مسئولان تکلیف خود را در قبال مردم بدانند/ مردم، تجلی دست خدا

رضا جلالی* ـ گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو،  تکیه بر مردم و حاکمیت اراده و خواست و تشخیص آنان، رکن مهمی است که روز‌به‌روز باید تحکیم و تقویت شود.

در همه تحولات و جنبش‌های گوناگون اجتماعیِ بزرگ، نقش مردم، نقش معیار است. یعنی گسترش یک تحول، گسترش یک فکر، گسترش نفوذ یک مصلح اجتماعی، وابسته به این است که با مردم چقدر ارتباط داشته باشد. هر چه ارتباط او و آن جریان و آن جنبش و آن تحول، با مردم بیشتر باشد، امکان موفقیت او بیشتر است؛ اگر از مردم منقطع شد، دیری نخواهد پایید، کاری نخواهد کرد. البته در تاریخ کشور ما، جابه‌جایی قدرت، آمدن سلسله‌های سلاطین و رفتن آنها، به مردم ارتباطی نداشته است؛ لیکن همین سلسله‌های حکومتی و سلطنتی‌ای که در طول تاریخ ما وجود داشته‌اند، هر کدام از آن‌ها که توانسته‌اند رابطه خودشان را با مردم، به یک نحوی محکم و گرم و دوستانه کنند، پایداری‌شان، موفقیتشان در اداره کشور و در عزت ملی بیشتر بوده است؛ هر کدام، از مردم منقطع شدند، همه‌چیز را از دست دادند؛ که نمونه اتمّ آن، سلسله قاجار و سلسله منحوس پهلوی در این دوره‌های اخیر است.

 

ما یک تجربه مشروطیت و یک تجربه ملی شدن صنعت نفت را در دوران نزدیک خودمان داریم. در این دو، مردم حضور داشتند؛ عامل پیروزی هر دو نهضت، مردم بودند؛ ولی از مردم جدا شدند. در نهضت مشروطیت، انگلیس‌ها با مکر و حیله خودشان، آمدند بر امواج مشروطیت، سوار شدند و مردم و رهبران مردمی را کنار زدند؛ مشروطیت سر از قلدری رضا خان درآورد.

در قضیه ملی شدن صنعت نفت هم در اوایل دهه ۳۰ شمسی، مردم عامل و موثر بودند، حضور آن‌ها موفقیت‌آور بود؛ لیکن دیری نپایید که از مردم جدا شدند و به مردم پشت کردند؛ کودتای آمریکایی آمد امور را قبضه کرد و کشور را مجدداً به استبداد کشاند.

نقش مردم در پیروزی انقلاب اسلامی و شکل‌گیری جمهوری اسلامی
در طول تاریخ ما، هیچ حادثه‌ای مثل حادثه پیروزی انقلاب اسلامی و حوادث بعد آن نبوده است که مردم در آن، نقش داشته باشند. در انقلاب اسلامی مردم آمدند؛ همه مردم، همه قشر‌های مردم، شهری و روستایی، از زن و مرد، از پیر و جوان، از تحصیل کرده و بی‌سواد، همه‌وهمه در کنار هم حضور پیدا کردند؛ با اینکه متکی به قدرت و زور هم نبودند، اما توانستند یک رژیم تا دندان مسلح متکی به قدرت‌های استکباری را به‌کلی از پا دربیاورند و انقلاب را پیروز کنند. منتها نکته اساسی در انقلاب ما این بود که نقش مردم با پیروزی انقلاب تمام نشد؛ و این از حکمت امام بزرگوار ما و ژرف‌نگری آن مرد حکیم و معنوی و الهی بود. او ملت ایران را به درستی شناخته بود، ملت ایران را باور کرده بود، به سلامت و صداقت و عزم راسخ و توانایی‌های ملت ایران ایمان داشت.

همان روز‌های اول انقلاب، بعضی‌ها بودند که می‌گفتند خیلی خب، انقلاب پیروز شد، مردم به خانه‌هایشان برگردند. امام (ره) محکم ایستاد و کار‌ها را به مردم سپرد. یعنی پنجاه روز بعد از پیروزی انقلاب، نظام سیاسی کشور، به وسیله رفراندوم مردم تعیین شد. شما به انقلاب‌های گوناگون نگاه کنید تا معلوم شود که اهمیت این حرف چقدر است. پنجاه روز بعد از پیروزی انقلاب، مردم خودشان پای صندوق‌های رأی آمدند و با رأیِ عجیب و تاریخی مشخص کردند که نظام جمهوری اسلامی را می‌خواهند. در این دویست سال اخیر – که سال انقلاب‌های بزرگ است – در هیچ انقلابی، چنین اتفاقی نیفتاده است که با این فاصله کم، نظام جدید به‌وسیله خود مردم، نه به وسیله عامل دیگر، تعیین شود.

