به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، روزنامه اصلاح‌طلب شرق به طرح بلاتکلیف مسکن اجتماعی پرداخته است: مي‌گويند قرار است هفته آينده موضوع «مسکن اجتماعی» نهايي و به هيأت دولت ارسال شود. قيمت آن هم هرچه باشد، پرداخت مي‌شود حتي اگر «همه بودجه‌ها صرف تکمیل این طرح شود». مي‌گويند ٢٠٠ هزار مسکن اجتماعی ساخته مي‌شود و مجري‌اش هم بنیاد مسکن انقلاب اسلامی است. مي‌گويند هدف، چهار دهك پايين جامعه است و اولويت با اتمام طرح‌هاي باقي‌مانده از مسكن مهر. اينها را معاون امور مسکن و ساختمان وزیر راه و شهرسازی توضيح داده و گفته هدف این است که اول بخش دولتی تعهد خود را نشان دهد و ملزم خواهد شد در دو سال برنامه خود را برای هر ساختمان به تصویب برساند و در پنج سال آن را اجرائی کند.
«مسكن مهر به‌هيچ‌روي مسكن اجتماعي نيست». اين را كمال اطهاري، كارشناس حوزه مسكن، به «شرق» مي‌گويد. او توضيح مي‌دهد: از مدتي پيش كه سخن از مسكن اجتماعي به ميان آمد، آوازه‌اي درافتاد كه مسكن اجتماعي ورژن پيشرفته مسكن مهر است...
اطهاری به اظهارنظر معاون وزیر مسکن، یعنی «صرف بودجه‌ها برای تکمیل این طرح» اشاره می‌کند و می‌گوید دو خطای بزرگ در این اظهارنظر وجود دارد. او توضیح می‌دهد: نخستین خطا این است که موفق‌شدن در موضوع مسکن اجتماعی، مقدم بر هر چیزی، نیازمند «نهادسازی» است. اشکال چنین اظهارنظری در مهندسی‌بودن آن است؛ این دیدگاه گمان می‌کند باید برای هرکاری اول منابع و بودجه تعریف کرد. او نمی‌داند نهادسازی مقدم بر هر کاری است. برای نمونه در برزیل زمانی که سخن از مسکن اجتماعی شد، حدود دو تا سه سال تنها صرف ساخت نهادهای پایه‌ای شد. اطهاری در توضیح سخنش می‌گوید: باید شهرداری‌ها آماده این موضوع شوند؛ بانک‌ها و صندوق‌های پس‌انداز و وام‌دهی در نظام بانکی شکل گیرد و... . به گمان من به هیچ‌روی نباید چنین فعالیت‌هایی به نهادهای مرکزی مانند بنیاد مسکن سپرده شود؛ این خطایی تاریخی است که دوباره در حال تکرار شدن است. یک نهاد مرکزی هم متولی ساخت می‌شود، هم متولی وام‌دهی و هم... .
اطهاری ادامه می‌دهد: اگر سازوکار مسکن اجتماعی دقیق و به درستی تکمیل نشود، تله فضایی فقر بسیار شکننده و نگران‌کننده شکل می‌گیرد. به گمان من این دو خطا در مجموع بسیار عجیب است و نشان می‌دهد این دولت از رفتارهای پیشینیان عبرت نگرفته و تنها می‌خواهند ادعاهایشان را در سطح پیش ببرند. واقعیت این است که اقتصاد و جامعه ایران دیگر فرصتی برای خطای جدید ندارد.