یادداشت دانشجویی/
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشگاه، امید سارایی؛* حکایت عجیب است؛ یکی درشمال به دنبال خرید آیفون و دلار برای زندگی کردن و یکی درجنوب به دنبال خرید آب خوردن برای زنده ماندن، بار‌ها سوال‌هایی در ذهنم پیش آمده که چرا با وجود آن همه گرفتاری و دشواری‌هایی که در سال‌های ابتدایی انقلاب برای مردم وجود داشت، اما شادترین و امیدوارترین مردم دنیا در این کشور زندگی می‌کردند.
اما هیچ وقت نتوانستم جواب قانع کننده‌ای برای مردم و حتی خودم پیدا کنم بهتر از آنکه در سال‌های اول شکل گیری انقلاب، مسئولین از جنس مردم بودند، همرنگ مردم می‌پوشیدند، می‌خوردند و زندگی می‌کردند. مسئولین درد مردم را می‌فهمیدند و به دنبال این بودند که هرآنچه در توان دارند بکار بگیرند.
برخی از مسئولین مدعی این هستند که ما یک کشورعقب مانده یاتوسعه نیافته هستیم و برای رفع این عقب ماندگی باید بانگاه غربی کشور را اداره کنند، اما اگر این استدلال را قبول کنیم باید گفت: حاصل این عقب ماندگی از کم کاری وناکارآمدی خود همین مسئولین به وجود آمده است.
برخی‌های دیگر هستند که می‌گویند ما کشوری در حال توسعه هستیم، اما در جواب این دسته از افراد باید چنین گفت، وقتی کشوری در حال توسعه باشد به هیچ عنوان با مدیریت پشت میزی نمی‌توان مشکلات را برطرف و به پیشرفت رسید و مسئولین باید در بَتن و کف جامعه همراه و همگام با مردم تلاش کنند تا به موفقیت رسید.
وضعیت معیشتی مردم مناسب نیست و فاصله طبقاتی زیاد موجب بروز بسیاری از نارضایتی‌ها و مشکلات شده است. حقوق‌های نجومی برخی مدیران و مجموعه‌ها موجب عدم تعادل در زندگی مردم شده است. عده‌ای در ناز ونعمت قراردارند، اما عده‌ای دیگر که اکثریت مردم را در بر میگیرد به دنبال زنده ماندن هستند.
اعتراضات واغتشاشات برخی افراد و رسانه‌های معاند که در صدد براندازی نظام وانقلاب هستند را با مطالبات به حق مردمی مقایسه نکنیم واشتباه نگیریم. مردم ایران همان‌هایی هستند که درمواقع ضروری و حیاتی از جمله هشت سال دفاع مقدس در مقابل کل دنیا ایستادگی و مقاومت کردند، پس مسئولین باید خود را همرنگ این مردم بدانند و کاری نکنند که همین افراد به نظام وانقلابی که حاصل خون هزاران شهید است، بدبین شوند.
تیم اقتصادی دولت فعلی هیچ گونه دستاوردی نداشته و مدل خاصی برای برون رفت از وضعیت بحرانی که دامن مردم را گرفته است، ندارد. پس چه بهتر که آقای رئیس جمهور محترم نگاهش را در ارتباط با برخی تصمیمات عوض کند و از افرادی استفاده نماید که طرح یا برنامه‌ای داشته باشند که در جهت گشایش و برون رفت از وضعیت نابسمان اقتصادی امروز برنامه‌ای را به اجرا در بیاورند که قابلیت اجرایی داشته باشد.مسئله‌ی بعدی نیز دارایی‌های برخی از مسئولین است که برخی‌ها سر از هزار میلیارد و چه بسا بیشتر درآورده است.
مسئولی که دارایی هزار‌میلیاردی داشته باشد چطور درد کارگری که برای روزی۵۰ هزار تومان از صبح تا شب زجر می‌کشد، ولی پول یک کیسه برنج هم نمیتواند تامین کند؟ یا چطور می‌فهمد یک خانواده ۵ یا ۶ نفره با حقوق یک میلیون تومانی زندگی کنند؟ کسی که هیچ درآمدی ندارد دراین وضعیت چکار باید انجام دهد؟
مسئولین یه خورده هم به فکر جیب مردم باشند. چیزی که موجب نارضایتی و اعتراضات مردم می‌شود تحریم‌های آمریکا نیست بلکه نگاه اشرافی و رفاه طلبی ست که دروجودمسئولین وجود دارد وهمین نگاه کمر مردم راشکسته است.
مسئولین باید فکری به حال خانواده هایشان هم بکنند که چطور در بالاترین سیستم مدیریتی و تصمیم گیری کشورقراردارند، اما اکثر خانواده‌های آنها در کشور‌های اروپایی و آمریکا زندگی می‌کنند؟ بهتر نیست خودشان نیز به آنجا عظیمت داشته باشند و مسئولیتشان را بر عهده‌ی افرادی که دلسوز مردم و انقلاب هستند بگذارند؟
امید سارائی- دبیر شورای تبیین مواضع استان ایلام و عضو شورای تبیین مواضع کشور و مسئول حوزه بسیج دانشجویی شهیدآوینی دانشگاه آزاداسلامی ایلام
امید سارائی- دبیر شورای تبیین مواضع استان ایلام و عضو شورای تبیین مواضع کشور و مسئول حوزه بسیج دانشجویی شهیدآوینی دانشگاه آزاداسلامی ایلام
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات