سه تن از اعضای شورای سیاستگذاری گروه هنر و تجربه با انتشار بیانیه ای، نسبت به بی اعتنایی جشن خانه سینما به فیلمهای سینمای هنر و تجربه واکنش نشان دادند.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ در این بیانیه که جمال امید، ایرج تقی پور و هوشنگ گلمکانی اعضای شورای سیاستگذاری گروه هنر و تجربه که عضو آکادمی خانه سینما هستند با انتشار بیانیهای، نسبت به بی اعتنایی جشن خانه سینما به فیلمهای سینمای هنر و تجربه واکنش نشان دادند.
در این بیانه آمده است:
به عنوان اعضای شورای سیاستگذاری گروه سینمایی هنر و تجربه که عضو آکادمی خانة سینما هم هستیم و از رأیدهندگان برای انتخاب برگزیدگان جشن بزرگ سینمای ایران، بار دیگر بیاعتنایی و جفایی را که به فیلمهای هنر و تجربه در این رویداد سالانة صنفی سینمای ایران میشود، یادآوری میکنیم. تلاش برای به حاشیه راندن فیلمهای این گروه کوچک از همان نخستین سال تأسیس «هنر و تجربه» آغاز شد.
سال اول پس از مذاکرات و بحثهایی اندک نرمشی نشان داده شد، اما در سال گذشته بندی به آییننامة جشن اضافه شد که به اعتراف بزرگان قوم، اصلاً به قصد ایجاد محدودیت برای فیلمهای همین گروه نوشته شد. تعجب ما از این است که تمهیدهای بوروکراتیکی که دستگاههای نظارتی برای انجام وظایف خود برای سینما وضع کردهاند و در اغلب موارد کاربردی جز ایجاد محدودیت ندارند و زمانی مورد اعتراض بسیاری بود، اینک توسط تشکل صنفی فراگیر سینماگران حرفهای جهت ایجاد محدودیت برای سینماگران جوان و نوآمده مورد استفاده قرار میگیرد.
به این ترتیب، ما اعضای آکادمی خانة سینما/ اعضای شورای سیاستگذاری هنر و تجربه، در موقعیتی دوگانه و به تعبیری برزخی قرار گرفتهایم. رسم رایج شاید پرهیز از مشارکت در این رأیگیری بود، ولی ما، چون نگاهمان به کل سینمای ایران است و نه به منافع و ملاحظات گروهی، از این تصمیم احساسی و محدودنگرانه پرهیز کردیم و ضمن اعلام آرای خود به مسئولان آکادمی، بار دیگر توجه تصمیمگیرندگان خانه سینما و جشن بزرگ سینمای ایران را به همان نکتهای جلب میکنیم که دبیر جشن دو سال پیش و رییس کنونی هیأتمدیرة خانة سینما محور بیانیة پایانیاش قرار داد: در برابر آینده نمیتوان و نباید مقاومت کرد. نسلها از پی هم میآیند و میروند؛ و ما اضافه میکنیم که سینمای ایران همة سینمای ایران است، همة سینماگران در هر اندازه و صنفی بخشی از پیکرة آن هستند. نهادهای نظارتی کار خودشان را میکنند و نهادهای صنفی باید مدافع همة فعالان آن صنفها باشند؛ حتی اگر رسماً عضوش نشده باشند. جمال امید، ایرج تقیپور، هوشنگ گلمکانی»