انشالله در وضعیت خوبی قرار خواهند گرفت و اگر ما بتوانیم فرهنگ نوع دوستی و کمک به همنوع را بین دوستان رواج دهیم قطعا ۱۰ یا ۱۵ سال دیگر جامعه بهتری خواهیم داشت و همچنین اگر در سطح کشوری کار شود که خیلی بهتر خواهد شد. یک قشری از جامعه که درآمد خوبی دارند اگر نیکوکار خوبی هم باشند خیلی به نفع کشور خواهد بود. این وظیفه ما است که این فرهنگ را اول خودمان یاد بگیریم و بعد بتوانیم به دیگران انتقال دهیم.

خبرگزاری دانشجو: تا جایی که اطلاع داریم سال‌های قبل برای توزیع کالا بین نیازمندان بیرون دانشگاه، برای هر منزل از چند نفر کمک می‌گرفتید؛ اما امسال شاهدیم این شیوه تغییر کرده و توزیع کالا‌ها به کمک دو تا سه نفر انجام شده دلیل آن چیست؟

بیک محمدی: به نظر این ایرادی است که در سال های قبل به ما وارد بود، زیرا صورت خوشی ندارد که برای پخش ارزاق یا پوشاک، دوستان همکاری گسترده داشته باشند؛ هر چند که اعضا برای انجام این کار شوق و اشتیاق خاصی دارند.

این درست نیست که محله ایی را با عنوان محلهٔ فقیر نشین معرفی کنیم. ضمن اینکه هیچ تضمینی وجود ندارد که بچه‌هایی که در طرح شرکت می‌کردند در حین برنامه با یکی از آشنایان خود برخورد نکنند!

وقتی این جمعیت برای کمک وارد محله ایی می‌شد؛ هر چند برای مخفی نگه داشتن این موضوع از همسایه‌ها، تلاش می‌کردیم ولی باز هم به دلیل تعداد زیاد فایده‌ای نداشت و اصلا با حفظ آبروی نیازمندان سازگار نبود.

به همین خاطر امسال از دوستان برای همکاری در این کار خیر در بخش بسته بندی ارزاق کمک گرفتیم و سعی بر این بود که پخش این بسته‌ها در ساعات آخر شب انجام شود تا مشکلات سال‌های قبل بوجود نیاید.
 

خبرگزاری دانشجو: از آنجایی که افراد نیازمند علاوه بر توجه مالی به توجه عاطفی هم نیاز دارند، شما تا چه حد در این زمینه تلاش کردید؟

بیک محمدی: به دلیل حفظ آبروی ایشان، دستمان بسته است و نمی‌توانیم در این زمینه خیلی برنامه ریزی کنیم. پیشنهاد کرده‌اند که در مورد کودکان مبتلا به سرطان و ایتام برنامه ایی داشته باشیم که ما از طریق بهزیستی پیگیری کردیم تا آن‌ها را در برنامه‌ها و همایش‌های ما بیاورند؛ اما باز هم با سخت گیری مسئولین مواجه شدیم که البته تا حدی طبیعی است. در نتیجه در این زمینه هم نتوانستیم کاری کنیم. انشالله با پیشنهاد‌های دانشجویان بتوانیم برنامه‌های بهتری داشته باشیم.

خبرگزاری دانشجو: فکر می‌کنید کدام یک از کار‌های خیریه بیشتر از همه فرد نیازمند را خوشحال کرده است؟

بیک محمدی: یکی بازدید از آسایشگاه معلولین است که از لحاظ عاطفی راضی هستم و یکی مواردی که منجر به تهیهٔ جهیزیه می‌شود.

خبرگزاری دانشجو: کارهای خیر چه تاثیری در زندگی شما داشته است؟

بیک محمدی: سوال سختی است... بخشی از آن شخصی است؛ اما ناچیز‌ترین تاثیر آن برای من مقبولیت اجتماعی بود. اگر به تمام چیزهایی که خودمان می‌گوییم عمل کنیم آن تاثیر واقعی و دستاوردی بزرگ است.

خبرگزاری دانشجو: چه چیزی در زندگی بیشتر از همه شما را خوشحال می‌کند؟

بیک محمدی: ما یک لفظی داریم به نام utopia یعنی آرمانشهر. در این آرمانشهر که هدف همه ما رسیدن و زندگی در آن است، هیچ کس به هیچ کس بدی نمی‌کند و همه خوب هستند و این شهر یک شهر رویایی است. آن موقع نیازی به کانون‌های خیریه نیست. چیزی که من آرزو دارم این است که این آرمانشهر تحقق یابد و این آرمانشهر تحقق پیدا نمی‌کند مگر با ظهور امام زمان (عج) که پایان تمام بدی‌ها است.

خبرگزاری دانشجو: اگر قرار باشد یک آیه از قرآن و یک حدیث را در زندگیتان به کار ببرید چه آیه و حدیثی خواهد بود؟

بیک محمدی: آیهٔ «لا یکلف الله نفسا الا وسع‌ها....» که همیشه به کار می‌برم و روی آن فکر می‌کنم. آیهٔ خوبی است برای همه افراد حتی کسانی که وضعیت مالی خوبی ندارند. اینکه خداوند به اندازه توان شما از شما می‌خواهد. البته امیدوارم دلیلی برای کم کاری ما نشود.

حدیث امام علی (ع) که می‌فرمایند: «هر کس دو روزش مساوی باشد ضرر کرده است» خیلی مورد توجه‌ام است و برای من احساس نشاط ایجاد می‌کند.

خبرگزاری دانشجو: اگر صحبتی با مخاطبان ما دارید بفرمایید.

بیک محمدی: من هیچ وقت به این کار به عنوان کار سازمانی و در قالب چارت سازمانی نگاه نکردم. با همکاری دانشجو‌ها کار‌ها به صورت خودجوش انجام می‌شود و عقیده ایی به چارت سازمانی آنچنانی ندارم. اگر ما در کار خیر شرکت می‌کنیم به نفع خودمان است. این ما هستیم که نیازمند واقعی در کارهای خیریه هستیم.

 من نیازمند واقعی را نه فردی که مشکل مالی دارد؛ بلکه فردی که مشکل اخلاقی و احساسی دارد معرفی می‌کنم و بنا بر این تعریف، همهٔ ما نیازمندیم که رشد کنیم و جدا شدن از مادیات را یاد بگیریم. گاهی دوستان پول‌های کار آموزی و شیفت‌هایی که می‌گیرند را با اینکه مقدارش زیاد نیست ولی نصف و یا بیشتر آن را به خیریه می‌دهند که واقعا از خود گذشتگی می‌کنند. هدف اصلی ما کار فرهنگی است. ان شاء الله دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم بتوانند با حضورشان این کار را ادامه دهند و برایشان آرزوی موفقیت دارم.