مردم آزاده ما، با اراده قاطع خود، که از ایمان عمیق آنان به اسلام ناشی می‌شود، مبارزات را تا پیروزی ادامه دادند و جمهوری اسلامی را به وجود آوردند و اسلام را – که در دل اسلامیت، تکیه به مردم و رأی مردم و خواست مردم وجود دارد – معیار اصلی این نظام قرار دادند و با فداکاری و ایثاری بی‌نظیر، از آن حراست نموده‌اند و از این پس هم در همه حال، نظام اسلامی متکی به مردم و متعلق به مردم و در اختیار مردم خواهد بود.

شورش اشرافیت علیه جمهوریت
قطار انقلاب با صیانت و حراست مردم و بصیرت‌بخشی و راهبری، رهبران الهی خود با همه فتنه‌ها، ترورها، جنگ‌های داخلی و خارجی، انحرافات و... پس از گذر سه دهه به ایستگاه انتخابات دهم ریاست جمهوری رسید. اقلیت اشرافیت برای تصاحب قدرت در برابر اکثریت جمهوریت ایستادند. مهمترین هدف از حوادث دوران فتنه بعد از انتخابات ۸۸ این بود که بین آحاد ملت شکاف بیندازند.

بعد از آنکه فتنه‌گران، جمهوریت نظام و حق‌الناسی که رأی مردم بود را زیر پا گذاشتند و با بی‌حرمتی و توهین به شعائر دینی در عاشورای حسینی و حمله به اصل نظام اسلامی، ولایت فقیه، اسلامیت نظام را مورد خدشه قرار دادند؛ مردم، در مقابله با این اقدام فتنه‌گران در ۹ دی ماه سال ۱۳۸۸، خودشان به پاخاستند و مشت محکمی بر دهان فتنه‌گران زدند. این حرکت یک حرکت خودجوش و به خاطر دلبستگی و اعتماد مردم به نظام اسلامی بود و نشانه آن می‌باشد، که این مردم بیدار، هشیار و بصیرند.

روح دیانت، حاکم بر دل‌های مردم بود. نهم دی، تجلی دست خدا بود که مردم آن را شکل دادند و تبدیل به حرکتی ماندگار در تاریخ انقلاب اسلامی شده است.

مردم، تجلی دست خدا
نتیجه‌ای می‌خواهم از این یادداشت که برداشت‌هایی از سخنان رهبر معظم انقلاب بود، بگیرم این است که مسئولان کشور بدانند که حضور و اراده مردم است که باعث «سالم‌سازی و ایمن‌سازی نظام اسلامی» در برابر هر نوع تهدید داخلی و خارجی می‌باشد.

دولت‌مردان و کارگزاران نظام بدانند که امروز به معنای واقعی مردم گله‌مند هستند، بالخصوص در حوزه مسائل اقتصادی، معیشتی، اشتغال و.... مسئولان باید تکلیف خود را در قبال مردم بدانند. در اسلام و نظام جمهوری اسلامی، فلسفه مسئولیت پیدا کردنِ مسئولان در کشور، این است که برای مردم کار کنند. مسئولان برای مردمند و خدمتگزار و مدیون و امانت‌دار آن‌ها هستند. مردم، محورند. کسی که در نظام جمهوری اسلامی مسئولیتی به‌دست می‌آورد، باید همه همّ‌وغمّش برای مردم باشد؛ هم برای دنیای مردم، هم برای مادیّت مردم، هم برای آزادی مردم. این‌ها جزو وظایف اصلی حکومت است؛ و کلام آخر از امام سفر کرده این امت: «مردم، ولی نعمت ما هستند. ما باید از، ولی نعمت خودمان قدردان باشیم و به او خدمت کنیم. مردم هستند که این کشور را و این نظام را حفظ می‌کنند.»

رضا جلالی- فعال دانشجویی
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.